مصاحبه با استاد | رابطه متقابل بین «تقوا» و «ثروت پایدار»

درود بر استاد بزرگوارم جناب عباس‌منش گرامی و بانو شایسته‌ی عزیز که با توجه و دقت بسیار این فایل‌های بسیار سودمند را برای خود و ما گردآوری کرده‌اند و یکایک دست‌اندرکاران سایت الهی عباس‌منش و همه‌ی عزیزان همراه و هم‌فرکانسم

خدایا من در ماه میلادی گذشته درس‌های ارزشمندی گرفتم که شاید برای چندمین بار آن‌ها را گرفته بودم ولی متوجه نمی‌شدم و اهمیت نمی‌دادم و گناه را به گردن دیگران می‌انداختم.

من باز دچار دو خطای بد شدم:

– شرک

– غرور

حالا توضیح می‌دهم.

من در کسب و کاری هستم که به شکل گروهی انجام می‌شود. متاسفانه( که یقینا امتحان الهی بوده و می‌خواسته که به من و ما درس بده) مدتی بود که حامی من نمی‌توانست محصولات را برای من تهیه کند و من آن‌ها را به شکلی از کس دیگری برای خودم و خانواده‌ام و گروهم و مشتریانم تهیه می‌کردم. یک بار حامی من در جلسه‌ی اینترنتی که داشتیم گفتند که می‌خواهند به دبی بروند و از دفتر شرکت محصولات را تهیه کنند. من توی دلم گفتم که شما و هرکس که دلش می‌خواد بروید ولی خدا برای من کانالی آسان را فراهم کرده که به سادگی می‌توانم محصولات دل‌خواهم را تهیه کنم. تا این‌جاش درست بود ولی از این بعدش که من دچار غرور شدم بود که نشانه‌های انحراف از راه راست پدیدار شد.

خطای دیگر من این بود که برای بار شاید چندم به یکی از ورودی‌های جدیدم به گروه وابسته شدم و فکر می‌کردم که بودن ایشان چه‌ها برای من خواهد کرد! همین سبب شد که می‌گویند عروس تعریفی تو زرد درمیاد شد! من با پول خودم خریدهای مربوط به ارتقاء ایشان را پرداختم ولی بر اثر یک اشتباه، ارتقاء لازم انجام نشد.

همینه که استاد عباس‌منش میگن که باید همه‌ی رشدها به شکل تکاملی انجام بشه و نباید عجله کرد چون که عجله دقیقا همان دام شیطانه! و عجله ما را دچار شرک و کفر می‌کنه! و کار شیطان همینه که ما را از مدار خارج کنه!

امیدوارم که با درک این موضوع که نباید به هیچ عنوان قدرت را به غیر خدا داد! به راه راست هدایت بشم و از اشتباهاتم درس بگیرم و راهم را درست کنم و دیگه این‌جور اشتباهات را تکرار نکنم و در دام شیطان نیفتم و دچار شرک نشم.

خوب، الان دیگه نمیشه کاری کرد و باید با حفظ احساس خوب، خودم را برای دریافت نتایج خوب آماده کنم و تنها حواسم را جمع کنم که دیگه و تحت هیچ شرایطی دچار شرک که بدترین دشمن منه نشم!

و حالا دیگه باید آگاهانه روی باور فراوانی کار کنم و بدونم که همه دچار این خطاها میشن و اونقدر شرایط خوب امروز و روزهای آینده منتظر من هست که روز به روز زندگیم بهتر و بهتر میشه!

و من هم کاملا با استاد بزرگوارم موافقم که هر چه ثروتمندتر شوم، نزد خدا عزیزتر و محبوب‌تر می‌شوم! اصلا یه پیامبر را پیدا کنیم که ثروتمند نبودم باشه. همه‌ی پیامبران ثروتمند بودند.

آره، این ایمانه که موثره و یه سری حرف! منم وقتی در مورد محصولاتم میگم، با ایمان میگم چون خودم بارها و بارها اثرات بی‌نظیر اونا را دیدم و آینه که روس مردم تاثیر می‌گذارم!

اگر همش در فکر ثروت دیگران باشم، تنها کاری که مردم اینه که، انرژیم را به هدر دادم و به جای تمرکز روی خودم و کاهش خطاهام و افزایش میزان دقتم در کارم، نیروهام را به هرز بردم و این راه موفقیت نیست! راه موفقیت اینه که چشمم را به زندگی دیگران ببندم و تنها به زندگی خودم توجه کنم چون که دنیا دنیای فراوانیه دنیا دنیای بی‌نهایته!

دقیقا همینه و ثروت تقوا میاره!

ثروت ایمان را افزایش می‌دهد!

ثروت بیشتر جهان را بیشتر گسترش می‌دهد!

و به این ترتیب ثروتمندانی که ثروت خود را از راه درست به‌دست آورده‌اند، نرد خداوند عزیزتر هستند!

ارادتمند شما

درود بر شما بانو شجاعی گرامی

راستش من کاری به جزئیات ندارم. این‌که استاد بزرگوارمان جناب عباس‌منش این‌گونه رابطه‌ای را دارند، این را به من مربوط نیست برای من، بیش از هر چیزی صداقت و راستی ایشان در بیان مسائل کاملا خصوصی زندگی‌شان است که مهم است. ایشان می‌توانستند با پرده‌پوشی حقیقت را بپوشانند که این یعنی ترس از غیر خدا، ترس از این که عده‌ای از طرف‌داران ایشان از پیرامون‌شان پراکنده شوند و این یعنی شرک.

من به متن کار دارم نه به حاشیه.

اگر به بخش نخست سخنان استاد بزرگوارمان خوب گوش فرا دهیم، ایشان در باره چگونگی عمل کردن توحیدی به باورهای‌شان می‌گویند. به گفته‌ی خودشان، تقریبا یک سال بیرون از خانه‌ی پدری آن‌هم در سن 15 سالگی زندگی کردند و گاهی هم در خیابان‌ها خوابیدند. خوب یه همچین کسی، آیا بدون توکل تنها به رب، می‌تواند چنین کسب و کاری( کلوپ بازی‌های رایانه‌ای و پس از آن مهاجرت به بندرعباس و بعد تهران و آمریکا) برپا کند؟ من نمی‌خواهم شخصیت پرستی کنم. نمی‌خواهم چشمانم را ببندم ولی، بازهم می‌گویم؛ متن مهم است نه حاشیه!

در مورد پرسش دوم: میشه این‌جوری فکر کرد که اون کسی که در صف دریافت یک محصول می‌مونه، بگه ای بابا اینا هم مثل ایران‌خودرو و سایپای ما هستن. ولی میشه این‌جوری هم فکر کرد که اون روت روز به روز در حال افزایش است و تولیدکنندگان توان پاسخ‌گویی به مشتریان را ندارند که جای بسی شادی است!

ارادتمند شما