مصاحبه با استاد | مفهوم «ایمان + عمل صالح» در مسیر هدف

گام هشتم از پروژه مهاجرت از مدار فعلی به مدار بالاتر – مفهوم «ایمان + عمل صالح» در مسیر هدف

با نام خدایی که ساکن قلب هاست

سلام به استاد عزیز و مریم جان زیبا

خداروشکر برای همگام بودن با این پروژه و دریافت آگاهی های این فایل

طبق تعهدی که به خودم دادم آنچه که به اندازه ی ظرف وجودم دریافت کردم رو مینویسم تا ردپام رو بگذارم برای منی که از آینده قراره برگرده و از مدارهای بالاتر دوباره و دوباره با ظرف وجودی جدیدش این آگاهی ها رو مرور کنه.

سوال اول-اقدامات عملی در راستای اهداف بزرگ

————–

ما در صورتی وارد مدار خواسته مون میشیم و به اون دست پیدا میکنیم که تلاش ذهنی و تلاش جسمی رو همزمان باهم داشته باشیم نه فقط تجسم خواسته ها بدون اینکه در مسیر رسیدن به اون خواسته اقدامی کرده باشیم.

اولین شرط رسیدن به خواسته ها علاقه ی ما به اون مسیره.

در صورت وجود علاقه یه سری اتفاقات خود به خود برای ما رخ میده.

اونوقت تلاش هامون برای رسیدن به خواسته مون همراه با لذت و احساس خوبه نه با زجر.

در صورتیکه ما عاشق هدفمون باشیم حاضر هستیم بها ش رو بپردازیم.

بهای رسیدن به خواسته های ما تعهد در مسیر تغییر افکار و باورهای ماست

و اینکه ایمان داشته باشیم که در صورت بودن در مسیر درست و پرداخت بهایی که من باید از سمت خودم بپردازم ، خداوند سمت خودش رو عالی انجام میده.

ایمان یعنی پا بگذاریم روی ترس هامون و با وجود ترس ها اقدام کنیم و در این مسیر به ایده های الهامی خودمون عمل کنیم.

این موضوع در قرآن هم خیلی واضح بیان شده که ایمان همواره با عمل صالح همراه هست و در این صورت هست که مومنان بشارت داده شدن که غم و ترسی برای ایشان وجود نخواهد داشت.

پرداخت بها در این مسیر ، جدا شدن ما از بدنه ی جامعه و وقت گذاشتن برای تغییر باورهامونه.

اینکه آگاهانه انتخاب کنیم که در یک محیط ایزوله باشیم و هرچیزی که در مسیر خواسته های ما نیست رو از پیرامون خودمون حذف کنیم.

به میزانی که میپذیریم در این مسیر بهای بیشتری پرداخت کنیم ( زمان و انرژی و تمرکزی که در این مسیر میگذاریم.) به همون میزان نتایج ما بزرگ میشن.

هرچقدر ایمان ما به خدا بیشتر باشه جسارت انجام کارهای بزرگتر رو پیدا میکنیم و قدمهای بزرگتری برمیداریم.

تو پای به ره در نِه و از هیچ مپرس خود، راه بگویدت که چون باید رفت

نشونه ی اینکه ما ایمان داریم احساس خوب ماست.

اینکه خیالمون راحته که هرچقدر هم شرایط سخت باشه ، به شرط اینکه ما ناامید نشیم و این مسیر رو ادامه بدیم بالاخره شرایط تغییر میکنه و خداوند پاداش استمرار و بودن در این مسیر رو پرداخت میکنه.

هیچ وقت نباید یادمون بره که وظیفه ی ما فقط بندگی کردن و نشون دادن ایمانمونه و خداوند هم در زمان درستش خواسته های ما رو به شکل راحت و کاملا طبیعی وارد زندگیمون میکنه.

در روزهای به ظاهر سخت و در برخورد با تضادهاست که ما به وضوح در مورد خواسته هامون میرسیم.

به اندازه ای که داشتن ایمان در مسیر رسیدن به خواسته های ما مهمه ، عوامل بیرونی دیگه ای مثل داشتن استعداد مهم نیست.

استعدادی که در نهایت ما رو به قدم برداشتن در مسیر خواسته هامون سوق نده هیچ ارزشی نداره.

پس ما باید بهای رسیدن به خواسته هامون رو پرداخت کنیم و فکر نکنیم صرفا با نشستن و تجسم کردن اتفاقی میفته.

در این مسیر وقتی شروع میکنیم و روی باورهامون کار میکنیم کم کم ایده هایی که مناسب با شرایط فعلی ماست به ما الهام میشه و وظیفه ی ما اینه که به اون ایده ها عمل کنیم.

در اینصورت میبینیم که نتایج متفاوت تری در زندگی ما پدیدار میشن.

شرط رسیدن به موفقیت های پایدار اینه که در این مسیر از همون اول صادقانه عمل کنیم و خشت اول رو درست بگذاریم تا سرمون همیشه بالا باشه.

در این صورت مطمئنیم که نتایجی که خدا برامون در زندگی رقم میزنه اصلا قابل مقایسه با نتایجی که با قدرت دادن به عوامل بیرونی و با باج یا رشوه دادن به افراد میرسیم نیست.

اون نتایج موقتی خواهند بود و به زودی اثرشون از زندگی ما حذف میشن اما به شرط تعهد در مسیر درست بودن نتایج پایدار در زندگی ما پدیدار خواهد شد.

داشتن اصول در این مسیر و پایبندی به اون اصول شرط ایجاد نتایج متفاوت و تغییر شرایط زندگی ماست.

داشتن اصول با این معنی که اگر چیزی رو برای خودم نمیپسندم و اگر در مورد من اتفاق بیفته من رو ناراحت میکنه ، در مورد دیگران هم خودم اون مورد رو رعایت کنم که انجامش ندم.

اگر من به این اصل متعهد باشم و در هیچ شرایطی خلاف اون عمل نکنم ، اون وقت از سمت خدا هدایت میشم به مکان ها و شرایطی که اصلا خلاف اون اصولم چیزی رو تجربه نمیکنم.

خداوند همه ی کارها رو برای من انجام میده و جهان شرایط زندگی من رو جابه جا میکنه، البته به شرط تعهد و استمرار من در پابندی به مسیری که برای خودم تعریف کردم و در اون قدم گذاشتم.

پس اگر من در شرایطی هستم که هنوز برام راضی کننده نیست به این معنی که از نظر فرکانسی با محیط فعلی م هنوز ارتباط دارم و به اندازه ی کافی فرکانس های من تغییر نکردن تا محیط زندگی من دچار تغییر بشه.

به عنوان مثال در مورد وضعیت یک کشور ، مردم اون کشور هستن که دارن اون شرایط رو به وجود میارن.

اما این به این معنی نیست که اگر کسی متعهدانه روی تغییر باورهاش کار کنه مجبوره در همون شرایط زندگی کنه و اوضاع تغییر نمیکنه.

وضعیت یک کشور زمانی تغییر میکنه که به تعداد کافی آدمهای اون کشور تغییر کنن.

اگر ما مدام قانون رو برای خودمون مرور کنیم دیگه برای وضعیت فعلی مون نگران نیستیم و مسئولیت بودن در اون شرایط رو کامل می پذیریم و این رو میدونیم که اگر به اندازه ی کافی روی باورهامون کار کنیم و تغییرشون بدیم لاجرم اوضاع و شرایط اطراف ما هم تغییر پیدا میکنن و ما به محیطی که هماهنگ با فرکانس های ماست هدایت میشیم.

در این مسیر همواره باید حواسمون به قانون تکامل هم باشه و به این موضوع واقف باشیم که فرکانس های ما یک شبه تغییر نمیکنن.

بهشت را به بها دهند نه به بهانه.

بهای رسیدن به خواسته ها در مسیری که ما در اون هستیم اینه که متعهدانه روی باورهامون کار کنیم ، در این مسیر تمرکز داشته باشیم و مراقب ورودی های ذهنمون باشیم.

به شرط استمرار ، نتایج در زندگی ما ظاهر میشن و انوقت خواهیم دید که چقدر این پرداخت بها ارزشش رو داشت.

یکی از اصلی ترین و ابتدایی ترین نتایجی که در زندگی ما ظاهر خواهد شد داشتن احساس خوبه که از همه چیز با ارزش تره.

این حال خوب کم کم گسترش پیدا میکنه و به شکل ثروت ، سلامتی ، خوشبختی وارد زندگی ما میشه.

پس ما طبق اصول خودمون در این مسیر قدم برمیداریم و خودمون و نعمتهامون رو با بقیه مقایسه نمیکنیم و به شرط پایبندی به این اصول و ایمان به خداوند ، نتایج بزرگ رو در زندگی مون دریافت میکنیم.

ممنون از توجهتون به کامنت من دوستان :)

در پناه الله یکتا باشیم همگی :)