مصاحبه با استاد | رابطه متقابل بین «تقوا» و «ثروت پایدار»

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا

ای اهل ایمان! خدا را بسیار یاد کنید

سلام خدمت استاد عزیزم و دوستان مومنم

میخوام درباره مرحله قبل از تقوا صحبت کنم و البته به قدر عمل کوچک خودم و نتایجم صحبت میکنم

اگه بخوام درباره تقوا و سلف کنترل صحبت کنم و ارتباطش با ثروت.. باید یه نکته رو متذکر بشم به خودم و اون اینه که تا زمانی که ما توی حالت خلبان خودکار باشیم تقوا معنی نداره!!

وقتی مثلا هواپیما توی حالت خلبان خودکاره هر تلاشی برای کنترل هواپیما بی فایدس. تقوا هم همینطوره. یعنی تا زمانی که ما آگاه نباشیم و حضور نداشته باشیم عملا تحت کنترل ذهن هستیم و نمیتونیم برنامه ریزیش کنیم.

ذکر که در قرآن بسیار بر اون تاکید شده یعنی آگاهی و توجه آگاهانه به حضور خداوند. وقتی ما خداوند رو جاری و ساری در تمام امور میبینیم و به این آگاه هستیم که باید دایما این حضور رو با مراقبه حفظ کنیم.. این آگاهی به ما این اجازه رو میده که ذهن رو کنترل کنیم. در واقع به اندازه ای که ما به حضور خداوند آگاه هستیم به حضور خودمون که همون نفخه الهی هستیم آگاه هستیم. به همون اندازه میتونیم ذهن رو کنترل کنیم و به همون اندازه میتونیم در جهان دخل و تصرف کنیم. بعد تازه میرسیم به این که از چه چیزی اعراض کنیم و به چه چیز توجه کنیم.

موضوع دیگه اینه که به اندازه ای که ذهن با تقوا اصلاح میشه همین حضور هم شدت پیدا میکنه. یعنی در واقع ما داریم باور سوزی میکنیم نه باور سازی!! قبلا گفتم مثل داستان سرما و گرماست. سرما وجودی نداره بلکه سرما جاییه که گرما نیست. به اندازه ای که محیط گرم میشه سرما هم کمتر میشه. به اندازه ای که باورهای توحیدی میسازیم درواقع باورهای شرک آلود رو ریشه کن میکنیم و به همون اندازه از اسارت ذهن رها میشیم و به همون اندازه با خداوند یکی میشیم و به همون اندازه حضور پیدا میکنیم و به همون اندازه خداوند در زندگی ما حضور نزدیک تر و قوی تری پیدا میکنه.

حالا با این نگاه و با توجه به این که دنیای پیرامون ما ظهور خداونده به اندازه ظرف ادراک ما، پس وقتی با حضور و آگاهانه روی باورهای شرک آلود کار میکنیم و اجازه میدیم خداوند قوی تر تجلی کنه و در زندگی ما جاری و ساری بشه، ما اسمای خداوند رو بهتر درک میکنیم.

حالا ارتباط تقوا رو از این دید با ثروت بیان میکنم. وقتی ما آگاهانه و با حضور ذهن رو کنترل میکنیم اجازه میدیم با اصلاح باورها مون و شکستن بتهای ذهنی، آرام آرام خداوند در زندگی ما تجلی کنه.

حالا خداوند کیه؟ تجلی خداوند یا همون هستی که خودش به هیچ صفتی متصف نیست در ظرف این عالم میشه کریم

میشه غفار میشه غنی

آیا ما خدای فقیر داریم یا خدای غنی؟ پس با این نگاه درست به خداوند و جریان هستی، تقوا ابزاریه که به ما این امکان رو میده که با خلق ثروت خدای غنی رو در این عالم متجلی کنیم.

اصلا داستان ثروت این نیست که ما یه ورد یاد بگیریم یا بریم توی بورس یه شبه میلیاردر بشیم. داستان ثروت یعنی این که ما آگاهانه با کار کردن روی خودمون بشیم جلوه خدای غنی. ما خدا رو با اسمائش در این عالم متجلی کنیم. این میشه اساس لذت از ثروت. ما میشیم ثروت. ما میشیم کریم. ما میشیم حی. ما میشیم وهاب. اینه داستان خلافت ما در زمین.

پس به خودم میگم که ثروت مند شدن یعنی مومن بودن به خدای غنی. اگر من ثروت مند نشم یعنی خدا رو غنی ندیدم و غنا و بی نیازیشو باور نکردم. پس در اون دنیا هم فقیر محشور خواهم شد. این نگاه اصولی رو باید به تمام زندگیم و تمام اسمای الهی به قدر وسع خودم تسری بدم.

یه نکته دیگه هم بگم درباره احساس و ارتباطش با ذکر. به اندازه ای که ما در لحظه ایم و متذکریم به ذکر الهی، به همون اندازه خدا رو در درون خودمون احساس میکنیم. به همون اندازه از دایره زمان و مکان خارج میشیم و در لحظه هستیم و حالمون خوبه

یادمه این تجربه رو که نتیجه ممارست بر مراقبه بود چند بار چشیدم.

یه بار یادمه خونه یکی از اقوام بودیم و همه از همه جا صحبت میکردن اما من حکایتم من در میان جمع و دلم جای دیگر بود. دایما مراقب بودم بر حضورم و آگاه بودنم. این حضور کوچکترین تاثیرش اینه که از یه جایی به بعد انگار همه چیز یه مجاز بزرگ و یه درک انتزاعیه!! یادمه اینقدر در درون غور کردم که انگار مستم و از خود بی خود بودم. همه چیز برام عجیب بود و حس غیر قابل توصیفی داشتم. در این حالت از خودم سوال میپرسیدم و در لحظه جواب میومد و چون بارها این حالت رو تجربه کردم موضوع دیگری که اتفاق میفتاد همیشه همزمانی بود. من آگاهانه میدیدم ارتباط افکارم رو با اتفاقات پیرامون چون حضور داشتم.

و یادمه یه هفته به جایی رسیده بودم که آگاهانه وارد خواب میشدم. بخدا اینها نتایج منه و دروغ نیست. وقتی آگاهانه وارد فضای خواب میشدم، دیدم دیگه پرسپکتیو نبود. من آب بودم در رودخانه. من هوا بودم جنگل بودم و همه چیز رو از همه جهت میدیدم. توضیحش خیلی سخته. یادمه به جایی رسیده بودم که شخصی که در لایه های بالای خواب بود رو بهش القا میکردم و کلماتی بهش تلقین میکردم که وقتی بیدا میشد ازش میپرسیدم یادته فلان چیزو تو خواب دیدی؟ و طرف کمی مکث میکرد و خوابشو به یاد میاورد و بعد حیرت میکرد که من از کجا میدونم، درحالی که من بذر اون خواب رو در ذهنش کاشتم. میخوام بگم آگاهی و متذکر بودن به ذکر خداوند کلید خوشبختی، کلید تقوا، کلید ثروته.

و بهترین ذکر قرآنه

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنِینَ ۙ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا