مصاحبه با استاد | قرار گرفتن در مدار «دریافت الهامات الهی»

درود

دیشب این فایل عالی را گوش کردم.

در زمان مناسب این فایل برای من آمد که گوش کنم. جایی که در مورد یک موضوعی داشتم زور می زدم و فکر می کردم چطور باید الان هدایت خداوند را درک کنم. خیلی اصرار داشتم که خداوند خیلی واضح و روشن با من صحبت کند.

این باعث شده بود گیج شوم و حالم ناخوش شود. ذهنم یک چیزی می گفت آموخته هایم یک چیز دیگر و حرفهای استاد به گونه ی دیگر. این فایل به من گفت آرام باش

نگاه کن به ظرفت. درسته که خداوند با بنده هایش صحبت می کند. درست است که فالهمها فجورها و تقواها گفته شده است. این آیه نگفته خیر یا شر به شما الهام می شود گفته پرهیزگاری و خطا کاری شما به شما الهام می شود.

این هم نکته ای بود که الان برای من روشن شد.

یعنی به شما می گه الان این کار شما در جهت کنترل نفس هست یا نه. اینکه بگه این الان به نفع شما هست یا نه الان این معامله را بکنی نتیجه اش سود است یا ضرر خب اینگونه صحبت نخواهد کرد.

در صورتیکه من انتظارم این بود که الهام و هدایت مدام به من بگوید الان این برای شما سود دارد یا منفعت. دیدگاهم خیلی محدود بود.

اما اینجا می گه به شما می گیم که مسیرتون درست است . مسیر درست چیه اینکه داری کنترل نفس می کنی یا خیر.

کنترل ذهن می کنی یا گوش به نجواها سپردی . اگر احساس نگرانی و ترس داری در انجام کاری اگر احساس حسادت و طمع داری یعنی در مسیر درست نیستی.

اما زمانی که از این احساس ها رها شدی از مسیری که رفتارهای خلاف و خطااست دور شدی توانستی خودت را کنترل کنی پس در مسیر درستی و زمانی که مسیر درست است تو خیالت راحت است که نتایج خوبی اتفاق خواهد افتاد.

پیچیده شد.

نکته طلایی که استاد برایم روشن کرد همین جا بود که هی نیا بگو جذر و انتگرال یعنی چی به قول استاد این پله ها یواش یواش طی خواهد شد و اگر من در حال یادگیری جمع اعداد هستم نباید دنبال جذر و انتگرال باشم. بچسبم به جمع اعداد و از این آگاهی لذت ببرم.

عجله نکنم. آرام آرام به من هم گفته خواهد شد. من باید ظرفم را بزرگ کنم. چگونه با باورهای درست. با ایمان و عمل صالح. حالا که می دانم دو بعلاوه سه می شود پنج دیگه شک نکنم و قبول کنم. نه اینکه مدام بگم شاید اشتباه باشه نکنه این الهام نیست. اندازه ی ظرفم بگیرم و لذتش را ببرم.

باورتون نمی شه وقتی این صحبت ها را با خودم کردم و فایل را گوش دادم چنان آرامشی من را فراگرفت. صبح بعد یک سری کار داشتم به اضافه رفتن به درمانگاه و کارهای درمانی و … . گفتم من می دانم جمع اعداد چه گونه است پس نباید خودم را برنجانم بلند شو برو کارهات رو بکن و آسوده و رها باش همین یعنی هدایت، یعنی توکل.

و بسیار بسیار این روز برایم لذتبخش بود. همه کارها انجام گرفت به راحتی و آسودگی خیال و من چقدر سپاسگزار خداوند شدم. حتی نتیجه از آن که من فکر می کردم هم خیلی بهترشد.

با خودم گفتم باید ظرفت را بزرگ کنی این سمت را باید درست کنی ان سمت آن باران الهی داره می باره و چقدر زیبا و تمیز.

وقتی قلبم را از آلودگی ها دور کنم. وقتی قلبم را از عشق پر کنم. وقتی رفتارم را مهربان کنم. وقتی حسادت ها را دور کنم. وقتی به اطرافیان به تمام کسانی که در طول روز دیدم به گونه ای نگاه کنم که همه پاره ای از خداوند هستند همه نوری از او درون خود دارند و بهترین وجه خود را به تو نشان خواهند داد. من در حال بزرگ کردن ظرفم هستم. زمان هایی که می خواهم غر بزنم یا خشمگین شوم روی خودم را برگردانم و اعراض کنم من در حال بزرگ کردن ظرف خودم هستم.

زمانی که با خدای خودم صحبت کنم و عظمت او را شاکر باشم. بنشینم در سایت کامنت بگذارم و از ترمزها و افکار اشتباهم بنویسم و بفهمم اینها اشتباه است در حال بزرگ کردن ظرف خودم هستم.

وای خدای من آن وقت است که با اشتیاق می توام ضرب و تقسیم را کم کم بفهمم و درک کنم و بعد آگاهانه تر الهامات را دریافت خواهم کرد. انشالله