مصاحبه با استاد | تنها راه تبدیل «آگاهی های خالص» به «باورهای قدرتمند کننده» - صفحه 45 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای مهربان

گام نهم

اگر بخوام از سیر کار کردن روی باور هام از اول تاحالا بگم، من اول اول که فقط فایل هارو گوش میدادم؛ فقطط گوش میدادم و بس. حوصله نوشتن که نداشتم(احتمالا چون اونقدرا باور نداشتم) و کامنت هم اصلااااا؛ چون هم خجالت میکشیدم هم میگفتم اصلا نیازی نیست

کم کم وارد مرحله نوشتن شدم، دیدم داره یسری اتفاقا میفته و ناخودآگاه برای اینکه بتونم بیشتر این آگاهی هارو تو ذهنم تثبیت کنم، نوشتن نکات رو شروع کردم.

یکم که مدارم بالاتر رفت، بالاخره کامنت گذاشتن رو شروع کردم. یادمه خیلی خوشحال بودم که بالاخره به این ترس واهی غلبه کردم و کامنت میزارم برای هر فایل

خیلی جالبه که خود نوشتن کامنت،باعث میشد آگاهی های خیلی بهتر توی ذهن من تثبیت شه؛ چون من همیشه سعی میکنم طبق توصیه استاد، برای کامنت ها از خودم مثال هایی پیدا کنم و این مثال ها باعث میشه قانون رو بیشتر درک کنم

فکر میکنم الان وقتشه که یه قدم دیگه برای بهتر کار کردن روی آگاهی ها بردارم و بازهم جلوتر برم.

اولین چیزی که به ذهنم میرسه، خالی کردن ذهنم از موارد نامناسب و بیهوده و جلوگیری از نشتی انرژیه؛ چون من با اینکه رو خودم کار میکردم و تایم بسیار زیادی رو هر روز صرف گشتن تو اینستاگرام میکردم؛ کلی تایم تو تلگرام میچرخیدم تا یکی پیام بده تا چت کنیم و سعی میکردم وقت های خالیم رو با بیرون رفتن با دوستام، تعریف کردن های بیهوده و غیبت کردن و مسخره بازی پر کنم؛ خیلی جالبه که همیشه هم برام سوال بود که خدایا چرا من وقت نمیکنم روی خودم کار کنم

همزمان با شروع پروژه مهاجرت به مدار بالاتر، متعهد شدم که اینستا رو کلا کنار بزارم و چت کردن هم در حد ضروریات؛ از حق نگذریم اولش خیلی سخت بود چون انگار یه بخش مهمی از وجودت و مشغولیتت رو یهو استاپ میکنی و نمیخواستم هم چیز دیگه ای جایگزینش کنم تا بتونم با فایل های سایت پرش کنم؛ در نهایت اینو میگم که انصافا خیلی خوب عمل کردم و تا الان روی تعهدم موندم

درمورد دوستان و اطرافیان هم روز های اول اونام پیام میدادن که چرا نیستی کجایی و… و خب برای من سخت بود نادیده گرفتنشون؛ ولی خیلی جالبه که خیلییی زود در حد دو سه روز که من توجه نکردم دیگه از اوناهم خبری نیست؛یعنی یه سلام و احوال پرسی ساده و تمام. اینجوریه که اگر من یه قدم بردارم خدا هزار تا قدم برای راحت کردن کار من برمیداره!

و برای قدم بعدی تکرار آگاهی ها، متاسفانه نمیدونم چرا ولی من نمیتونم زیاد با خودم در هر زمینه ای صحبت کنم؛ اینم یه ایراده که احتمالا باید روش کار کنم. ولی تا میام به صورت ارادی روی یه زمینه ای فکر کنم سریع ذهنم میره به سمت و سوی دیگه و حواسم پرت میشه؛ البته خانواده شلوغی هم داریم و زیاد تنها نمیمونم اما این دلیل قانع کننده ای نیست و باید روش کار کنم

درمورد من نوشتن خیلی جوابه؛ یعنی تا میبینم یه چیزی تو ذهنمه چه خوب چه بد، مینویسمش

اگر خوب باشه، بهش پر و بال میدم و سپاسگزاری میکنم

اگر بد باشه، از طریق قانون باهاش برخورد میکنم، حلش میکنم و به احساس بهتر میرسم

اما میتونم اینکه درموردش صحبت کنم و صدام رو ضبط کنم رو امتحان کنم و ببینم این یکی چجوری روی من تاثیر میزاره.

خداروشکر میکنم که این قدم رو هم برداشتم