مصاحبه با استاد | رابطه درونی با خداوند، با "تفکر" ایجاد می شود نه با تقلید - صفحه 83 (به ترتیب امتیاز)

سلام برگ 39 از سفر زیبا

دیروز که بخاطر سرعت نت خواستم یکی از فایل های استاد را که قبلا ذخیره کردم رو افلاین گوش بدم متوجه شدم من قبلا این سفر را تا روز 40 بودم و تموم فایل ها را به صورت ذخیره شده در لپ تاپ داشتم اما نکته اینجاست فراموش کرده بودم که این سفر همون سفری بود که من برای اولین بار شروع کردم به بودن و حضور جدی در این سایت. یادم میاد قبلا فقط متن می خوندم و عقل کل فعالیت می کردم اون هم نه به صورت روزانه گاهی فاصله می گرفتم. اما اون سفر و تعهد اولیه باعث شد تا من حضور جدی و روزانه ای در این سایت بی نظیر داشته باشم و مدارم بالاتر بره و به سراغ فایل ها برم.

دقیقا نمی دونم چقدر از اون موقع میگذره اما این بار که گوش دادم برخی از فایل ها اونقدر برام جدید بود که به طور قطع فکر می کردم که اولین باره من این ها را می شنوم و چه نکتها های بی نظیری که از این مجموعه فایل دستگیرم شده. اگر پوشه مربوط به سفرنامه را در لپ تاپم نمی دیدم امکان نداشت متوجه بشم همه این ها را قبلا گوش دادم و چه خوب که یادم نبود چون ممکن بود بگم خوب من که این سفرنامه را قبلا دیدم دیگه لازم نیست دوباره گوش بدم اما از خدا ممنونم که تا امروز که روز 39 هست یادم نیاورد. جالب اینجاست که قصد داشتم برگردم و مرور کنم تا روز 40 چون فکر می کردم باید دوبار مرور کنم که البته باید همیشه مرور کنم اما بین این دو راهی بودم که تا روز 60 و پایان سفرنامه ادامه بدم یا بعد از روز 40 دوباره برگدم اما الان که خدا یادم اورد این بار دوم هست که این سفر رو طی می کنم پس دیگه تا روز 60 ادامه بده و هرجا لازم بود برگرد و برخی فایل هایی که مقاوت داشتی رو بیشتر گوش بده. مرسی مرسی مرسی استاد اصلا این فایل ها اونقدر ارزشمندن که نمیشه ازشون گذشت. امروز به فکر طراحی شیوه شخصی نماز و ارتباط برقرار کردن با خدای درونم هستم. چون میدونم باید بخشی از روز رو در ساعات یا بخشی مشخص از روز بهش اختصاص بدم. تا دوباره رو دور توحید بیفتم. توحید عملی. چون گاهی دور میشم و به شیوه تفکر قبلم برمی گردم و تا بخوام دوباره برگردم به مسیر درست یکم زمان می بره. شاید بهتره منم یک شیوه برای خودم ظراحی کنم یا یک باور فعلا نمی دونم. اما شیوه ای که ارتباطم با خدا رو توحیدی تر کنه و منو یکتاپرست تر و متوکل تر و البته رهاتر.

راستی استاد عزیز فکر کنم شغلی که عاشقشم را هم پیدا کردم. اگرچه زمان برد اما اونقدر از خود واقعیم دور شده بودم که هنوم نمی تونم با قطعیت بگم و نیاز به الهام و طی کردن تکاملم را دارم. اما نقاشی که می کشم مخصوصا با آبرنگ دست کمی از نماز نداره. استاد برای اولین بار احساس بازشدن دریچه های قلبم و اون حس فوق العاده را احساس کردم و همین رو یک نشونه دیدم اما خوب هنوزم گاهی شک می کنم اما اون احساس من رو به خودش برمی گردونه. با وجودیکه خواسته و اولویت اصلی زندگیم تجربه عشق و رابطه خوب بوده و خیلی باید وقت بذارم و باورام رو اصلاح کنم و هنوزم از لحاظ مالی مخصوصا از شغل موردعلاقه م به خاطر باورام نتونستم درامد داشته باشم. (به جز سیاه قلم). اما احساس می کنم خیلی خوشبختم که می تونم اون احساس فوق العاده را هنگام نقاشی تجربه کنم. همون احساس باز شدن قلب و ارامش توام با رهایی و سبکی. خیلی خوشبختم که شغلم هم می تونه نمازم باشه با این حس خدایی بی نظیر. اما با این وجود باز هم دلم می خواد وقتایی فقط و فقط در سکوت و رهایی از همه چیز باشم. و یک نماز مخصوص به خودم و خدای خودم.