مصاحبه با استاد | کلید لذت بردن از مسیر «تحقق خواسته ها»

سلام به استاد عزیزم و بانو شایسته ما…

این فایل برای تذکر جدی به من بود،دقیقا اینارو داشتم صبح به خودم میگفتم،تکرار میکردم،اگر چند روزه از فایلها عقب موندم ولی بیکار نبودم داشتم یه کتاب رو تموم میکردم که در مسیرم قرار گرفت..‌.هر وقت فایلهای مهاجرت به مدار بالاتر رو گوش میکنم دقیقا مناسب اون وقت منه،در حال کار کردن روی دوره قانون آفرینش هستم و شیوه حل مسئله ‌‌…نجواهای ذهنی،که مدام مثل رادیو در حال گفتگوه،در همه زمینه ها و راحت منو میبره تو مدار خودش کار راحتی نیست که گوش ندم و همسو نشم،ولی نمیشه خاموشش کرد،فقط میشه گفتگوهاشو با خودت همسو کنی که رادیو اونی رو که تو دوست داری پخش کنه،دقیقا خالق بودن ما…مسئله کمالکرایی،کمال گرایی،از هر زاویه داره منو در نقطه امنم نگه می‌داره،یه حصار تنگ و تاریک که فقط با سوسو شمع کوچکی که اطرافشو روشن میکنه و با هر نسیمی نورش میلرزه نگه داشته،پرده های ضخیمی که به پنجره ها زده…وسط یه جنگل پر نور و پر نعمتم…اینو فهمیدم…خورشید بی وقفه میتابه…هیچ قضاوتی هم نداره کی،چقدر داره از نورش استفاده میکنه،بعد من راحت دارم خودم رو قضاوت میکنم و کلی شرط دارم که برم بیرون،اگر شرایطم این نبود حتما از خورشید بهره میبردم،اگر جوانتر بودم،اگر شناخته شده تر بودم،پولی،پارتی،شانسی داشتم،ولی قبلا بهتر بود الان نمیشه…کمالگرایی با چنان رنگ و لعابی بهم میگه که نمیذاره از سوسوی شمع کوچکم دست بکشم و منو راضی کرده به ترسها و نگرانی ها و نشدن ها و چه طورها…ولی لطف خدا شامل حال من بوده…الان اینجام،تونستم حداقل بیرون،بزرگیش نورش،نعمتهاش،آدمهایی که دارن اون بیرون لذت میبرن میبینم،تونستم کمی،کمی به جای حسادت تحسین نشون کنم،الگوها رو ببینم که تونستن،دست خالی تونستن خوب منم میتونم،همه از یه ساختار جسمی ذهنی برخوردار یم چرا اونا تونستن،منم میتونم

دوباره باید بیام پله اول،پذیرش 100درصدی مسؤلیت زندگی و باورهام،باورهای منه داره کارهارو انجام میده،

دنیا یه سیستمه و من هم بخشی از این سیستم هستم که توسط افکار و باورهام کار میکنه و من مسؤل تمام اتفاقاتش هستم،من،فقط من…من بخشی از طبیعت هستم،با همون قانون مندی و عملکرد،جدا نیستم،ولی با اختیار و قدرت کامل که جهان مسخر من شده،بعد من خودم رو دست کم گرفتم،حبس کردم و راضی به نور شمع در حال اتمام…واقعا اگر ظلم به خودم نیست،پس چیه؟؟

ولی شرایط جالب،شدنی،داشتم که میتونه نجواهارو ساکت کنه،در شرایطی که هیچ پولی نداشتم،هیچ پارتی،شانسی،همین 3سال قبل بود،توی گرانی،هیچ مهارتی،هیچ دستاوردی،هیچ هیچ.‌‌ولی چرا شد؟؟چرا؟؟جای فکر برای خودم داره..‌‌چون کمالگرایی راحت منو به حالت فراموشی،خوب حالا که چی،اون یه بار بود،شانس آوردی،میبره،راحت…ولی نمیذارم…اجازه نمیدم…مینویسم،یادم میارمش..‌.دیدی با همه اون فاکتورهای بالا بلند که گفتی،نقطه مقابلش شده که؟؟پس دوباره میشه،چون ساختن و پرورش باورها به تکرار و یادآوری اون هاست،به سپاسگزاری برای اون اتفاقاتی که من اتفاقا کاری نکردم،تقلایی نداشتم،فقط توکل کردم و اعتمادکردم،حتما دوباره میشه،چون خداوند خیر مطلقه،چون وعده خداوند حقه،شدنیه،چون هیچ دستی بالاتر از قدرتش وجود نداره،چون تواناست،چون اجابت میکنه…شده زیاد شده‌.‌..از وقتی در مسیر درست آمدم کلی اتفاقات،نشانه ها،راهکارها،آمدن،افراد سمی رفتن،تایمم باز شده،با دستانش مهارتم افزوده شده،دوره های آموزشی برام خریده شده،آرام‌تر شدم،از بی ادبان ادب آموختم،یاد گرفتم بتونم اعراض کنم،از تنهایی خودم لذت ببرم،آماده تغییر بودم،تونستم پول بسازم،همین هفته قبل تونستم آگاهی بازرگانی رو در راستای قانون آفرینش و قانون درخواست با کلی ترس انجام بدم،رشد کردم و از این رشد لذت بردم…به خودم تبریک و تحسین گفتم که تونستم…اینکه فهمیدم آگاهی بازرگانی بوده از کامنت سعیده جان فهمیدم…اره منم با وجود ترس و لرز رفتم…درخواست کردم،تونستم…اینا برای من دستاورده،پیشرفته،بودن در مسیره،تکراره…

پس مهم لذت بردن از مسیره…و همیشه چیزی هست که بتونم خوشحال و شاکر باشم،در لحظه باشم،تمرین کنم بودن در لحظه رو…شاکر بودن و سپاسگزار بودن رو…هر چی دارم و بهم داده شده از سپاسگزاری و لذت بردن بوده…چون قانون جهان اینه فاصله من با خواسته ام فقط با احساس خوب پر میشه،با تغییر ذهن و باورهام..‌که میشه،شدنیه،من از هیچ به دنیا آمدم،بزرگ شدم،44 سال از خدا عمر گرفتم،قلبم مث ساعت زده،پر انرژی و سلامتم،همیشه غذایی پاک،آبی گوارا،لباسی در خور و برازنده،سقفی بالای سرم،هوایی که نفس کشیدم بوده،همه نعمتهایی که مسخر من بودن،امنیت و آرامشی که هر روز بیشتر شده،ثروتها و نعنتهایی که در مدارم دیدم،فراوان و بی پایان…من چه کردم؟؟شاکر بودم…با قانون جهان همسو شدم؟در مسیر ماندم…اینه اون نقطه کوری که دیده نمیشه…ولی شاکر خداوندم که هدایت شدم تونستم پرده هارو کنار بزنم،این جسارت و شجاعت و پذیرش رو داشتم،قلبم رو باز کردم،تونستم…برای این توانایی به خودم افتخار میکنم و قدر دانی…هر چند بی قید و شرط لایق هستم،لایق نور و روشنایی بی پایان…خدایا شکرت