مصاحبه با استاد | رابطه درونی با خداوند، با "تفکر" ایجاد می شود نه با تقلید

سلام استاد عزیز

چقدر سوال اول سوال خوبی بود و نیاز داشتم باز هم بشنوم. اینکه نیازی نیست شغلم رو عوض کنم تا درآمدم بیشتر بشه فقط باید رو خودم کار کنم و یواش یواش از اونجایی که هستم شروع میکنم به رشد کردن…

ولی یکم گیجم دقیقا عشق من چیه علاقه من چیه که اون در اصل شغل من میتونه باشه…

گفته باشم برای من کلمه عشق خیلی مقدس هست و عشق خداست شاید برای همینه هنوز نتونستم و نمیخوام عشق دیگه ایی داشته باشم و جالب شاید باشه که من این عشق یک روزی سرسجاده و در حال عبادت و نماز بدست آوردم. البته دقیق یادم نیست نمازم چه شکلی شد چند رکعت بود چی گفتم و چطور ختم شد. فقط میدونم زمانی که خواسته شدیدی برای ارتباط با خدا داشتم و خواستم از تمام وجود نماز بخونم نه اجبار و تکلیف اصلا عادت نبود، یک کشش یک تپش قلب و یک جریان بود در تمام وجود من. تمام کلمات رو با سلول هام درک میکردم وگفتن هر الله اکبر عظمتی رو جلوی چشمان و دل من می آورد که آرامشی توام با ترس در وجودم داشت. یکجور ترس خاص. شاید همون ترسی که در قران میگه از خدا بترسید. ولی در واقع وحشت و ترسی که ما میشناسیم نبود. ترسی از یک عالمه بهت زدگی و حیرت…نمیدونم حس عجیبی بود که انگار فقط از آگاهی سرشار شدم و برای دقایقی عمیقا سیم وصل شد و دیگه وقتی بهوش اومدم چیزی یادم نبود جز نور…………. حالا منی که خودم به حس عجیب اینجوری نماز خوندن رسیدم برام حرف بقه و نظر بقیه مهم نبود. الانم دوست دارم دوباره این عشق و آگاهی ناب رو ر اون لحظه ارتباط با خدا تجربه کنم. از روی فرش به عرش رفتن رو رو بارها بارها تجربه کنم. نه از روی تکلیف و عادت ارتباط برقرار کنم یا به اصطلاح نماز بخونم بلکه مثل اون زمان ناخودآگاه دلم پر بکشه و خودمو ر با طهارت و پاکیزگی آماده کنم برای ارتباط با خدا و در محضرش با خضوع خاص و عشقی ناب حاضر کنم. حالا میخواد بی رکعت باشه یا همش در سجود باشه یا ایستاده باشه یا خوابیده…نمیدونم فقط اصل نماز به سبک خودم ولی به عشق الله یکتا باشه به عشق رب العالمین پروردگار جهانیان باشه….

نمیدونم جی شد فقط میخواستم از کار و درآمد و اون بخش مصاحبه بگم رفتم تو یاد خاطرات و موضوع حل نشده نماز برای خیلی از ماها…حل نشده چون کلمه نماز اینجوری در ذهن ما ساخته شده یعنی رکعت هایی که در زمان هایی خوانده میشه و آداب خاص داره…هر چند بنظرم این آداب هم الفبای اول درک چطور نماز خوندن به سبک خودمون هست. چون من از این الفبای دیکته شده به سبکی رسیدم در ذهنم که هرچند هنوز مقاومت هایی دارم انگار. اینکه واجبه…اینکه میگن اون دنیا میپرسن…البته موضوع گناه حل شده ظاهرا ولی در ناخودآگاهم انگار میگه نه دیدی نخوندی بد شد. حالا نماز بخون ضرر نداره حداقل گناه نکردی یا تکلیفت رو انجام دادی. اما باز یک واگویه ایی در ذهنم میگه خوبه نظم داشته باش اما این نظم نیاد تو رو به دردسر بندازه یا تبدیل به عادت بشه پس این حرفها وگناه و تکلیف چیه…خلاصه انگار تجربه اش کردم یکبار اما بخاطر درخواست از ته دل من و نیاز شدید من در اون زمان بود ولی الان باید بیشتر اون لحظه نابم رو درک کنم…

به هرحال از شما دوستای که سوالات قشنگ میپرسید و مصاحبه کردین ممنونم و از شما استاد عزیز متشکرم از اینکه در این مورد جبهه خاصی رو مشخص نکردین و پایبند به اصل هستین و ایجاد انگیزه و جرقه ایی برای فکر کردن هستین حتی نحوه پاسخگویی تون…عالی بود استاد.