مصاحبه با استاد | باورهای قدرتمند کننده برای درمان وابستگی

به نام خدای هدایتگر

سلام به استاد عزیزم و مریم بانو و هم خانواده ای های نازنین

باز هم صدای منو میشنوین از روی تردمیل در باشگاه :)

من قبلاً خیلی تو در و دیوار بودم در موضوعِ وابستگی ولی خدا رو شکر الان خیلی بهتر شدم و همیشه با خودم میگم من باید جوری باشم که هر گوشه ی دنیا هم بیوفتم وجودِ خودم و خدای خودم برام کافی باشه.

قبلاً حتی به وسایلم هم وابسته میشدم و مثلاً اگر چیزی از وسایلم که خیلی دوسش داشتم گُم میشد یا میشکست قشنگ تا چند روز غصه میخوردم! الان هر موقع چنین اتفاقی بیوفته سریع با خودم میگم قراره یکی بهترش وارد زندگیم بشه…

از نظر وابستگی به محل زندگی که انصافاً خیلی خوبم و اصلاً وابسته نیستم. به لطف خدا بارها از منطقه ی امنم اومدم بیرون و مهاجرت کردم. وقتی مهاجرت کردم به کانادا، پیش خواهر بزرگه م زندگی میکردم تو یه شهر کوچک شمالِ تورنتو. حدود 2 سال اونجا زندگی کردم و بعد move in کردم با خواهر دومی توی تورنتو. با اونم بالای یک سال فکر کنم زندگی کردم و بعد دوباره move کردم با خواهر سومی توی میشیگان. و بعدش توی کالیفرنیا کار پیدا کردم و اومدم اینجا. وقتی قرار شد بیام کالیفرنیا اول یه کم ترسیدم، چون از همه ی خواهرام دور میشدم و باید تک و تنها از عهده ی همه چیز تو یه جای غریب برمیومدم. ولی به لطف خدا دوباره این افکار بهم کمک کرد که هرجا باشم تنها نیستم و خدا با منه. قربون خدا برم که اونم جوابم رو داد و همه چیز برام به بهترین شکل پیش رفت.

خدایا شکرت

عاشقتونم استاد جان و مریم جان و همه ی دوستان جان (قلب ها)