مصاحبه با استاد | اگر تمرکز نصف شود، نتیجه نصف نمی شود بلکه تقریبا صفر می شود

به نام یگانه خالق تمام کائنات.

به نام او که قدرت از اوست.

به نام او که انگار کارهایش را رها کرده و کارهای مرا انجام میدهد. دقیق، درست و به جا.

استاد جانم سلام

خانم شایسته ی عزیزم سلام

استاد جان روبرویم نشسته اید و منتظر هستید که علت این هیجان مرا بیابید.

استاد جان، آن خدایی که اعتراف میکنم با شما شناختمش، دستم را گرفت و برد به تابستان سال نود و پنج.

جایی که تازه جدا شده بودم و تازه با مباحث موفقیت فردی آشنا شده بودم.

مرا برد پای نوشته های روزانه ام.

آخر آن روزها هر روز از حالم، از اتفاقاتم می‌نوشتم.

میخواهید بگویم چرا هر روز یک مختصر از روزم را مینوشتم؟

چون میخواستم وقتی از آن گرداب، فقر و فلاکت بیرون آمدم، کتابم را چاپ کنم و به همه بگویم که از کجا شروع کرده‌ام.

آخر من دستِ خالی و بدون هیچ شغلی از زندگی قبلی ام بیرون آمدم. دلم به کمی طلا و سهمم از فروش خانه‌ی مشترکمان خوش بود.

خدای من!!!

کاش میشد می‌توانستم عکس نوشته هایم را بارگذاری کنم.

جایی که نوشتم:« پول شام شد صد و ده هزار تومان و قشنگ این پول در ما تحتم فرو رفته»

استاد ببخشید ولی من با زبان عامیانه این را نوشتم و این کلمات عمق فاجعه را نشان میدهد.

استاد من الان به راحتی میتوانم هر روز، بلا استثنا هر روز در بهترین رستوران های شهر غذا بخورم.

استاد من همانی هستم که در دبی سوییت یک خوابه با منظره ی برج خلیفه را رزرو کردم.

وای استاد.

استاد یک روز ششصد هزار تومان پورسانت گرفتم و در نوشته هایم آنقدر ذوق کرده ام که حد ندارد و چقدر جالب که همان روز از خزانه ی غیب خدا برایم دو تا مانتو، دو تا کفش ، یک روسری و مقداری پول رسیده به خدا قسم از جایی که فکرش را نمی‌کردم.

من آن خاطره و آن هدیه ها را مثل روز به خاطر دارم.

وای استاد

وای استاد

وای استاد

ثروت برایم عادی شده.

فراوانی برایم عادی شده.

معجزه برایم عادی شده.

همزمانی برایم عادی شده.

اصلا طبیعی شده دنیا برایم کار کند.

استاد جان

میدانم فرکانس این نوشته را دریافت میکنید، لذا اجازه میخواهم دستتان را ببوسم و تا کمر برایتان خم شوم به پاس استادی تان.

استاد در آن دوران که به این وضوح از تحسین کردن نمی‌دانستم، تمام افراد کارآفرین را در نوشته هایم تحسین کرده‌ام.

قشنگ این جمله را نوشته ام:« احسنت به تمام کسانی که جرات پیاده کردن ایده هایشان را دارند.»

استاد، جایی که از ستاره قطبی شبانه خبر نداشتم ، هر شب اتفاقات روزانه ام را ژورنال کردم.

استاد من حاضر بودم و شما رسیدید و دستم را گرفتید و مستقیم و آسان، از همان جاده ی خوش آب و هوا و سر راست به سمت

ثروت

ازدواج

کارآفرینی

جرات پیاده کردن ایده ها

حل مسایل

احساس لیاقت

عزت نفس

خوشبختی

چشم و دل سیری

تجربه کردن خودم

معجزه

توحید

هدایت

توکل

شادی

سلامتی

و

و

و

سُر دادید.

استاد من لنگ پنجاه هزار تومان بودم و الان بخدا که در آزادی مالی هستم.

به محض اراده میخرم.

به محض اراده تجربه میکنم.

استاد من هفته ی پیش از قونیه برگشتم.

بدون ذره ای نگرانی از کار، از پول، از بیزنس

چه بگویم

چه بگویم

چه بگویم!!!

امشب،

نه!!!

تمام عمرم باید در این حال سرمستیِ شکرگزاری از معبودم باشم.

که همیشه هدایتم کرد.

همیشه رزاقم بود که وهابم بود.

از خانه ی سی متری در بن بست زریوار، دروازه دولاب، مرا به بهشت بی نهایت، سرزمین پر از نعمت، خاک پر برکت، آسمان پر باران، شهر محاصره شده با دریا، استانبول آورد و در منزلی مبارک با دخترم، با همسرم سکنی داد.

وای که او برایم خدایی کرد. او در حد خدایی اش عمل کرد، باشد که شکرگزار باشم. باشد که تفکر کنم، باشد که خاضع باشم. باشد که بندگی کنم.

خدایا من اگر تمام عمرم، برای این تغییر شگرف و آرام مدارم، تشکر کنم، حق بندگی تو را به جا نخواهم آورد. لذا عاجزانه کم مرا زیاد ببین، همانا تو پروردگار فراوانی ها هستی، همانا تو وهابی، همانا تو غفوری و رحیم.

استاد جانم باز هم هزاران بار سپاسگزارم سپاسگزارم

سپاسگزارم