مصاحبه با استاد | رابطه درونی با خداوند، با "تفکر" ایجاد می شود نه با تقلید

سلام خدمت استاد خوش رو.

راستش من اولین باره که نظر میدم و هربار که میخواستم این کارو بکنم یه حسی میگفت خوب چه فایده ای داره،بابا ولش کن،بعدا….

که خداروشکر به خودم گفتم الان وقتشه که خودمو محک بزنم و از قانون 5 ثانیه استفاده کردم سریعتر از نجوای ذهنم دست به کار شدم.

استاد این متنی که نوشتین خیلی حس خوبی بهم داد و مدتها بود که میخواستم از یه جایی شروع کنم به تغییر ولی نمیتونستم و بنظرم تنها دلیلشم این بود که میخواستم یدفعه 100درصد تغییر کنم،این جمله تون که” باید وفادار بمانی و آرام آرام از همان جایی که هستی شروع کنی و نشانه ها کم کم می آید”این جرقه رو تو ذهنم زد که برای تغییر شخصیتم وشرایطم نیاز نیست از 100 درصد شروع کنم بلکه از همون 1درصد شروع بکار کنم.الان فهمیدم که چرا دست به کار نمیشدم چون 100درصد برام نشدنی و سخت بود ولی 1 درصده رو باور دارم که کاره راحتیه و انجام دادنش هم برام سخت نیست.این جمله ای استاد برام یه نشونه بود که از خدا میخواستم برام یه نشونه بفرسته هرچند که خداوند خیلی نشونه میفرستاد ولی با اینکه من میدونستم این نشونه ها از طرف خداست ولی نسبت بهش بی تفاوت بودم و نجواهای ذهنم میگفت”خب که چی این نشونه که 100 درصد شرایطت رو تغییر نمیده”خلاصه بهش توجهی نداشتم.تا این متن استاد رو خوندم و جای دیگه ش هم نوشتن”نشانه ای که شروعش با احساس خوب است”دقیقا من هم با خوندن این جملات حس خوب بهم دست داد انگار آدرنالین خونم رفت بالا،و باخودم فکر کردم که الان وقتشه که از کم شروع کنم و مواظب حرف زدن و رفتار و شخصیتم باشم “هر چند کم” و نزارم این 100درصده گولم بزنه و اون یک درصد رو از همین الان شروع کردم و شروع به تایپ کردن این متن کردم هرچند برام سخته که اینهمه خط تایپ کنم ولی این بهای رسیدن به موفقیتمه،هرچند کوچک.

راستی اینم بگم که برای اولین بار بود که بعد اینهمه تایپ کردن باز دوست دارم ادامه بدم و حسم خوبه.

راستی از اول تایپ کردنم تا آخرش یه حسی میگه که اینم بنویس هرچند به نظر خودم شاید بی ربط باشه ولی میگه بنویس”تو این مدت تایپ کردن نظرام یه بارم نشده که بخاطر جلب نظره دوستان یا استاد،خوششون بیاد و به من امتیاز بدن یا بگن دمش گرم این چقدر بارشه و میفهمه این مطالب رو بنویسم”هر چی بوده دلی بوده،یاد حرف استاد میافتم که میگفت زمانی که میخواستم کتاب بنویسم انگار یکی میگفت و من بی اراده مینوشتم(که وقتی من این حرف استاد رو شنیدم با خودم میگفتم بابا مگه میشه آخه)الان فهمیدم آره میشه چون منم تجربه اش کردم.

خیلی حس خوبی دارم و از شما دوست عزیز ممنونم که تا آخر این متن منو همراهی کردی و سپاسگزارم.

از خداوند هم سپاسگزارم که این قدرت رو بهم داد که تونستم بنویسم.

امیدوارم احساستون همیشه عالی و فوق العاده باشه و دست خدا پشت سرتون.