مشغول تماشای ویدئویی از مناظره های انتخابات ریاست جمهوری بودم که از طرف دوستی ارسال شده بود. بحث و جنجال بر سر کارهایی بود که دولت درباره اشتغال جوانان باید انجام دهد!
و این موضوع تبدیل به شعار انتخاباتی نخ نمایی در تمام دوران انتخابات شده که:
“من می خواهم ….. کار ایجاد کنم، …… حقوق ماهانه به افراد بدهم یا فلان تغییر شگرف را در اوضاع اقتصاد بوجود آورم…”
وقتی این حرف ها را می شنوم که هیچ سنخیتی با اساس قوانین جهان ندارد، نمی توانم این عده کثیر از افراد را درک کنم که تغییر اوضاع زندگی شان را در تغییر دولت یا حاکمیت یک حزب خاص دانسته و تمام تمرکز و انرژی شان را صرف کاری بیهوده و بی اثر می نمایند.
آیا در دنیایی که با فرکانس های ما کار می کند، در جهانی که طراحی شده تا فقط اساس فرکانس های ما را به شکل اتفاق و تجربه در زندگی مان پدیدار سازد، فردی غیر از ما، قادر است مسئول یا تعیین کننده نوع شغل و میزان درآمد ما باشد؟
پس از خودت بپرس، چه فردی به جز من، توانایی ایجاد فرصتی برای شروع یک کسب و کار برای من را دارد؟ و به جای انتظار برای حاکم شدن یک دولت جدید، به دنبال ایجاد یک نگاه، تفکر و باورقدرتمند کننده باش تا بر ذهن ات غالب شود و به تو توانایی دیدن و خلق فرصت هایی را بدهد که همیشه در اطراف ات بوده، فارغ از اینکه چه دولتی با چه سیاست هایی بر سر کار است.
انتظار داشتن از دولت، جامعه، پدر و مادر و … هیچ تغییری در اوضاعت ایجاد نمی کند. قادر به راه اندازی هیچ کسب و کاری برایت نیست و هیچ ثروتی خلق نمی کند.
چنین رفتاری، شرک محض است.
شرک یعنی نادیده گرفتن توانایی ای که به تو در انتخاب سرنوشت ات داده شده و واگذار کردن آن، به عاملی بیرون از خود و وابسته شدن به غیر خدا.
دیدن جهانی پر از فرصت های بی شمار برای ایجاد شغل، ایجاد روابط خوب و ایجاد هر آنچه که می خواهی، تنها نیاز به نگاهی یکتاپرستانه دارد تا بتوانی بپذیری خداوند قدرت خلق هر خواسته ای را به تو داده و هیچ عاملی جز فرکانس های تو، کمترین نقش و قدرت در خلق تجارب زندگی ات را ندارد.
اگر به دنبال فرصت ایجاد یک شغل هستی، هر مشکلی در اطرافت، قابلیت تبدیل شدن به فرصتی برای شروع یک کسب و کار را دارد.
فرصت ها همواره جایی زندگی می کنند، که مشکلات آنجا هستند. اگر می گویی در مشکلات غرق شده ام، بدین معنی است که درون فرصت های بزرگی در حال غوطه خوردن هستی.
شروع تمام پیشرفت های تاریخ بشر و شروع همه کسب و کارهای بیلیون دلاری، از برخورد با یک مشکل و تلاش برای حل آن و پول ساختن به واسطه حل آن مشکل شروع شده.
فقط یک تغییر نگاه کافی است
این فکر را که یک عامل بیرون از من، باید برایم کاری کند، کسب و کاری راه بیندازد، استخدامم کند و … را برای همیشه از ذهنت پاک کن. خداوند و توانایی را باور کن که در وجودت به ودیعه گذاشته شده.
اگر هنوز سرمایه ای نداری، قدم ها را از ساده ترین کاری که در شرایط کنونی ات قابل اجراست، بردار، کم کم فروش، بازاریابی و خدمات مشتری را بیاموز و به جای انتظار داشتن از عاملی بیرون از خود، با شناسایی مشکلات جامعه اطرافت و حل آن مشکلات، کسب و کاری بیافرین. این یعنی توحید ناب
یعنی فردی که به جای انتظار داشتن از دیگری، خدا را باور و با توکل بر او، آنچه را می خواهد در ذهنش می سازد و با وفادار ماندن به این تصویر ذهنی، قدم هایش را استوار، جسورانه و با ایمان بر می دارد.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD236MB20 دقیقه
- فایل صوتی دولت ها و ایجاد شغل!؟ واقعاً؟!18MB20 دقیقه
به نام رب روزی رسانم
درود به استادجانم و دوستان خفن عباسمنشی
تو انتخابات میبینیم که بحث سر اینه که دولت چن تا شغل ایجاد میکنه و مشکل بیکاری جوانا رو حل کنه مسئله ازدواج رو حل کنه مسئله تحریمو حل کنه مسئله گرونی رومسکن روبنزین رو.. حل کنه. ..چرافک میکنم که دولت باید همه کار کنه و خودمون بشینیم و منتظر باشیم دولت چه میکنه؟
این مغایر باقانون جهان هستی است.
شغل رو خودمون ایجاد میکنیم، روابط خوب ازدواج خوب رو خودمون ایجاد میکنیم. توان مالی برای خریدراحت رو خودمون ایجاد میکنیم. خونه ماشین امکانات رو خودمون ایجاد میکنیم
با فرکانس هامون با عملکردمون.
برا خودمون شغل بی نهایت هست.روابط خوب بی نهایت هست.. خونه ماشین امکانات بی نهایت هست. فراوانی هست.
مگ دولت برا مردم امریکا شغل ایجاد کرده؟
ما بخواهیم میتونیم شغل ایجاد کنیم همه جا مسائلی هست عرضه و تقاضایی هست که میتونیم حل کنیمشون و پول بسازیم.
فارغ از اینکه مردم بخان یا نخان ما میتونیم شغل ایجاد کنیم بقیه ابزاری ان که ما داریم بهش شکل میدیم که درجهت خواسته مون باشن یا ن.
اینکه دولت ها میان میگن شغل ایجاد کنیم مسئله ازدواج حل کنیم و فلان کنیم این از کجا میاد
از فکر اینکه یه گاوشیردهی باید اون بالا باشه که ب ما کار بده همه چی بده .
به افراد بیکار نباید یه قرون داد حتی اونایی ک از لحاظ جسمانی مشکل دارن.. ما کم الگو داریم ک محدودیت جسمی دارن ولی کاردارن و پول میسازن؟
میگیم دولت چکار کرد و چیکا نکرد باید چکار کنه؟ اینا یه مشت بحث پوچ و بیهوده است قرار نیس دولت کاری کنه که.
ما خودمون باید برا خودمون کاری کنیم.
ما توانایی داریم ک شغل ایجاد کنیم برا خودمون و دیگران
ما نیازی به کمک کسی نداریم.
ما خودمون مسئول زندگیمون هستیم.
دولت، کشور، پدرو مادرو… مسئول زندگی ما نیستن.
این خنده داره که مردم منتظر منجی هستن بیرون خودشون که قراره بیاد وضع اقتصاد و مسکن و شغل و… رو درست کنه…این مخالف قانون حاکم بر جهانه و نتیجه عکس میده.
رئیس جمهور امریکا گف نگید دولت چکار کرد بگید مردم برا امریکا چیکارکردن؟
داستان مدیر عامل شرکت علی بابا، میگه تو چین هم مردم دولت رو مقصر و مسئول همه چی میدونستن ولی ما کار خودمون رو انجام میدادیم و حالا مقدار عظیمی از ثروت دولت چین بخاطر بیزینس ماست.
هر عامل بیرونی مثل اینک دولت، بابام، دوستم باید یکاری میکرد تا بجایی برسم.
این نگاه نگاه ادمای ضعیفه.
این منم که میتونم زندگیمو هرجور بخام رقم بزنم. بقیه ن تاثیری دارن در پیشرفت من نه تاثیری دارن در شکست من.
تنها کسی که میتونه زندگیتو تغییر بده خودتی!
تنها کسی که مسئول زندگیته خودتی!
هرکی بخاد کار کنه کار هست از جای کوچک از کارگری شروع کنه…مثل هزاران نفر دیگ از صفرشروع کردن و یواش یواش بیزینسشون رو ساختن. مشکل یسرایی اینه مخان بشینن یجایی یا مث ربات باشن و دولت همیشه حقوقشونو بده… گاو شیردهی هست که همیشه شیر میده.
کاربخای کار هست…هرروز موقعیت ها شغل ها بیشتر میشه
منتظر کسی نباش. اینک عامل بیرونی رو موثر در زندگیت بدونی شرکه.
باید باوراتو نو عوض کنید از کارای کوچولو کوچولو شروع کنید راه فروش را یاد بگیرید با ادما ارتباطاتو یادبگیرید تو این مسیر یسری چیزارو یاد بگیرید تکاملتو طی کنی
فقط باید صبر کنی اون وقته که بجایی میرسی که تو ب دولت کمک میکنی.
من مسئول صددرصد اتفاقات زندگیم هستم.
هیچ دوستی بیرون ازمن وجود نداره.
هیچ دشمنی بیرون ازمن وجود نداره.
این منم که خالق زندگیم هستم.
خدایاسپاسگزارم