مصاحبه با استاد | کلید لذت بردن از مسیر «تحقق خواسته ها»

به نام خدای مهربانم که هر آنچه دارم از آن اوست

سلام به دوستان همفرکانسم در این سایت الهی

سلام به استاد عزیزم و استاد شایسته عزیز

نکاتی که از این جلسه درک کردم رو اول مینویسم:

-هر کسی هدف الهی شو انجام بده یا نده،جهان مسیر خودشو طی میکنه،اگر آدم ها تووی مسیر زندگی شون حرکت کنند و اولین چیزی روکه دوست دارند برن و ادامه بدن و روی باورهاشون کار کنند و از زندگی شون لذت ببرند با توجه به باورهاشون هدایت میشن به جاهایی که باید باشند و اونهایی که سر جاشون هستند،واقعا دارند از زندگی شون لذت میبرند،اینکه از لحاظ مالی پیشرفت می‌کنند یا نه فقط به باورهای ثروت سازشون ربط داره

-بدون استثناء تمام تجربیات و اتفاقات و شرایطی که تووی زندگی ما داره رقم میخوره بدون استثناء توسط افکار و باورهای ماست

-برای رسیدن به خواسته م باید روی خودم کار کنم و تغییرش بدم،با یه فاصله زمانی باید کار کنیم،ادامه بدیم،چون یه فاصله زمانی می‌خواد بین تغییر فرکانس های ما نتایج خودش رو وارد زندگی ما میکنه

-از لحظه ایی که شروع می‌کنیم به کار کردن روی خودمون،نشونه ها میاد اما برای اینکه نشونه ها ثابت بشن و این ادامه دار بودن ست که نتایج اول نشونه هاش میاد بعد خودشون میاد بعد نتایج ثباتش بیشتر میشه و بعد هی از لحاظ کیفیت و کمیت هی بزرگ‌تر و بزرگ‌تر میشن

-خیلی زندگی رو سخت نگیریم با تکامل باتوجه به نکات مثبت با لذت بردن از مسیر زندگیمون خیلی راحت و ساده به خواسته هامون میرسیم،یعنی نچسبیم به خواسته هامون

-از مسیر زندگی مون لذت ببریم،چون زندگی همه ی اون تجربیات حتی اون شادی ها،سختی ها،لذت ها و غم ها،همه ی اینها تعریفی از زندگیه،خیلی آسون بگیریم،خیلی کمال گرا نباشیم،خیلی صبورتر باشیم،بیشتر در لحظه زندگی کنیم

-مهم لذت بردن از مسیر،

-راه رسیدن به خواسته هامون اینه که تا به احساس خوب نرسیم فاصله بین ما و خواسته هامون پر نمی‌شود

-فاصله ما با خواسته هامون فقط با احساس خوب پر میشه فقط

-احساس خوب به چه شکل بوجود میاد،با تغییر ذهن،با تغییر باورها

استاد تجربه خودم از زندگیم این بوده که به شدت آدم سخت گیری بودم نسبت به هر مسئله ایی که برام بوجود میومد،اینقدر که این سخت گیری ها از بچگی یه شخص به شدت خشمگین رو در درونم بوجود آورد،تا آروم آروم بعد از دوره احساس لیاقت سعی کردم با خودم دوست بشم،هر مسئله ایی که بوجود میاد اون شخص درونم شروع میکنه به داد و بیداد،آگاهانه مثه یه دوست مهربون که انگار روبروم نشسته،میشینم باهاش صحبت می‌کنم،بهش عشق میورزم،بهش حس امیدوارم میدم،بهش احترام میزارم،تووی وجودم میبوسمش،به خدا همیشه میگم که خدایا من میخوام راحت به خواسته هام برسم،دیگه حوصله ندارم اونقدر خودمو اذیت کنم،من از زندگیم لذت میبرم،تو کارها رو برام انجام بده،واقعا هم خدا داره برام انجام میده،شده حواسم نباشه دوباره شروع می‌کنم به سخت گیری،یکم بعدش سریع به خودم میام،خودمو جمع می‌کنم و میسپارم به خدا،چون قبلا خیلی خواسته داشتم که بهشون رسیدم اما خیلی سخت و با زجر،به جورایی اون سخت گیری ها و زجر یه اهرم رنج و لذت تووی ذهنم درست کرده،که به خدا گفتم دیگه نمیخوام با سختی به خواسته ایی برسم حتی اگه بهش نرسم یا با لذت یا نمیخوام،خودمو رها می‌کنم،و میسپارم به خدا،از اونموقع به بعد چرخ زندگیم رون تر شده،خدایا شکرت

و اینکه احساس می‌کنم در مسیر علاقه م هستم،هنوزم تووی این شغلی که هستم یه وقتهایی شک می‌کنم،میگم خدایا این علاقه ی منه یا نه،اما من دوستش دارم،کل وقتم داره تووی محیط کارم میگذره،و خسته نمیشم،این ایده ایی بوده که خداوند بهم الهام کرده بود و‌ من اجراش کردم،فقط در مورد اینکه مثه اون قسمت از سفر به دور امریکا که خانم شایسته اون کفشهای چرم رو خرید و اون آقا اونهمه اطلاعات در مورد جنس کفش هاش،در مورد همه چیزشون داشت،من راجب چسب هام اونجور تخصصی اطلاعات ندارم،برنامه دارم بنشینم دونه به دونه راجب چسب های که دارم اطلاعات کسب کنم،تووی کارم تخصص پیدا کنم،که اینم نیاز دارم به نوشتن اهرم رنج و لذت در مورد مطالعه تخصصی چسب ها

خدایا شکرت

دوستون دارم