مصاحبه با استاد | کلید لذت بردن از مسیر «تحقق خواسته ها» - صفحه 35 (به ترتیب امتیاز)

نمیدونم چطور حالمو بگم و از کجا شروع کنم. احساس گناه پشیمانی، حقارت… احساسات بد زیادی دارم. تو این زندگی خیلی تحقیر شدم، کوچیک شدم، حرف شنیدم، مسخره شدم، کنار زده شدم، نادیده گرفته شدم…

عزت نفسم نابود شده و الان هرچقدر سعی میکنم نمیتونم درستش کنم، میدونم فکر کردن به گذشته چیزیو تغییر نمیده ولی این افکار و احساسات ولم نمیکنن.

الان تنها چیزی که میخوام رسیدن به هدفمه، هدفی که بعد از کلی خودشناسی و تحقیق برای خودم انتخاب کردم. ولی احساسات نمیزاره کار کنم، درس بخمونم و برنامه‌ریزی هامو عملی کنم، انگار فلج شدم. همش یا فکر و خیال گذشته رو میکنم یا خیال پردازی های بچگانه درمورد اینده.

پیش خودم و تو ذهن خودم، خودم رو یه انسان خوب میدونم مثل همه، حتی خیلی ارزشمند تر و مثبت تر بخاطر افکار و اهداف و تلاشی که برای پیشرفت خودم و دنیا میکنم… اما عادت دارم از نگاه دیگران خودمو ببینم که رنجم میده.

خودمو مقصر بعضی اتفاقات بد زندگی خونوادم یا دوستام میدونم، ارامششونو خراب کردم. خودمو تو نگاه بعضی های دیگه بی ارزش و سطحی میبینم، کسی که جدی گرفته نمیشه و احمقه.

اتفاقاتی که قبلا افتاده یا حرف هایی که شنیدم و باعث شده تحقیر بشم میاد تو ذهنم و رنجم میده، فکر میکنم کاش فلان جوابو میدادم… یا ای کاش فلان حرفو نمیزدم که دیگران منو احمق بدونن… میخوام یکار کنم خودمو به همشون ثابت کنم، میدونم این غلطه و اصلا نیازی به تایید دیگران نباید داشت و لازم نیست سعی کنم خودمو بهشون ثابت کنم، ولی احساسمه، نمیتونم تغییرش بدم. این احساس نیاز به ارزشمند نشون دادن خودم و اثبات خودم به دیگرانو هم همین الان بشدت نیاز دارم، انگار نمیتونم صبر کنم تا 5 سال دیگه که به هدفم میرسم همچنان منو بی ارزش بدونن. نیاز به توجه دارم، نیاز به مهم بودن از نگاه دیگران، چیزی که هیچوقت نداشتم.

وقتی کنار دیگرانم احساس معذب بودن میکنم، احساس میکنم اضافی هستم، احمقم، بزور تحملم میکنن… نباشم راحت ترن…

همش یا با خیال پردازی سعی میکنم به خودم آرامش بدم و میخوام خودمو ثابت کنم یا سر خودمو با یچیز مشغول کنم که حواسم از چیزایی که دوس ندارم پرت بشه

گاهی این افکار و احساس گناه باعث میشه حتی خودمو از دید خونوادم لایق پیشرفت و زندگی خوب ندونم.

یا به چشم تمسخر به من و اهدافم نگاه کنن.

امیدوارم منظورمو خوب رسونده باشم. اینو میدونم نیاز جلب توجه اوکی نیست، اینو میدونم همه این نیازها شاید تو آدمی که از هرنظر کامل باشه وجود نداره… ولی چیکار کنم، میخوام خودمو ببخشم بخاطر اشتباهاتم، بخاطر سوتی هام، بخاطر کارای احمقانم ولی از ذهنم بیرون نمیره. تازه اگه تاثیرش تو زمان حال هنوز وجود داشته باشه و همیشه احساسش کنی دیگه بدتر.

الان بیشتر از هر زمانی به یه راهنمایی نیاز دارم.

پ. ن: میخواستم دوره عزت نفسو بخاطر این مسئله بگیرم ولی پولشو فعلا ندارم. یبار بخاطر ناآگاهی نسخه کپیشو از یکی خریدم ولی حذفش کردم تا وقتی پولش دستم بیاد اصلشو بخرم استفاده کنم.

لطفا راهنماییم کنید که حداقل بتونم انگیزه کار کردن داشته باشم. ممنونم ازتون