مصاحبه با استاد | منظور از"سیستمی بودن رفتار خداوند"، چیست؟

به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام به دو استادم و همه دوستان

رب من واژه ها برای توصیف عظمت و صفات نامحدود تو که من به عقل محدودم درک میکنم کم است و به حق که ستایش ها مخصوص توست که رب العالمین و ارباب من هستی

مرور اگاهی ها :

نگرش ما به اتفاقات هست که از اون ها برداشت خوب یا بد میکنه:

مثال:توی دوره ای در زندگیم سه اتفاق همزمان اتفاق افتاد. که به این صورت بود که من در ابتدای ورود به مسیری بودم که فکر میکردم خیلی عالی هست . یعنی من دختری رو دوست داشتم که میخواستم باهاش ازدواج کنم و همزمان از طرفی دوست جدیدی پیدا کردم که بسیار صمیمی شده بودیم اما مسیرش کاملا مخالف اموزش های استاد بود یعنی شرک مطلق . هم اینکه تقلا میکردم که ازدواج کنم و رخ نمیداد و من خیلی بهم ریخته بودم

و بعد اتفاقی که افتاد این بود کلا از شهرم رفتم به هزاران کیلومتر دورتر و بعدها فهمیدم که اگر من با این شخصی ازدواج میکردم بدبخت میشدم و یا اینکه اون دوست صمیمی اقا که باهاش ادامه میدادم قطعا نتنها اینجا نبودم که با خاک یکسان میشدم و اینجا نبودم بی برو برگرد . اتفاقی که اولش برام سخت بود ولی همه چیز تغییر کرد و برام خیر شد.

خداوند به باورهای ما پاسخ میدهد نه کلام ما. ما در دایره باورها زندگی میکنیم و میمیریم :

مثال: اول از همه یه موردی که یادم اومد و ربط داره اینکه که توی زندگی خودم و اطرافیانم دیدم که التماس و گریه و زاری و فحش که نمیخوام این مسیر اشتباه یا کار اشتباه رو ادامه بدم . مثلا نمیخوام دیگه دروغ بگم . نمیخوام معتاد باشم و میخوام ترک کنم و … و هرانچه از این قبیل. اما چیزی که هست اون شخص ممکنه بارها ترک کنه ولی بازم میره سراغش چرا که در طول سالیان اینقدر به این عمل و باور خوراک داده که یک مسیر ارتباطی ذهنی براش ساخته . و در اصل در باورهاش یه کد مخرب هست که این عمل ازش سر میزنه(یعنی ریشه باوره هست که به این شکل رخ میده). یعنی طرف صدبار سرش کلاه رفته به شکل های متفاوت و بازم همون الگو به شکل مختلف تکرار میشه. با اینکه التماس از خداوند و.. که این عمل رو تکرار نکنه ولی بازم این اتفاق میوفته یعنی اون برنامه و کد مخرب اون داره اجرا میشه . با گریه و زاری و التماس به خداوند یا خودکشی رفع نمیشه .

پس من باید اولا اون باور رو شناسی کنم و ارام ارام بیام بهش خوراک ندم که ضعیف بشه.

یه مثال واضح دارم از زندگی خودم که بگم. من زیاد کار عوض کردم و متوجه الگویی در کارهام شدم اولا این که با اینکه افراد و کارها عوض میشدن اما یه چیزی ثابت بود یعنی وارد جایی میشدم و کار میکردم که الان فکر میکنم افراد یکسری شباهت ها و الگوهای مثل هم داشتیم. مثلا وابستگی زیاد داشتن. بی پول بودن . خیلی ایثارگر بقیه بودن . خیلی شخصیت ضعیف داشتن . خیلی عصبی و … و همه اون ها رو منم داشتم و جهان همه رو دور هم جمع کرده بود

و یا در کاری که بودم بررسی کردم . این افراد بی پول بودن و به طرق مختلف پولشون رو از دست میدان . مریض بودن. پشت سرهم حرف میزدن. بازن هاشون مشکل داشتن. مذهبی شدید بودن . کارمون سخت بود و این الگو نشان میده ما باورهامون رو زندگی میکنیم و ارتباط داریم. یعنی حتا الگوهای کاری ما باورهامون تبعیت میکنه .

و حتا اخرین کارم که از خدا میخواستم طوری بود که به همون اگوها هدایت شدم چرا که اون باورها کار میکردن . پس فهمیدم خداوند استجاب میکنه به اندازه همون باورت و چیز متفاوت باورت رخ نمیده

پس بهتر فهمیدم که پشت کل زندگی ما همیشه باید یه چرایی باشه. در مورد همه چی.

خداروشکرت. این زندگی شگفت انگیزه