مصاحبه با استاد | باورهای قدرتمند کننده برای درمان وابستگی

عرض سلام و احترام خدمت استاد عباس منش ،سرکار خانم شایسته و دوستان عزیز

واقعیت این هست که من مسافرت کردن رو خیلی دوست دارم ،همیشه شوق و ذوق دیدن مکان های جدید رو داشته ام و درست همین لحظه که این فایل رو مینویسم این فکر به ذهنم رسید که سفر به نوعی احساس وابستگی انسان رو کم میکنه شما در جاهای مختلف افرادی رو می بینی که ممکن هست خیلی از بودن باهاشون لذت ببری ولی شاید فقط چند لحظه در کنارشون در یک محل باشی واز طرف دیگه ممکنه تا آخر عمر دیگه نتونی اونها رو ببینی و این موضوع به نوعی درکم از مرگ رو هم بهتر کرد اینکه بالاخره مسیری هست که باید رفت نمیشه انسان هایی رو که دوست داریم اطراف خودمون تا ابد نگه داریم بالاخره خواهند رفت مثل خود ما، از طرفی خودمون هم نمیتونیم متوقف بشیم، باید مسیر زندگیمون رو ادامه بدیم و تنها راه لذت بردن رهایی است، مدتی عزیزانی مثل خانواده و دوستان کنارمون هستند و میروند ما هم روزی خواهیم رفت و چقدر فکر کردن به این موضوع به من آرامش میده و وابستگیم رو کم میکنه.

در مورد سرمایه واقعی هم باز واقعیت مرگ بنظرم برعکس نامیدی و ترس و غم ،اگر در وحله اول باورهای توحیدی واقعی رو داشته باشیم که مرگ پایان زندگی نیست و جهان دیگری در انتظار ماست من رو به فکر وامیداره که الزامات زندگی در اون دنیا چیه؟ الان که در این دنیا و مخصوصا زمان حال ثروتمند بودن میتونه زندگی بسیار لذت بخشی رو برای ما و اطرافیانمون ایجاد کنه، چه نوع سرمایه ای قابل حمل به تمام نقاط دنیا هست؟ بطور مثال دلار یا بیت کوین واحد های پولی بسیار ارزشمندی هستند ولی ممکن است در برخی نقاط جهان قابل تبادل نباشند ولی بطور حتم طلا رو همه دنیا حتی قبایل بدوی هم می شناسند، ولی همون طلا رو هم ممکنه ما به نوعی در اثر عوامل مختلف از دست بدیم ،جنگ ها ،بلایای طبیعی و غیره ولی سرمایه ای که با وجود ما عجین شده چطور؟ دانش و توانمندی هامون ، باور توحیدی هدایت خداوند در هر لحظه، اینها رو کی میتونه از ما بگیره؟ برای جهان آخرت چطور، چه نوعی سرمایه ای قابل انتقال به اون دنیا هست؟اونجا چه نوع سرمایه ای رو قبول دارند؟ و جوابم این هست که هر چیزی که بتوانم با خودم حمل کنم، هر چیزی که جنسش فیزیکی نباشه از جنس نور و باور خالص باشه و از بین نره اون میشه ثروت واقعی و برای بدست آوردن اون ثروت هر چقدر آزادی مکانی،زمانی و مالی بیشتری داشته باشم میتونم سرمایه بیشتری از باور های ناب برای زندگی بتر وز یباتر در هر دو جهان رادر وجودم ذخیره کنم .

استاد عباس منش و سرکار خانم شایسته بسیار متفاوت فکر کردند و نتایج متفاوتی رو تجربه کرده اند و من اونها رو بسیار بسیار تحسین میکنم چون مانند فانوسی در این زمانه و مخصوصا برای ما ایرانی ها درخشیده اند تا الگوی مناسبی برای باورسازی ما باشند و من این موضوع رو لطفی از جانب خداوند میدونم چون فکر میکنم مردم ایران و مخصوصا خود من در این برهه نیاز مبرمی به این آگاهی ها داشتم و من شاکر خداوند و ممنون لطف این دو عزیز بزرگوار در زندگیم در این دنیا و دنیای دیگر خواهم بود

با احترام