مصاحبه با استاد | کلیدهایی برای خودشناسی و رشد ظرف درونی

به نام خداوند مهرربان

سلامت خدمت استاد عزیزم و مریم خانم شایسته و همه ی دوستان عزیزم

خدا رو شکر میکنم که این سری فایل ها داره روی سایت قرار میگیره و میتونیم استفاده بینهایت زیاد و فوق العاده ای داشته باشیم ازش .

درمورد صحبت هاتون که بخش زیادش درمورد دوره قانون سلامتی هست هر چقدر گفته بشه بازم کمه ، این دوره و نتایجی که دارم میگیرم چنان عزت نفسی داره تو وجودم میسازه که نمیدونم با چه معیاری اندازه ش بگیرم ، اما درمورد نتایج این دوره تو فایل معرفی پنجم مفصل صحبت کردم و نتیجه ش عالی بود

استاد درمورد صحبت های آخرتون درمورد خیر و شر بودن ، زمانی که صحبت کردید من احساس کردم که باید بیام و بنویسم

استاد توی جلسه چهارم قدم پنجم از دوازده قدم یه مفهومی رو باز کردید که انقلابی تو طرز فکر من ایجاد کرد ، اگر بگم که تاثیر گذار ترین جلسه برای من همون جلسه بوده اغراق نکردم ! این مفهوم رو شما اونجا باز کردید که وقتی داری روی خودت کار میکنی هر اتفاقی که برات میفته خیره و حتی اگه ظاهر قضیه بد باشه به نفع شماست .

تاثیرگذار ترین اتفاق اینچنینی که برای من افتاد دو دوران سربازی بود که من این مفهوم رو با پوست و گوشت و استخوان تجربه ش کردم ، وقتی به این شیوه فکر میکنم اصلا اشکم درمیاد از این که چجور ممکنه اصلا ؟

روزی که من رفتم اردبیل برای تقسیم سربازی که مشخص بشه کدوم شهر میفتیم که من فقط میخواستم بیام شهر خودم بخاطر اینکه میخواستم کنار خانوادم باشم ( پدرم عمل کرده بود و نیاز به مراقبت داشت ) و اینکه میخواستم از زمانی که دارم استفاده کنم برای اینکه روی خودم کار کنم و دوست نداشتم زمانم الکی تو پادگان هدر شه و بره .

بعد چند روز کلاس که نوبت تقسیم کردن رسید از 8 نفر از بچه هایی که برای شهر خلخال بودن 6 تقسیم شدن و اومدن و من موندم و یه بنده خدایی که دقیقا گفتند هر کس که مونده شنبه تقسیم میشه و دیگه سهمیه شهرستان تموم شده و بقیه بین فرودگاه و پادگان اردبیل و تیپ تقسیم میشن که میگفتن کسایی که کامپیوتر بلدن میرم تیپ که سخت ترین جا بود ! من حالم خیلی گرفته شد و رفتم بیمارستان پیش پدرم (یکی دو ساعت بعد قرار بود عمل تعویض مفصل زانو انجام بده ) و چند دقیقه که موندیم و با پدر و برادرم که صحبت کردم خیلی حسم بد شد ، پدرم رو بردن بخش و دیگه ما رو اجازه ندادن اونجا بمونیم و من انقدر حالم بد شد که زدم بیرون و به معنای واقعی اشکم دراومد ، اما اون لحظه فقط اون مفهوم جلسه چهارم قدم پنجم بود که توی ذهنم داشت رد میشد ، با هر بار که توی ذهنم این مفهوم مرور میشد آرامش پیدا کردم و احساسم بهتر میشد تا جاییکه دیگه آروم شدم . گفتم خدایا من توی این مدت داشتم و دارم روی خودم کار میکنم، روی باورهام دارم کار میکنم پس اگه هر کجا که قراره تقسیم بشم حتی اگه شهر خودم نباشه پس ناراحتی نداره و یه خیریتی درش هست که من الان ازش اطلاع ندارم ، من همون روز اعزامم به خدا گفتم که من توی دوران سربازیم انقدر نتیجه میگیرم که همیشه هر کی ازم پرسید طلایی ترین دوران زندگیت کی بود بگم سربازی ، دوره ای که من زندگیم یه جهش بینظیر داشت . به ما که تقسیم نشده بودیم یه روز مرخصی دادن که جمعه بود و گفتن شنبه صبح 7 اینجا باشین که شما هم تقسیم بشید . من دیگه اونروز حتی اردبیل هم نموندم و عصر با ماشین خطی برگشتم شهرمون و کارامو انجام دادم و وسایلمو جمع کردم ، دیگه واقعا خیلی آروم شده بودم . تا یه روز بعدش که انگار همه بسیج شده بودن برای اینکه من بیفتم شهر خودم ، من حتی از یه نفر هم نخواستم که منو بسپره و بخواد برام پارتی بازی کنه که بیفتم شهر خودم ، حتی یه نامه گرفته بودم که بخاطر مسائل خانوادگی و مدارک پزشکی پدرم اگه ارائه میدادم ممکن بود بیفتم شهر خودم اما ندادم چون گفتم این یجور عدم باور کردن توانایی های خداست و من انجامش نمیدم و اون مدارک همونجوری موند تو کیف من ! یعنی یکی از عجیب ترین اتفاقات زندگیم رو من تو اون دو روز تجربه کردم و اینکه خدا چجوری اگه بخواد دستانش رو برات میفرسته تا کارها انجام بشه حتی اگه چیزی از کسی نخوای . من روز شنبه صبح زود رفتم و از خانوادم هم خداحافظی کردم و احساس خنثی رو به خوب بود ، چون میدونستم که بهترین اتفاق ممکن برام میفته ، روز شنبه موقع تقسیم من تنها کسی بودم از بین پنجاه شصت سرباز باقیمونده که قرار بود تو خود اردبیل تقسیم شن ، نامه رو زدن به شهر خودم و من اومدم شهر خودم ، این اتفاق چنان ایمانی بهم داد که هر چقدر بگم کم گفتم ، خدایا بینهایت ازت سپاسگزارم

وقتی برگشتم شهر خودم و خودم رو معرفی کردم بعد یک روز حتی زودتر از کسایی که قبل من تقسیم شده بودن و برگشته بودن نامه ی من روز زدن به جایی که همه میگفتن سخت ترین قسمته و بدبخت شدی ، دیگه اصلا صبح و شب اونجا بعنوان راننده با فلان فرمانده سخت گیر عصبی داغون باید سر کنی ! یعنی هر کی میپرسید ازم کجا رفتی میگفتم فلان جا ، میگفت بدبخت شدی ، داستان هم از این قرار بود که من قبلا با یکی به مشکل برخورده بودم سر یه معامله ای و اون خواسته بود زیر آب منو بزنه که من برم یه جای سخت که اذیت شم . خلاصه که من رفتم اونجا و خودم رو معرفی کردم و دیدم بله ، اینجا تنها جا تو شهر خودمونه که وقت اداری نیست و شیفت و صبح و شبه و فرمانده ش رو از قبل میشناختم که خیلی آدم عصبی بود ، همون روز به خودم گفتم ، دیدی چجوری از اردبیل اومدی خلخال ، فقط خدا میخواست بهت درمورد کنترل ذهن بگه ، اینکه توانایی های خداوند رو باور کنی ، اینکه ایمان داشته باشی به خداوند و دیدی که چجوری وقتی تو داری روی خودت کار میکنی بهترین اتفاقات برات میفته ؟ ایمان پیدا کرده بودم و گفتم اینکه اومدم اینجا یه دلیلی داره و یه خیریتی درش هست چون من دارم روی باور هام کار میکنم . استاد چی بگم اخه ؟ من مدت 8 ماهه که دارم اونجا خدمت میکنم ، روزی بالای ده ساعت رانندگی میکنم که یه توانایی بینظیریه ، من اونجا کتاب و دفترامو میبرم و روی خودم کار میکنم ، گوشی میبرم و ویس هاتونو میذارم و موقع رانندگی یا بیکاری زمانی که کسی پیشم نیست گوش میدم فایل هاتونو . تو این 8 ماه من چنان حالی تو اینجا کردم که همه متعجبن . من همیشه میگم از اینکه اومدم اینجا خیلی راضی ام ، درسته اگه وقت اداری بشم خیلی بیشتر به نفعمه ولی از اینکه اینجا هستم راضی هستم و ناراحتی ندارم . من با همون فرمانده عجیب و غریب عصبی داغون مثل برادرم ، یعنی اصلا حس نمیکنم که مافوق منه ، حس میکنم برادر منه انقدر که هوای منو نگه میداره و این هم عجیبه چون با سرباز دیگه اینطور نیست ! رفتهن من به اینجا باعث شد من 6 ماه از خدمتم کم بشه که اگه نمیرفتم اونجا اصلا امکان همچین اتفاقی وجود نداشت ، هدف من برای اونموقع این بود که روی روابطم کار کنم و عزت نفس بره بالا و من درست اومدم جایی که شاید روزی سی چهل نفر رو میدیدم و باهاشون صحبت میکردم و شاید تو این مدت من دویست سیصد تا دوست پیدا کردم . و تازه بعد اینهمه اتفاقات خوب که هر موقع خواستم بهم مرخصی دادن ، هر روز اومدم ساعت ها خونه پیش خانوادم بودم و تمرکزم روی هدفم گذاشتم و بقول خانم شایسته دیدم که از هر طرف سوده و سوده سود ، تازه الان هم دارن منو جا به جا میکنن به جایی که از این به بعد وقت اداری میشم و خدا میدونه چه بینهایت خیریتی توی این اتفاق وجود خواهد داشت :)

توی همین دوران سربازی که از نظر بقیه محدودیته من بهترین تجربیات رو داشتم ، بیشتر از کل زندگیم به خواسته هام رسیدم ، تو فایل معرفی قانون سلامتی قسمت 5 گفتم که لپتاپ سفارش دادم و الان دارم با همون لپتاپ مینویسم و خدا رو بینهایت شکر میکنم بابت این موضوع .

من روزای اول عید برای خودم دو تا دریم بورد ساختم یکی تمرکزی برای هدف سلامتیم و اهدافی که میخواستم برسم ، اللته بصورت ویدئویی که هر روز تو گوشی نگاه کنم و یکی هم برای خواسته هایی که برای امسال دارم و خیلی خیلی جالبه تو 19 روز من دو تا از اون خواسته ها وارد زندگیم شده و خیلی باورم نسبت به توجه کردن و به دریم بورد بالا تر رفت چون یکی از جاهایی که من اصلا نمیتونستم انجامش بدم همین دریم بورد بود

دوست داشتم این دو تا اتفاق بینظیر رو براتون تعریف کنم و بگم که وقتی روی خودت کار میکنی فقط میتونه اتفاقاتی بیفته که به نفع توئه حتی اگه به ظاهر اتفاق بدی باشه و ازتون ممنونم بخاطر اون چهارم قدم پنجم که باز هم میگم اگه بگم تاثیرگذار ترین جلسه برای من بوده اغراق نکردم !

عاشقتونم ، عاشقتونم که انقدر مفاهیم رو خوب باز میکنید

سلام آرزو جان

ممنونم که برام نوشتی

آره من خیلی این جریان تقسیم شدن سربازیمو مرور میکنم ، همیشه توی ذهنم مرورش میکنم ، قانون رو تایید میکنم باهاش ، به جرات میگم توحیدی ترین عملی بود که تابه امروز انجام دادم و طعم شیرینش رو الان میچشم .

این درس بزرگه برام که همیشه باید به یاد بیارم

باز هم سپاسگزارم که برام نوشتی آرزوی عزیز،برات از خداوند بهترین ها رو میخوام 🌹