مصاحبه با استاد | مدیریت 2 خرابکار ذهنی با نامهای «ترس» و «طمع»

سلام استاد عزیزم، مریم مهربونم و هم فرکانسی های گلم

روزشمار تحول زندگی ام برگ سی و یکم

یکی از مهم ترین کارهایی که من هروز باید انجامش بدم، مداومت در مسیر روزشمار هستش. بودن در این سفرنامه شده عضو جدا نشدنی از زندگی ام و تا زمانی که انجامش ندم و کامنت نزارم احساس سرگردانی دارم.

وقتی خودمو تو آگاهی ها غوطه ور میکنم، آرامش تمام وجودمو پُر میکنه. لحظاتی که پای آموزش ها هستم هرگز حواسم به زمان و مکانی که درش قرار دارم نیست.

در مورد فایل امروز : استاد به چه مطلب مهمی اشاره کردین، موضوع مهم عزت نفس !!!!

به جای جایِ زندگی مون وصل هست. اگر عزت نفس نباشه همه چیز فرو میپاشه. همه چیز !!!

لحظاتی بوده که از دست افراد ناراحت یا عصبانی بودم و قشنگ احساس کردم که اون لحظات عزت نفس ام نشانه گرفته شده.

اما به محض اینکه اون افراد میبخشم، احساس خود ارزشمندی یا همون عزت نفس ام بالا میاد.

این حالا بُعد آرامش بود تمام ابعاد دیگه هم به همین منوال هستش.

زمان هایی بوده که از ترس نگاه بقیه کاری رو انجام دادم و اون لحظات، احساس لگد مال شدن عزت نفس ام حس کردم

یک مثال بسیار ساده میزنم. عمدا این مثال ساده میزنم که بگم چقدر بدیهی هست و گاها ممکنه متوجه اش نباشیم.

بارها شده بخاطر ترس از سر و صداهای مادرم اقدام به تمیز کردن خانه کردم و همه جا برق انداختم. و مادرم بعد که وارد خونه شده به موردی انجام نشده اشاره کرده و بالاخره سر و صداش رو کرده.

و بارها شده که با عشق اقدام به تمیز کردن خانه کردم اما نه بصورت ریشه ای، و عکس العمل متفاوت مادرم و سپاسگزاری های مداوم و دعاهاش رو دریافت کردم.

میخوام بگم عزت نفس رابطه مستقیمی با صلح با خودت داره.

حالت اول من برای راضی نگه داشتن مادرم و از روی ترس خونه تمیز کردم. و ارزشمندی ام گره زده بودم به رضایت مادرم. یعنی به بیرون از خودم. جهان هم بهم سیلی زد.

چون با خودم در صلح نبودم. چون گوهر درونم وصل کردم به رضایت دیگران از خودم

یه نکته مهم بگم : وقتی ترس از موضوعی داریم، دقیقاا عزت نفس مون گره زدیم به اون موضوع. این یک قانونه.

وگرنه وقتی عزت و ارزشمندی مون گره نزنیم به اون مساله، ما اصلا واکنش احساسی ناجوری نشون نمیدیم. چون اون مساله چیزی از ما کم نمیکنه حتی اگرم داغون پیش بره.

اما در حالت دوم، با این نیت کار کردم که : من نیازی به تایید مادرم ندارم، نیازی به ترسیدن ندارم. برای دل خودم با عشق مرتب میکنم.

فارغ از اینکه مادرم بپذیره یا نپذیره، کارم از دیدگاه خودم ارزشمنده.

و اینطوری با خودم در صلح قرار گرفتم و جهان هم بهم احترام گذاشت.

حالت اول حس قربانی و ترس داشتم.

حالت دوم حس ارزشمندی و صلح

میخوام بگم عزت نفس یا خود ارزشمندی چیزی هست که هر لحظه زندگی مون باهاش سر و کار داریم. یعنی هر لحظه فرکانس اش داریم به جهان میفرستیم. چه کار خاصی انجام بدیم چه ندیم. همیشه با ماست.

چه دیدگاهی به خودمون داریم؟

با چه دیدگاهی کارهامون انجام میدیم ؟

با چه دیدگاهی به بقیه کمک میکنیم ؟

چه اقداماتی هست که از روی ترس انجامشون میدیم ؟

کجاها بابت ترس از قضاوت بقیه خود واقعی مون نبودیم؟

چه میزان ترس ترک رابطه عاطفی مون داریم؟

چه میزان وابستگی به خانواده و اطرافیان داریم؟

چند نفر از افراد زندگی مون هنوز نبخشیدیم؟

کوجا ها کار پشت گوش انداخته داریم؟

آیا از زندگی فعلی مون رضایت داریم؟

آیا خودمون برگی میان باد متصور میشیم؟

آیا از معرفی کردن خودمون واهمه داریم؟

آیا از ورود به جمع های جدید استرس زیادی میگیریم ؟

آیا نمیتونیم در صورت لزوم با یک غریبه ارتباط بگیریم تو خیابون ؟

آیا مدام گوشی پارتنر عاطفی مون چک میکنیم ؟

آیا ترس از دست دادن شغل، پارتنر، یا هر چیزی داریم ؟

و بی نهایت مثال دیگه که یسری هامون ناآگاهانه به عزت نفس مون گره زدیم !!!!!

در صورتی که ما انسان ها با احساس ارزشمندی و عزت نفس متولد شدیم .

وقتی نوزاد بودیم. فارغ از اینکه دستاوردی داشته باشیم، احساس لیاقت و عزت نفس کامل داشتیم.

وقتی بزرگ شدیم گره اش زدیم به عوامل بیرونی. هر بار یه تیکه از این گوهر ناب رو گره زدیم به عوامل بیرونی. عزت نفس مون گره خورد به نمرات مدرسه، به رفتار والدین با ما، به چهره، ظاهر، اندام، روابط، میزان صفرهای حساب بانکی، موقعیت اجتماعی و…

در صورتی که فارغ از اینکه ما چی خلق کردیم روی این سیاره، ما ارزشمندیم فقط بخاطر اینکه یک خالق هستیم. تکه ای از خداوند هستیم. بی قید و شرط ما ارزشمندیم. حتی اگر کلی خلق داغون کرده باشیم.

ما ارزشمندیم که خداوند ما رو فرستاده روی این سیاره. ارزشمندیم که ابزار جادویی ذهن به ما داده شده که باهاش سرنوشت مون رقم بزنیم. ارزشمندیم که این کالبد به ما داده شده. کالبدی که طی 2 ملیون و پانصد هزار سال تکامل به ما داده شده. حتی اگر اون کالبد معلول باشه بازم گوهری ناب هست.

ما ارزشمندیم. ارزش ما به رنگ پوست ما، نژاد ما، کشور ما، زبان ما، و هیچ عامل بیرونی نیست.

و الان که وارد خودشناسی شدیم داریم هویت واقعی مون پس میگیریم.

تکه های عزت نفس مون رو که به جای جای عوامل بیرونی گره زدیم رو داریم برمیگردونیم.

و چقدر این لحظات با شکوهه. اشک توی چشمام حلقه زده.

احساس میکنم که خود اون نیرو بر انگشتانم جاری شده و داره تایپ میکنه.

و میخواد این نوید به ما بده که ما توان اینو داریم که بار دیگه عزت و ارزش وجودی مون رو بیدار کنیم.

عزت نفس، احساس لیاقت یعنی همه چیز.

عزت نفس همون توحید هست

توحیدی که اساسش تکیه بر فرکانس هایی هست که زندگی مون رو خلق میکنه.

توحیدی که تاکید میکنه برای داشتن رابطه عاطفی نیازی به بدن مطابق معیار جامعه، حساب بانکی با صفرهای زیاد، چهره خاص، پوست خاص، طبقه اجتماعی خاص نداری.

تو با فرکانس هات کافی هستی. فرکانسی که بتونه لیاقت و ارزشمندی ات ساطع کنه.

که نتیجه ساخت عزت نفس و احساس لیاقتت هست.

عزت نفس همون توحیده

همون در صلح بودن با خودمون هست

از خدا میخوام کمک مون کنه این گوهر زیبا رو دوباره زنده کنیم.

هیچ انتهایی نداره همیشه عزت نفس جای پیشرفت داره.

استاد و مریم عزیزم. بابت تهیه، تولید این فایل های توحیدی ازتون سپاسگزارم.

شما دنیای منو عوض کردین با اداراک های جدیدی که بدست آوردم. قبلا ها چیزی از توحید نمیفهمیدم. اما الان متوجه شدم توحید همون نیرویی هست که به پشتوانه اش روزی تصمیم گرفتم روی این سیاره باشکوه فرود بیام.

آگاهانه و عاشقانه دوستتون دارم.

از خداوند مهربونم هم سپاسگزارم که یکبار دیگه بمن فرصت گوش دادن به فایل های استاد داد و از زبان شما کلی با من صحبت کرد و بر من جاری شدش تا این کامنت زیبا نوشته بشه.

همگی در پناه الله یکتا باشیم.