درباره قانون آفرینش | باور به امکان پذیر بودن

به نام خدا

سلام

استاد جان واقعا یکی از پر آگاهی ترین فایلها، همین فایلهای معرفی یا پرسشه که خانم شایسته از شما چیزی رو میپرسن و شما دیگه کولاک میکنید، همینطور پش سر هم بوم بوم بوم آگاهی های بینظیر و فوق العاده که به خدا ارزشی نمیشه روشون گذاشت.

اگر من در مسیر خواسته هام قرار بگیرم، یعنی باورهای همجهت با خواسته هام بسازم، در مسیر رسیدن به خواسته هام هدایت میشم و قدم به قدم بهشون نزدیک میشم و لاجرم بهشون میرسم. لاجرم بهشون میرسم.

استاد جون این لاجرم بهشون میرسم منو دیوانه کرد، یعنی بدون شک، بدون ذره ای نگرانی، با اطمینان صد در صد، لاجرم بهشون میرسم، اصلا نگرانی جایی نداره این وسط، اصلا نگرانی چی هست؟ من لاجرم به اون چیزی که میخوام میرسم، یک درصد هم شکی درش نیست که اگر 100 درصد مطمئن باشی به هدفت میرسی، اگر 99.99 درصد مطمئن باشی، به هدفت نمیرسی یا به اون چیزیکه میخوایی نمیرسی،

نمیدونم چطور این حسو بگم که وقتی ایمان واقعی داری که وظیفه خالق تو اینه که هرآنچه رو که تو میخوایی، بدون ذره ای سوال، بدون ذره ای تعلل بهت عطا کند، اینی که اگر ازش انتظار داشته باشی پاسخ میدهد و اگر توقع نداشته باشی پاسخ نمیدهد، واقعا نمیشه تصورش کرد که چه حد از خیال راحت رو برای انسان میاره، اول کار ذهن منطقی کارش همینه دیگه، تا یه چیز کوچیک هم میخوایی، میگه مگه میشه؟ با این وضعت مگه میشه؟ کارش اینه، این ذهن منطق میخواد، مثال عینی میخواد تا آتیشش فروکش کنه، در حالی که توی ذهن ما فعلا غیر ممکنه، توی ذهن ماست که میگه نمیشه، وگرنه برای جهان که نمیشه ای وجود نداره، میخواهی میشود، حالا اگر میخواهی و نمیشود، به این دلیل نیست که اجابت نشده، به این دلیله که اون ترمزهای ذهنی و اون باورهای محدود کننده جلوی دریافت اون خواسته رو گرفته اند، مثل سدی که بینهایت آب پشتشه، آب میخوایی بینهایت موجوده، ولی چون دریچه های سد بسته است پس آبی هم جاری نمیشه، اگر پنجره های خونه بسته باشه هوایی هم داخل نمیاد نه به این معنی که هوا نیست، نه اتفاقا بینهایت هوا هست، به خاطر اینه که تو درهای ورودشو بستی، به خاطر اینه که تو بهش اجازه نمیدی وارد بشه، تنها کاری که کافیه بکنی اینه که دستتو از جلوی دهان و بینی ات برداری و اون موقع هوا به صورت طبیعی جریان پیدا میکنه، هیچ کار خاصی نمیخواد بکنی، طبیعیش اینه که هوا بیاد و بره، تنفس طبیعیه، ولی نفس نکشیدن غیر طبیعی، آدم زجری نمیکشه برای نفس کشیدن چون میدونه نباید مانعی جلوی مجرای تنفسیش باشه ولی در مورد خواسته هاش هزاران باور محدود کننده داره که اجازه نمیده اون خواسته از منبع اصلا متولد بشه، همونجا جلوشو گرفته، مثل بادکنکی که بخوایی هواشو خالی کنی ولی از همون اول دریچه اشو گرفتی خب اصلا هوایی بیرون نمیاد که بخواد به جایی هم برسه، حالا بعضی ها وضعشون بهتره، اون بادکنک هواش خالی میشه، ولی گذاشتنش توی یه ظرف در بسته، در هرحال هوایی بهشون نمیرسه، چون مانع جلوی راهشه، نه به خاطر اینکه هوا نیست.

راه آسان راه درست راه سخت راه اشتباه، اگر میبینی در مسیرت داری زجر میکشی، داری اذیت میشی تا دو قرون دوزار بدست بیاری، بدون مسیرت اشتباهه، همه مردم فکر میکنن که مسیرشون درسته ولی عوامل بیرونی اشتباهه، حاضر نیستن حتی به درست یا غلط بودن راهشون شک کنن، تازه همدیگه رو هم نصیحت میکنن یا حتی کسی رو که در مسیر درست واقعی داره حرکت میکنه رو سرزنش میکنن ولی حاضر نیستند خودشون یه درجه راهشونو تغییر بدن، میخوان با همون مسیر قبلی به خواسته های جدید برسن، تازه خواسته هایی که باور هم ندارن بهش میرسن، اگر باور داشتن که…

ببینید ایمان یعنی چی!! سالها یه زیرساخت بینظیر و رویایی رو بسازی، اونوقت یه الهامی بهت بگه همه رو جمع کن، پاک پاک، خالی خالی، به قول آیت الله بهجت سبک بال شوید تا برسید، جوری که اگه همین الان بهت بگن برو تو فلان کشور بگی آقا من آماده ام و دیگه هیچی اینجا ندارم که دستمو بند کنه، کیسه شنی به بالنم نمونده که اجازه نده من برم بالا، من آماده ام، من تسلیمم، من قدم اولو برداشتم الان دیگه وظیفه خداست که منو هدایت کنه، آخ که همون مسافرتهایی که با شرایط اون موقعتون رفتید لذتبخش بوده، وقتی میدونی که هیچ چیزی پاگیرت نمیکنه و آزادی که تا هروقت که بشه هرجایی بمونی، هر روز هر طرف که میخوایی بری، تازه با کسی که هم مدارته، در و تخته بینتون جوره بدم جوره. واقعا مسافرت تنهایی فوق العاده لذتبخشه، خودتی و خودت، نه کسی هست که دستتو بند کنه، نه هی متوقفت کنه، خودتی و نیازهای خودت، هرکجا خواستی هرنیازی داشتی دیگه با خودته، واقعا منم چند روز پیش یه حسی خیلی خیلی قوی بهم گفت که منم میخوام مثل استاد جون تنهایی بیفتم تو جاده، برم هرکجا که میتونم برم،

به قول تام هاردی، میگه وقتی که یه مدتی تنها باشی، به طور وحشتناکی بهش عادت میکنی از بس که لذتبخشه، از بس که بهت میچسبه و فکرشو بکنید که سالها به قول استاد در یک تنهایی لذتبخش باشی ، تنهایی که دلت نمیخواد با هیچ کس دیگه ای غیر از خودتون باشی چون احساس نیاز به چیز یا کس دیگه ای پیدا نمیکنی، حالا فکرشو بکنید آدم قوی باشه، روی باورهاش کار کنه، ترسهاش کمتر بشه و امیدش بیشتر، تنمها هم باشه که دیگه نور علی نور، یعنی کی میتونه متوقفش کنه، کی جراتشو داره!!

خدایاشکرت

ایمانی که عمل نیاورد حرف مفت است، وگرنه کدوم پیامبری رو دیدید که هیچ کاری نکنه!!

عاشقتم استاد جون عزیزم

عاشقتونم مریم خانم عزیزم

سپاسگزارم از اینکه این فایل ادامه دارد…

دستتون در دست الله یکتا