مصاحبه با استاد | اجرای مفهوم «هم فرکانس شدن با خواسته»

سلام به استادای عزیزم و دوستان هم کلاسی

خدایا شکرت برای یه فایل دیگه

شکرت برای هم مدار شدن با یه گام دیگه و توفیق کامنت نوشتن

شکرت برای این چهارشنبه ی خیلی سرد ولی زیبا (اینجا دما -16 درجه ست ، feels like -21) ولی آسمون آبی و آفتابی و زیباست

خدایا شکرت برای کار خوبم و مدیرا و همکارای خوب و حرفه ای و صمیمی

خدایا شکرت برای تلاش و همت و اراده م و اینکه تو مسیر تحقق خواسته هایی که داشتم (چیزایی که دوست داشتم یاد بگیرم) قشنگ دارم پیشرفت میکنم.

انگلیسی حرف زدنم محسوس بهتر شده، ینی بیشتر حرف میزنم، قبلا اصلا حرف نمیزدم، ازینکه کلمات مناسب تو ذهنم نمیومد یا زبونم میگرفت یه جورایی ناراحت یا embarrassed میشدم و ترجیح میدادم اصلا حرف نزنم، ولی تا حرف نزنی، تا تلاش نکنی، تا قدم برنداری هیچی بهتر نمیشه، درست نمیشه

ice skating رو سه چهاربار تا الان تمرین کردم و کم کم میتونم سر بخورم و حرکاتم حداقل شبیه اسکیت کردن باشه

رقص هم دارم کار میکنم و مطمئنم به زیبایی و راحتی و خیلی زود یاد میگیرم:)

خدایا شکرت بابت رابطه ی قشنگی که دارم و تجربه های خییییلی زیبایی که داشتیم. خیلی کیف میده چیزایی رو تجربه کنی، ببینی بشنوی بگی انجام بدی که همیشه دوست داشتی، بعد وقتی داری تجربه میکنی یه حس شعف عجیب و دلنشینی داره این “درک” یا “realization” که خدایا این دقیقا همون چیزیه که من همیشه دوس داشتم، یا مثلا تو فیلما دیده بودم، یا تو داستان خونده بودم… الان داره برای خودم اتفاق میفته، الان من دارم انجامش میدم یا میشنومش یا میگم… تجربه ش میکنم

خدایا بی نهایت شکرت برای همه نعمتهای زندگیمون که واقعا واقعا بی شمارن

خودبخود تبدیل شد به کامنت شکرگزاری و ستاره قطبی:)

پس خواسته های امروزم هم بنویسم

میخوام یه روز خیلی قشنگ، پروداکتیو، در عین حال ریلکسینگ داشته باشم (بسازم) و برنامه هایی که نوشتم انجام بدم،

یکی دوتا اتفاق قشنگ، خبر خوب، پیام قشنگ… نمیدونم خدایا خودت بهتر میدونی، به قول اینجایی ها surprise me :)

چه اسم قشنگی داره این فایل: هم فرکانس شدن با خواسته

نکته ای که من تو کامنت قبلیم، در حین نوشتن کامنت، متوجه شدم که چیزیه که من خیلی باید بهش دقت کنم و روش کار کنم:)

خدایا شکرت برای این همزمانی ها و هم مداری ها

کلا وقتی قدم برمیداری، هی نشانه ها و راهنماها نمایان میشن

تو فایلایی که این دو سه روزه دارم گوش میدم خیلی اینطوری میشه، که یه فایلی از یه دوره ای گوش میدم، یه موضوعی رو از توش میگیرم که انگار داره به من یادآوری میشه، بعد فرداش یه فایل رایگان مثلا از نشانه ی امروز من گوش میدم، اونم یه مطلب مرتبط با همون نکته ی دیروزی میگه و تازه موضوع رو بیشتر هم توضیح میده

چقد اینا قشنگن، چقد خدا دوسمون داره و هلمون میده تو مسیر پیشرفت، البته اگه خودمون اول بریم تو مسیر درست:)

اما داستان این فایل

من عاشق این داستان مهاجرت استادم

-وقتی یه خواسته ای، یه هدفی داریم، باید ببینیم الزاماتش چیه، در اون جهت حرکت کنیم

مثل همین خواسته ی مهاجرت که نمیشه هم بخوای مهاجرت کنی، هم هی ریشه هاتو کاراتو پایبندی هات رو تو کشور خودت بیشتر کنی

-إنّ سعیکم لَشتّیٰ: توجه و تمرکز نباید پخش و پراکنده باشه، اگه یه هدفی تعیین میکنیم لیزر فوکس روش کار کنیم

-اگر هرجای مسیر فهمیدیم اشتباه داریم میریم برگردیم، مسیرو عوض کنیم، به صِرف اینکه خب آخه اینهمه راه اومدم، همینطوری اون مسیر اشتباه رو ادامه ندیم (البته اگر مطمئن شدیم درباره خواسته مون و مسیر)

-با خودمون خلوت کنیم، وقت بذاریم فکر کنیم راجع به خواسته هامون، باید اول در مورد خواسته به وضوح برسیم، بعد بشینیم ببینیم چه کارایی باید بکنیم، و چه کارایی باید نکنیم

———یه نکته بگم برای یادآوری به خودم———

اینکه بشینیم فکر کنیم چیکار باید بکنیم و نکنیم،

فرق میکنه با اون بحث که به چگونگی رسیدن به اون خواسته خیلی فکر نکنیم و نچسبیم

مثل همین داستان مهاجرت استاد

وقتی آدم هدف مهاجرت داره، نباید بشینه فکر کنه که خب قوانین مهاجرتی که محدوده، فلان بحث هم که اینجوریه و اونجوریه پس حالا من چجوری میتونم مهاجرت کنم. این قسمتهاش دست ما نیست و ما نباید به اونها فکر کنیم

ولی یه کارایی دست ماست، ما سمت خودمون رو باید انجام بدیم، مثل همین مورد استاد که اومد گفت خب اگه میخوام مهاجرت کنم دیگه نباید تو کشور خودم هی کارمو گسترش بدم و کارایی بکنم که نیاز به حضور خودم تو این کشور داره

این میشه فشار دادن هم زمان گاز و ترمز

-بعد از انجام کارای سمت خودمون، دیگه رها باشیم، هی نشینیم با نگرانی و درواقع desperately فکر کنیم کاش این خواسته محقق بشه، اگر نشه من چیکار کنم، یا مثلا تا این اتفاق نیفته من هیچ لذتی نمیتونم ببرم و غیره

این کار قطعا سخته، ولی وقتی رو باورامون کار کرده باشیم و تو مدار و فرکانس مثبت باشیم، باید باور داشته باشیم که من تو مسیر درست و مثبتم و تو مدار اتفاقای خوب، فقط اتفاقای خوب برای آدم میفته، پس هرچی بشه برای من خوب میشه، به نفع من میشه

یا اگه نمیتونیم اینجوری فک کنیم بازم یه جوری فکرمون رو مشغول کنیم که هی نشینیم به اون خواسته فکر کنیم و همش تو فکر اون خواسته باشیم

خود من بارها تجربه کردم که یه چیزی رو خیلی میخواستم، هی این باورها رو به خودم یادآوری کردم، تلاش کردم فکرمو مشغول نکنم و با کارایی که دوس دارم، حالمو و احساسمو خوب نگه دارم.. بعد اون خواسته محقق شده:)

اصن اگه هی نگران باشیم دیگه درواقع هم فرکانس نیستیم با اون خواسته

این قضیه ی هم مداری و هم فرکانسی خیلی مهمه

یادم باشه، تو هر مدار و فرکانسی باشم، فقط و فقط، دسترسی به اتفاق‌ها و آدم‌ها و شرایط اون مدار و فرکانس دارم

پیش به سوی مدارهای بالاتر

مدارِ توحیدیِ سلامتی و آرامش و ثروت و راحتی و شادی و رضایت و روابط عالی و عاشقانه