مصاحبه با استاد | چگونه در دوراهی های زندگی، راه درست را انتخاب کنیم؟

سلام

در تردید ماندن”، خودش یک تصمیم است البته تصمیمی مخرب که باورهای محدود کننده ات برای شما گرفته است؛

در تردید ماندن، خود یک تصمیم است!

گاهی انسان در نقطه‌ای از زندگی قرار می‌گیرد که دو راه پیش رویش باز است. یکی روشن، اما پر از چالش، و دیگری مبهم، اما امن. او ساعت‌ها، روزها، ماه‌ها و شاید سال‌ها همان‌جا می‌ایستد و به جاده‌ها خیره می‌شود. اما حقیقت این است که همین ایستادن، همین خیره شدن، خود یک انتخاب است—انتخابی که آرام‌آرام، او را از زندگی واقعی دور می‌کند.

در قرآن آمده است:

“وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ”

(آل عمران: 139)

“سست نشوید، اندوهگین نگردید که شما برترید اگر ایمان داشته باشید.”

زندگی میدان جنگی برای قوی‌ترها نیست، بلکه صحنه‌ای برای کسانی است که از نشستن دست می‌کشند و به راه می‌افتند. تردید، همان زنجیری است که پای ما را به زمین بسته، و تنها چیزی که می‌تواند آن را بشکند، یک تصمیم قاطع است.

یک داستان قدیمی می‌گوید روزی دو نفر در صحرایی راه می‌رفتند. اولی به هر سنگی که می‌رسید، توقف می‌کرد و می‌گفت: “شاید زیر این سنگ آبی باشد.” اما هرگز جرأت نداشت سنگ را بلند کند. دومی اما هر سنگی که سر راهش می‌دید، بلند می‌کرد. برخی زیرشان خشک بود، اما یکی از آنها، چشمه‌ای را آشکار کرد. مرد اول، هنوز در همان نقطه ایستاده است و مرد دوم، چشمه‌ای برای خودش یافته است.

مولانا می‌گوید:

“گر مرد رهی میان خون باید رفت

وز پای فتاده سرنگون باید رفت”

هیچ موفقیتی بدون ریسک ممکن نیست. استیو جابز، پس از اخراج از شرکت خودش، می‌توانست سال‌ها در حسرت و تردید باقی بماند، اما او تصمیم گرفت. به جای آنکه در سرگردانی بماند، شرکت نکست را راه‌اندازی کرد و در نهایت، اپل را به جایی رساند که امروز هست. اگر جابز مردد می‌ماند، آیا اپل امروز وجود داشت؟

اما مشکل تردید این است که همیشه لباسی از منطق بر تن دارد. ذهن تو را قانع می‌کند که هنوز زمان مناسب نرسیده، هنوز دانشت کافی نیست، هنوز فرصت‌های بهتری در راه است. و درست همان لحظه که خیال می‌کنی این تردید موقتی است، سال‌ها گذشته و تو همان جایی که بودی، باقی مانده‌ای.

در قرآن آمده است:

“وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ” (نجم: 39)

“و برای انسان جز آنچه تلاش کرده نیست.”

جهان به حرکت پاسخ می‌دهد، نه به سکون. هیچ‌کس با فکر کردن به شنا، شناگر نشده است. باید به آب زد، حتی اگر غرق شدن ممکن باشد. به جای آنکه در دوراهی‌ها بمانی، یکی را انتخاب کن و در همان مسیر، بهترین خودت باش. شاید راهی که انتخاب کردی، بهترین راه نباشد، اما حداقل تو را به جایی خواهد رساند، جایی که ایستادن در تردید هرگز نخواهد رساند.

سعدی می‌گوید:

“رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود

رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود”

مهم نیست که راهت سخت باشد، مهم این است که قدمی برداری. چون هر قدم، تو را از تردیدهایت دورتر و به سرنوشتت نزدیک‌تر می‌کند.

حسن ختام: تردید، زندانی که درش باز است!

زندگی میدان انتخاب‌هاست، و ناتوانی در تصمیم‌گیری، همان انتخابی است که تو را در جایت نگه می‌دارد. هیچ مسیر کاملاً هموار و بی‌ریسکی وجود ندارد. اما این حقیقت را فراموش نکن: “در تردید ماندن، هیچ چیز را تغییر نمی‌دهد، اما یک تصمیم، می‌تواند همه‌چیز را دگرگون کند.”

اگر همچنان در دو راهی‌ها معطل مانده‌ای، به یاد داشته باش که جهان منتظر تو نمی‌ماند. “جرئت کن، حرکت کن، و به خودت اجازه بده که رشد کنی!”

به قول نلسون ماندلا:

“همیشه غیرممکن به نظر می‌رسد، تا زمانی که انجام شود.”

پس پیش برو! شاید آنچه امروز از آن می‌ترسی، فردا به بزرگ‌ترین دستاوردت تبدیل شود.