معرفی دوره احساس لیاقت | قسمت 2

سلام به استاد عزیز و دوستان ارزشمندم

الهی شکرت که همواره از آگاهی های سرشارت بهرمند میشم .

شکرت که استاد فوق العاده ای مثل استاد عباسمنش و دوستان ارزشمند رو سره راهم قراردادی که با خوندن کامنتشون کلی ایده میگیرم و کلی احساسم خوب میشه .

الهی شکرت که میتونم تو این سایت کامنت بنویسم و نظرمو بیان کنم

الهی شکرت که عزت نفس نوشتن رو دارم و‌میتونم از خودم و نتایجم بنویسم .

احساس لیاقت یکی از بزرگترین پاشنه آشیل های منه چرا که در تمام زندگیم من بشدت تلاش کردم اما نتایجی که خواستم رو در زمینه های مختلف زندگیم ، مالی ، روابط ، سلامتی و حتی احساس خوب ( معنویت ) بدست نیاوردم .

خب هرکسی در کودکی خودش تحت تاثیر رفتار ها و عقاید بی منطق اطرافیانش قرارگرفته و ذهنش برنامه ریزی شده برای ضعف و شکست اما با وجود اینکه این‌همه سال تلاش کردم ذهنم رو بشناسم هنوز نتونستمم بفهمم که این احساس عدم لیاقت از کجا نشئت گرفته و راه درمانش چیه .

تو بحث رابطه عاطفی این احساس عدم لیاقت خیلی زیاد خودشو نشون میده ، تو روابط اجتماعی هم هست ولی نسبت به رابطه عاطفی خیلی کمتره .

فکر میکردم یه مشکلی دارم از لحاظ رفتاری که نمیتونم رابطه عاطفی که دوست دارم تجربه کنم ، خیلی ام تلاش کردم ، هر کاری به ذهنتون خطور کنه انجام دادم از خوندن کتاب درموردش تا شرکت در دوره های استاد و انجام تمریناتش ، نوشتن کامنت ، پیشنهاد دادن ، تیپ زدن ، خوش برخوردی ، تعریف کردن ،توجه کردن ،وووووووووووووو‌

شجاعت های عجیب و غریبی تو این بحث انجام دادم و چند باری هم تو این داستان آبرو ریزی شد و اتفاقای ناخوشاید اما نشد .

چرااا ؟

تو زمینه ثروت اکر بخوام بگم تنها چیزی که دارم همین لباسای تنمه یعنی عملا تو این چند سالی که تلاش کردم از دوره ثروت استفاده کردم ، نوشتم ، تحسین کردم ،شکر گذاری کردم ، صبح و شبمو به‌هم‌دو ختم ، آموزش پذیر بود ، صبح زود بیدار شو. ورزش کن ، کتاب بخون ، کامنت بخون ،

نتیجه ؟؟؟؟ صفر کلوین

تو بحث سلامتی که بهتره نگم

چه چیزی در وجود من انقدر ریشه داره که من با وجود تمام تلاش هایی که برای تغییر شخصیت و در کل زندگیم انجام‌داادم هنوز خواسته ای که دلم میخواد و چیزه زیادی هم نیست از دنیا بدست نیوردم .

خیلی زیااااد احساس کمبود میکنم در درونم خیلی زیاد احساس عدم لیاقت دارم نسبت به تجربه هام .

قشنگ حس میکنم وقتی تو ماشین لاکچری یه نفر میشینم انگار یه چیزی داره منو سوزن‌میزنه ، احساس لیاقت ندارم .

وقتی یه نفر تو حوزه کاریم یه‌موفقیت میرسه و پول خوبی در میاره حتی اگر اون آدم از من دیر تر اومده باشه ناخودآگاه میبینم که دارم رفتار اون آدم رو کپی میکنم .

به شدت حساسم روی رفتار بقیه ، روی نارضایتی بقیه ، بشدتت ، البته خیلی زیاد رو‌خودم کار کردم و خیلی هم بهتر شدم .

من راستش خیلی عجولم ، بشدت آدم عجولی هست ، قدمی که امروز بر میدارم فرداش منتظره نتیجه ام .

مثلا در حوزه کاریم میشینم کلی دفتر و اینا مربوط به کارم پر میکنم ، کلی هم کارشناسی بازدید حالا مثلا تو چهار روز بعد فرداش انتظار قرار داد دارم اگر قراداد نیاد خیلی سریع دلسرد میشم اما بعد از چند روز دوباره قوی تر تلاش میکنم ، تلاش های ناپیوسته دارم و ادامه دار نیست ، ثابت نیست ، تا میخواد تبدیل به عادت بشه سریع قطعش میکنم چند روز اما دوباره ادامه میدم .

در بحث تایید طلبی انقدر این بیماری ذهنی زنجیر های سنگینی به وجودم بسته که اصلا به من اجازه حرکت نمیده خستم میکنه ، به عنوان مثال من برای موفقیتی تلاش میکنم اما به محض اینکه از دیگران تایید بگیرم انگیزمو از دست میدم به این معنا که انگار من از اول برای گرفتن تایید دیگران این مسیر رو آغاز کردم دیگه کلا اون هدف و خواسته تو ذهنم گم‌میشه ، کم رنگ میشه ، انگیزه از بین میره .

یه زمان هایی یادم میره که من اصلا براچی به این‌دنیا اومدم برای رضایت دیگران یا برای تجربه خودم .

گاهی هم احساس میکنم دست و پا میزنم که یه کاری انجام داده باشم ، زمانم بیهوده نره وگرنه هیج دیدگاه بزرگی پشتش نیست .

تو بحث رابطه عاطفی من نتیجه گرفتم ، یه خانم فوق العاده وارد زندگیم شده که از همه لحاظ شبیه به دختره رویاهامه یعنی انگار از لا به لای دفتر خواسته هام بیرون اومده اما هنوز هم حس میکنم من اون احساس لیاقتی که باید رو‌نسبت به این خانم ندارم .

حس میکنم همیشه باید یه چیزی بیشتر باشم درصورتی که با هر دختری که رابطه برقرار کردم به خدا قسم میگن کسی حریف زبون تو‌نمیشه ، تو این‌حرفارو از کجا میاری ، برخوردت با یه خانم خیلی محترمانست ، مثل یه مرد جنتلمن رفتار میکنی ، خیلی پسر جذابی هستی و …

اما من یه خلا عجیبی رو‌ در وجودم حس میکنم یه چیزی مثله حس ناکافی بودن.

نتایج میان تو زندگیم اما اونارو نتایج بزرگی نمیبینم ، من صدای زیبایی دارم و قشنگ آواز‌میخونم .

اما هیچوقت ازش پول نساختم تا حالا درصورتی که به جرئت میتونم بگم من از نصف خواننده هایی که الان دارن میخونن و کلی هم طرفدار دارن بهترم بحث مقایسه نیستا بحث اینکه واقعا شایسته ام برای خوانندگی ، اینم رفتم تست دادم نظره خودم‌نیست تنها ، تو جمع خوندم و کاملا دیگران جذب صدام شدن اما امان از احساس عدم لیاقتی که تو وجودم هست .

صحبت های این جلسه استاد خیلی منو تو فکر فرو برد ، به قول استاد هیچ رنجی وجود نداره ، ما قرار نیست که با رنج و سختی به خواسته هامون برسم ، اگر رنجی هست فقط در ذهنه ماست .

یکی از دلایل واضحی که خیلی راحت تو همین کامنت میشه بهش پی برد حس قربانی شدنه که باز باعث احساس عدم لیاقتم شده .

من واقعا نیاز به این دوره ، من باید درک کنم دلیل این رفتار هامو ، من باید پاسخ بدم به این چراها …

ممنونم استاد از این آگاهی های بی نظیر ، من صبر میکنم و به موقش اون من با لیاقت رو از درونم بیرون میکشم .

دوست دارم علیرضا ، دوست دارم استاد️