مصاحبه با استاد | باورهای قدرتمند کننده برای درمان وابستگی

به نام خدای مهربانم

سلام به استاد عزیزم و عزیز دلشون

من بخام بطور کلی بگم از همون نوجوانی تنهایی رو خیلی دوست داشتم و دارم و از تنهایی خودم خیلی استفاده های خوبی میکردم مثلا دورا تحصیا مینشستم درس میخوندم یا درسهای قبلی رو مرور میکردم اگه درس نداشتم کتاب میخوندم و بیشتر اوقات رویاپردازی میکردم و خودم رو در جایگاهی که دوست داشتم قرار میدادم و کلی با خودم و اطرافیان خیالی صحبت میکردم و اکثرا خودم در جمع بزرگی میدیدم و سخنرانی میکردم در مورد چیزهایی که علاقه خیلی زیادی داشتم مخصوصا قرآن و خداشناسی و اخلاق

اما با وجود علاقه به تنهایی خب تقریبا زود به شرایط موجود عادت میکردم و وابسته میشدم و تغییر شرایط تا چند روزی منو درگیر خودش میکرد و دوباره بیخیال میشدم

در مورد اشخاص وابسته بودم و خیلی عادت میکردم مخصوصا من خیلی وابسته به خواهرم بودم خیلی و همه جا من و خواهرم و با هم میدیدند و به قول استاد به هر چه وابسته بشی جهان اون رو از تو دور میکنه و وابستگی خواهرم به من خیلی بیشتر از من بود که متاسفانه جهان خواهرم رو از من دور کرد چه دور کردنی که خیلی زود از دستش دادم

و چند سال ی چشم من اشک بود و ی چشمم خون و واقعا دیگه تابلو شده بودم و تقریبا جاهایی که با خواهرم میرفتیم که البته 90 درصد موارد بود دیگه نمیرفتم و خیلی اذیت شدم و الان میفهمم که این حالت در احساس بد و غم موندن چقدر من رو در مدار غمها و سختیهای بیشتر قرار داد

خدارو شکر میکنم که بعد از آشنایی با استاد این حالت غم و اندوه خیلی خیلی کم شده و شاید به 5درصد رسیده اون هم البته گاهی و همیشگی نیست

و خدارو شکر میکنم به چیزهای مادی وابسته نیستم شاید یک لحطه از نبودش ناراحت بشم ولی سریع بیخیال میشم

استاد ممنونم که من رو از این برزخ جهنمی و عم انگیز نجات دادین

دوستون دارم بینهایت