مصاحبه با استاد | چگونه در دوراهی های زندگی، راه درست را انتخاب کنیم؟

سلام و روزتون بخیر

بعد مدت ها دوباره برگشتم به سایت به عبارتی هدایت شدم و چندباری که داخل سایت اومدم دیدم فایل جدید گذاشته شده و هیچ‌نظری در موردشون نیست از جمله این فایل لذا در مورد این فایل ترغیب شدم‌که کامنت بزارم.

مدتی بود که همه اش برام سوال بود که از کجا بین‌چندتا انتخاب ، تصمیم‌گیری کنم و دچار نگرانی و شک‌نشم و انتخابم انتخاب درستی باشه دقیقا همین نیم ساعت پیش برای شرکت تو دو تا دوره ورزشی مونده بودم کدومو انتخاب کنم اصلا انتخابش کنم یا نه؟

یه حس درونی گفت برو تو سایت استاد ببین چه خبره و اومدم و دیدم بله فایل جدید

و موضوع و سوالی که مریم جان از استاد پرسیده بودن چی بود؟ خدای من

اگر بر سر موضوعی سر دو راهی قرار بگیرید و ندونید که کدوم راه درسته چه کار می کنید؟ به قول استاد عجب سوال سختی

حالا جواب زیبای استاد رو می خونیم:

بعضی از دوراهی ها با توجه به قانونی که از جهان درک‌ می کنیم جوابش از قبل مشخص هست .

چیزی که باعث میشه سر دوراهی قرار بگیریم بحث احساسات مون هست مثل ترس نگرانی اضطراب، به عبارتی دو راهی وجود ندارد این شمایید اون رو تبدیل به دوراهی می کنید و چون نمی تونیم احساساتمون کنترل کنیم و ازترس هامون بگذریم و توکل نداریم درمانده می شویم.

اما اگر سر دو راهی قرار بگیرم سعی می کنم احساساتمو کنترل کنم و فارغ از این ترس ها و نگرانی هایی که روی من برای انتخاب تاثیر می زاره ، ببینم تصمیم درست چیه بعد نگاه می کنم با توجه به قوانین جهان تصمیم درست چیه، نگاه می کنم به خواسته های خودم تا ببینم کدوم تصمیم به خواسته های من نزدیکتره و حتی اگر هر دوتای شون خواسته های منو برآورده می کنند، نگاه می کنم به اونی که تعداد خواسته بیشتری رو برای من برآورده می کنه.

توی بدترین حالت از خدا می خواهم که به من نشونه ای پیامی بده که کدوم دوراهی رو برم، مثلا در جنگلی گم شدم و نمی دونم کدوم دو راهی رو برم و از خدا کمک می خوام یهو می بینی یه آوازی یه صدایی یه پرنده ای میاد و متوجه می شی که باید از کدوم طرف بری.

فقط ادم اونجا که نشونه میاد و اغلب واضحه هست انگار ادم تردید داره هی از خدا یه نشونه دیگه می خواد و اینجا کارو سخت می کنیم .

وقتی از خدا کمک خواستیم و نشونه ای داده باید به اون عمل کنیم.

یه موقعی هست ما ترجیحمون سمت چپه و بعد نشونه میاد سمت راست بعد ما می گیم نه احتمالا خدا اشتباه کرده یا من نشونه رو نفهمیدم و یا بد متوجه شدم چون از قبل ترجیحمون رو مشخص کردیم مثلا تو امر ازدواج ترجیحمون انتخاب طرفه بعد یه ساعت بعد یه روز بعد نشونه ای چیزی می بینیم که بیان می کنه این فرد، فرد مناسبی نیست و در مسیر نادرستیه و …. خلاصه می بینیم و خدا پاسخ میده اما تو دلمون دوست داریم با اون فرد ازدواج کنیم بعد میگیم نه شاید منظور خدا این نبوده و یه نشونه واضح تره می خوایم، من در این جور مواقع سعی می کنم ایمانم رو حفظ کنم و وقتی نشانه ها اومد فارغ از اینکه ترجیح من چیه (وقتی از خدا می پرسم دیگه ترجیح خودمو کنار می گذارم اما اگر خودم می دونم دیگه چه کاریه که از خدا نشانه بخوام.)

اونو می پذیرم حتی اگر ظاهر اون مسیر و انتهای اون خوشایند من نباشه، مثلا تو اون مثال جنگل، نشانه، که همیشه واضح هست ،منو به سمت راهی هدایت می کنه که انتهای اون می رسم به دره، در اینجا من می گم که این اون چیزی بوده که من باید می رفتم، و در دل این مسیر به ظاهر دره، به ظاهر ناامنی،مثل داستان خضر و حضرت موسی،

اگر آدم می سپاره به خداوند که هدایتش کنه دیگه باید بزاره خداوند هدایتش کنه و ایمان داشته باشه به خداوند. دیگه نباید هی مغز خودشو ذهن خودشو دخیل کنه . من اینجور مواقع میگم من باید این دره رو می دیدم و تجربه می کردم.

باااااارش زیبای بارون رو اینجا وسط حرف های استاد داریم.

در بحث دو راهی و نشانه ها نیازه واقعا

به توکل کردن، نیازه به اینکه دیگه قضاوت نکنیم البته خیلی موقع ها نیاز به نشانه نیست و آدم خودش متوجه میشه اماحالا زمانی هم نشانه خواستیم و سپردیم به خدا دیگه بپذیریمش اما اگر هی نشانه پشت نشانه بخوایم ممکنه نشانه ها ضد و نقیض بشن و سردرگم‌بشیم

اما در کل من چون دوست ندارم تو تردید بمونم ، روی کاغد منافع و مضرات هر کدوم از تصمیم ها رو می نویسم و سعی می کنم نگاه کنم به قانون، نگاه کنم به خواسته هام، نگاه کنم به توانایی هام، نگاه کنم به تکامل که تا چه حد تکاملم رو برای اون مسیر طی کردم و خلاصه سعی می کنم همون آموزش هایی رو که تو دوره های عباسمنش دادم اونارو بررسی کنم و تصمیم بگیرم . کم پیش میاد به نشانه ها فکر کنم بیشتر مواقع مسیر واضح هست و اگر مواقعی لازم شدو از خدا کمک خواستم سعی می کنم در اکثر مواقع بی درنگ بهش عمل کنم چون دوست ندارم تو تردید و دو دلی و شک بمونم.آدم اگر عمل کنه حتی اگر نتیجه، نتیجه مطلوبی نباشه بهتر از اینکه در شک و تردید بمونه.

و کلام زیبای مریم جان:

تمرین عالی در جلسه ۶ راهنمای عملی دستیابی به رویاها هست که خیلی می تونه در این مورد کمک کننده باشه.

و چقدر استاد از آگاهی های این دوره تعریف و تمجیدکردند و اینکه مریم جان به کمک این دوره تونست به یکی از خواسته های مهم شون برسن که باعث افزایش اعتماد به نفس شون به میزان زیادی شد.

و جالب اینکه مریم جان دوره هارو رو اولین نفر به دلار می خرن و رو خودشون کار می کنن تا بتونن راهنمایی بهتری به بچه ها بدهند و تو این مسیر متعهد هستند و به آن ایمان دارند.

خوب خوب نکته اساسی این فایل:

*اول یه کاغذ و قلم بردار/ منافع و مضرات اون دوراهی رو بنوسم/ تواناییهاو نقاط ضعف و قدرت خودتو ببین/ تکاملتو در نظر بگیر/ حواست به قانون هم باشه حالا تصمیم بگیر کدوم راه رو بری و با توکل و ایمان به خدا پیش برو و شک و تردید به خودت راه نده

*حالا اومد و مسیر و انتخاب برات واضح نبود و از خدا کمک خواستی و خدا نشونه برات فرستاد دیگه زرنگ بازی درنیار نشونه واضح هست بپذیر و بهش عمل کن و بدون که آخرش هرچی باشه خیره .

* حتی اگر آخرش به ظاهر برات ناخوشایندبود خیلی بهتر از اینکه تو شک و تردید بمونی و هیچ کاری نکنی

* شک، تردید، دو دلی از نبود عرت نفس،نبود ایمان و توکل و آگاه نبودن به قوانین هستی میاد هرچه قدر رو این مسایل در خودت بیشتر کار کنی ، تصمیم گیری و انتخاب برات آسون تر میشه و مسیر برات واضح تر

تجربه ای که من اخیرا داشتم این بود که وقتی صدای نجواهای ذهنی رو کم می کنی و آرامش و ایمان و توکل رو جایگزین شک و تردید و ترس می کنی خیلی راحت نشانه ها رو می بینی و می تونی تصمیم بگیری و حتی اگر نشانه ها واضح هم نبودند، با توکل و ایمان به خدا و با توجه به این نکته حرکت کردن بهتر است از هیچ کاری نکردن و ماندن در شک و دو دلی و بعد حسرت خوردن ، تصمیت را بگیر و اقدام کن.

در پناه خداوند شاد و سربلند و پیروز باشید.