مصاحبه با استاد | مفهوم «ایمان + عمل صالح» در مسیر هدف

وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَهِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانِی صَغِیراً

از سر عطوفت و دلسوزی، با آنان مهربان و فروتن باش، و بگو: پروردگارا، همان‌طور که مرا در کودکی پرورش دادند (و با من مهربان بودند)، به آن دو رحم کن.

إسراء – 24

بنام خدای یگانه! سلام استاد موحد و همراهان این سایت بهشتی!

آدینه روزتون قشنگ و پر از زیبایی!

چه جمله‌ی قشنگی گفتین!

من بدهکارِ خداوندم!!!

واقعن باید پارتی و واسطه‌ی ما خدا باشه و به اون بدهکار باشیم نه آدم‌ها،اوضاع و شرایط!

در مورد صداقت گفتین !

من همیشه ازینکه صادق بودم چه در روابطم،چه در محیط کارم؛ اکثر ضربه میخوردم.

چون باور کرده بودم صادق بودن = ضربه خوردن.

ولی با وجودِ هر اتفاقی ک رخ داد من صداقت خودمو ترک نکردم.

گاهی فک میکنم به زندگیم و میگم “نازی” کارت درسته! اونجایی ک همه داد از دورنگی آدمها، اوضاع و شرایط زدند و می‌زنند تو خودت بودی!

ادا درنیاوردی!

درسته ته‌اش اونچه خواستی نشد ولی بخودم بدهکار نیستم! من بدهکار خدای خودم نشدم! همواره هم ادامه میدهم صداقت و راستی رو‌.

در مورد تبلیغ کردن یک چیزی بگم که ازشما یاد گرفتم.

پارسال در صفحه فیسبوکم یک پستی رو خوندم که نوشته بود استعدادیابی نخگبان افغانستان.

من روز آخرش بود که یک دوست نویسنده بهم گفت بیا توش اشتراک کن شرایط داشت که از کارها و فعالیت هات باید میگفتی و دستآوردهاتو میفرستادی به اونا تا بررسی بشه. 500 تن اشتراک کرده بودن منم همینطوری رفتم و ثبت نام کردم.

فردا شروع شد مسابقه.

یکجور تبلیغات بود ک یاخوده خدا.

مردمانِ من خیلی اهل تبلیغات هستند .

چنان تبلیغات صورت میگرفت که یک فرد از آیدیش دریکروز به صدها تن پیام میداد بمن رای بده.

جالب اینجا همون فرد ک بیشترین رایُ گرفت اول شد. حالا چیکار کرده چه استعدادی داشت ندانم ما فقط دانستیم خیلی رای گرفته بود محصل هم بود.

ده نفر توسط رای برتر شدن.

من اصن فعالیتی جز انتشار شعرها و داستان‌های کوتاهم در فیسبوک نداشتم و ندارمم. به کی میرفتم پیام کنم اصن مالِ این حرفها نیستم ک بیا رای بده.جز چند تن از دوستان نزدیکم.

مسابقه طوری بود ده تن با رای انتخاب میشد از سمت همان کلوپ نخگبان برتر و ده تن بی قید رای نظر به استعداد و توانمندی‌هایی ک داشت.

خب من در کنار معلم بودنم، شعر مینوشتم،کتاب نوشته بودم،چاپ کرده بودم، رونمایی برگزار کرده بودم واسه کتابم که حتی وزیر اطلاعات فرهنگ در رونمایی‌ام حضور داشت و سخنگوی ایشان و خیلیای دیگه، و کلی سرتیفکت از دانشگاه و مکاتب داشتم بعنوان معلم برتر .

من پیش خودم گفتم من به هیچکی نمیگم رای بده

من ازخدا میخوام و کم هم به گفته‌ی هراتی های عزیز نمایوم ینی نمیخوام.

عرضم به حضورتون که معجزه شد.

بین اونهمه تبلیغات و بیرو بیا، من بایک باور وارد چالش شدم بدون هزینه تبلیغات، من فرد پنجم بین 500 تن انتخاب شدم.

هنوز خیلی از افراد به دلیل شناخت در مقام های سوم و چهارم قرار گرفتن که واقعن حیف بود اون مقام بهشون ولی من خودمو ناراحت نکردم و بدون حرص خوردن، شب بیداری و پیام به این و اون پنجم شدم.

من باور کردم که خدا برا من تبلیغ میکنه آدمها کاره‌ایی نیستند. همینطور هم شد چون من ازشما یاد گرفتم تبلیغ نکنم . درون بین خیلی افراد با استعداد زیادی بودن که حیف شدن با رای گیری، ولی خب من جز افراد بدون رای بخاطر دست آوردهایی ک داشتم شدم.

چندی قبل یک کامنت از دوستمون خوندم که در پاسخ به راهکارهای شما، خانم شایسته‌ی نازنین در مورد عدم احساس لیاقت مقاله‌ایی نوشته بودند؛ رو خوندم.

نوشته بود از زبان دوستش ” همین ک من احساس آدمها برام مهمه ارزشمندم! همین که من عشق کسی رو میتونم بپذیرم ارزشمندم! من برا ارزشمندی نیاز به چیزی ندارم. و کسی ک کنارِ منه از بودن کنار من قطعا لذت میبره”.

حال کردم . خودش بود! احساس ارزشمندی همین قدر ساده بوده ما ربطش دادیم به عامل بیرونی!

الان میخوام اضافه کنم به جمله‌ی دوستمون که؛ همین ک من صادقم، دو رونگ نیستم، ارزشمنده!

یک اصل برا خودتون داشته باشید و ادامه‌اش بدهین.

من همیشه صادق، راستگویی بودم. این مهمترین اصلی بود که از آدمهایی دور شدم که اونا حکم مرگ و زندگی داشتن بهم، ولی حالا نبودن اونا یک برکت هست،یک لطف و احسان خداوندی!

من اصلُ ادامه میدم ولی اینبار با باورهای درست، با تقوا، با ایمان، تمرکز ذهن. قطعا معجزات خداوند در راهه!

هیچ عاملی نباید منو از رسیدن به هدف دور کنه، اگه تقوا دارم، اگه دست از شرک و باورای غلط دست برداشتم پس حتما مقرر است برای من سعادت دارّین.

دست مریزاد استاد به تقوا و عمل صالحی که داشتین. نوش جونتون این سعادتی که دارین و تجربش کردین.

برای همه عزیزان خوشبختی و تمرکز ذهن خواهانم.