مصاحبه با استاد | قانون پایداری نتایج - صفحه 11

سلام خدمت استاد عباس منش عزیز و همه اعضای دوست داشتنی این خانواده صمیمی. الان که دارم این نظر رو می‌نویسم حدود یک ساعت از پایان بازی بسیار جذاب و دیدنی ایران و پرتغال می‌گذره.

طبیعتاً من هم مثل هر ایرانی وطن‌دوست دیگه‌ای از صعود نکردن ایران ناراحت شدم و تا چند دقیقه بعد از بازی همش می‌گفتم ای کاش ضربه مهدی طارمی تو دقایق آخر بازی وارد دروازه شده بود، ای کاش تو نیمه اول اون گل رو نخورده بودیم، ای کاش بازی با اسپانیا رو برده بودیم و چندین و چند ای کاش و افسوس دیگه…

اما بعد از اینکه احساساتم فروکش کرد، یاد صحبت‌های استاد عباس منش افتادم که یه سری گفتن حتی اگر بازی فوتبال رو هم نگاه می‌کنید از دید قوانین جهان هستی تجزیه و تحلیلش کنید.

بیشتر که فکر کردم دیدم نتیجه دیدار ایران و پرتغال نه تنها نباید من رو ناراحت بکنه بلکه باید باور و ایمان من نسبت به ثابت بودن قوانین هستی رو قوی‌تر بکنه، به خصوص قانون تکامل.

بعد از بازی، آقای مهدی مهدوی‌کیا تو برنامه ویژه جام جهانی با میزبانی آقای عادل فردوسی‌پور گفتن که ما الان نباید فقط روی یه شوت آقای طارمی تمرکز کنیم. باید وضعیت کلی تیم رو ببینیم و واقع گرایانه در مورد جایگاه فوتبال ایران و پرتغال نظر بدیم.

ایشون گفتن که خیلی از بازیکنان تیم ملی ما برای اولین بار حضور در چنین تورنمنت‌ حرفه‌ای رو تجربه می‌کنن و تعداد زیادی از بازیکنان، از جمله خود آقای طارمی، اصلاً در رده‌های پایه تیم ملی بازی نکردن و فوتبال رو به صورت آکادمیک از کودکی یاد نگرفتن – چیزی که در کل دنیا داره اتفاق میفته – و به همین خاطر وقتی چنین بازیکنانی تو همچنین تورنمنت‌هایی مقابل بازیکنانی قرار می‌گیرن که از حدود 7 یا 8 سالگی دارن تو رقابت‌های مختلف بازی می‌کنن تحت تأثیر شرایط قرار می‌گیرن و اگر اشتباهی کنن نمیشه بهشون خرده گرفت.

آقای فرهاد مجیدی هم در تأیید صحبت‌های ایشون گفتن که اگر همین موقعیت تو یه بازی داخلی برای طارمی پیش میومد، به راحتی اون رو تبدیل به گل می‌کرد.

پس این نشون میده که هیچ چیزی اتفاقی نیست و اگر بازیکنان ما هم این دوره تکامل خودشون رو طی کنن می‌تونن تو رقابت‌های حساسی مثل جام جهانی به فشارهایی که وجود داره غلبه کنن و به راحتی پیروز بشن. به نظر من یه تیم باید به درجه‌ای برسه که از دید دیگران باختش اتفاقی به نظر برسه نه بردش.

مطمئنم آقای طارمی هم آینده بسیار درخشانی در پیش دارن و افتخارهای بسیار زیادی رو برای ایران رقم خواهند زد.

یه نکته دیگه‌‌ای هم نظر من رو در صحنه حساسی که برای آقای طارمی پیش اومد جلب کرد و اون این هست که الان خیلی‌ها دارن از آقای طارمی انتقاد می‌کنن در صورتی که اگر اون موقعیت اصلاً پیش نیومده بود، واکنش‌ها کاملاً متفاوت بود.

تونی رابینز تو یکی از برنامه‌هاش حرف خیلی جالبی زد. اون گفت که خیلی از افراد از زندگی لذت نمیبرن چرا که appreciation (قدرشناسی) رو با expectation (توقع) جایگزین میکنن.

ایشون گفتن این مثال رو در نظر بگیرید: شما سوار یه هواپیما هستید و قبل از بلند شدن، مهماندار به شما اعلام میکنه که برای اولین بار امکان اتصال به اینترنت در طول پرواز در این هواپیما فراهم شده. همه مسافرها خوشحال میشن و از این خبر استقبال میکنن. اما بعد از چند دقیقه مهماندار بهشون اطلاع میده که متأسفانه یه مشکل فنی پیش اومده و امکان استفاده از اینترنت طی پرواز وجود نداره. اینجاست که همه مسافرها شروع میکنن به گلایه و شکایت کردن. در صورتی که قبل از اون حتی ایده‌ای در مورد استفاده از اینترنت حین پرواز رو تو ذهنشون نداشتن. یعنی حس appreciation (قدرشناسی) اونها جای خودش رو به expectation (توقع) میده در حالی که مسافرها میتونستن روی این اتفاق مثبت تمرکز کنن که این تکنولوژی جدید به پرواز اضافه شده و میتونن تو سفرهای بعدی ازش استفاده کنن.

حالا ما هم باید قدردان این باشیم که آقای طارمی انقدر خوب بودن که تونستن تا خط دروازه پرتغال پیش برن و چنین موقعیتی رو خلق کنن. همین نکته در مورد کل تیم هم صادق هست. همه انتظار داشتن که ایران با چند گل از پرتغال شکست بخوره، اما بعد از گل مساوی، حس قدردانی بابت بازی خوب تیم جاش رو به توقع برد و ناراحتی و افسوس داد در صورتی که همه، از جمله خود من، باید سپاسگزار تلاش بازیکنان خوبمون باشیم و در عین حال به دستاوردهای بیشتر و بزرگتر فکر کنیم.

برای همه عزیزان بهترین ها رو آرزو میکنم.

این هم لینک صحبت‌های آقای مهدوی‌کیا و آقای مجیدی هست که به نظرم نکات آموزنده‌ای داره:

abasmanesh.com