قضاوت دیگران در حالی که در شرایط آنها نبوده ایم

به نام آفریدگار زیبایی ها

اول از همه میخوام نقاشی خدا رو که پشت سرتون نقش بسته تحسین کنم. چنان زیباست که آدم از نگاه کردن بهش سیر نمیشه واقعا! نوش جونتون استاد

برام جالبه با اینکه سالها اینجا زندگی میکنید هنوز این زیبایی ها رو میبینید و براتون تکراری نشده . هنوز با دیدنش خداروشکر میکنید و تحسین میکنید…و این یعنی اجرای قانون

امروز حالم خوش نبود به خاطر اینکه تو یه هفته اخیر اصلا رو خودم کار نکرده بودم.

عصری رفتم پیاده روی و با خدای خودم حرف زدم..اول از خودم پرسیدم مشکلت چیه؟ جوابایی که میدادم همه مربوط میشد به نقش عوامل بیرونی در تعیین زندگیم….. داشتم غر میزدم که چرا فلان اتفاق نمیفته من زندگیم بهتر بشه، چرا فلانی با من بهتر رفتار نمیکنه؟

بعدش به خودم گفتم آخه عزیزدل من!

تو که خودت کنترل کاملی روی شخصیتت و کانون توجهت داری نمیای خودت و تغییر بدی بعدش خیلی پررو وار توقع داری در زندگیت معجزه رخ بده و همه چیز طبق میل تو جلو بره؟! تو خودت تغییر نمیدی توقع داری فلانی خودش و تغییر بده و با تو رفتار بهتری داشته باشه؟!!

خلاصه نگم براتون انگار آب ریختم رو آتیش خیلی آروم شدم…از صبح نشخوار فکری داشتم اما تو چند دیقه اروم شدم.

اومدم خونه اولین کاری که اون لحظه بهم حس خوب میداد و انجام دادم و رفتم درس خوندم( اعتماد به نفسی که بعدش گرفتم عالی بود)

ناخوداگاه خیلی با خودم درصلح تر شدم.

و در نهایت به این نتیجه رسیدم که حس بد و افکار بد حاصل دوری از اصل وجودم یعنی معبودمه.

هر چی به اون نزدیک تر باشم، بیشتر وجودش و احساس کنم، بهش توکل کنم،توی موضوعات مختلف باهاش مشورت کنم ،زندگیم به مراتب آسان تر ،لذت بخش تر هست.

به هر اندازه که سعی کنم این ارتباط و با اصلم برقرار کنم به همون اندازه زندگی زیبا تری دارم :) همه چیز دست خودمه

راجع به قضاوت کردن

همین چند روز پیش یه دختر خانمی رو دیدم و خیلی از رفتاراش و میزان صمیمیت زیادش با پسرا خوشم نیومد و تو ذهنم قضاوتش کردم اما بعدش خیلی از دست خودم ناراحت شدم و به خودم گوشزد کردم شاید این دختر روح زیبا تری از تو داشته باشه…باید به همه ی ادما با هر طور پوشش و شخصیت و سبک زندگی احترام بذاری و هرگز توی ذهنت اونا رو قضاوت نکن… چون خداوند همه ی ادم ها رو ازاد افریده که زندگی دلخواهشون و خودشون انتخاب کنن. وقتی خدا به اون خداییش این آزادی رو داره و بنده هاشو قضاوت نمیکنه تو این وسط چی میگی؟؟؟؟!!!

این فایل دقیقا به حال این روزای من میخوره.

جمعیت دوستای نزدیکم بیشتر شده و همونطور که میدونید در جمع های دخترونه غیبت کردن یا قضاوت افراد خیلی موضوع بابی هست.

بنده هم خیلی هیجانی شده بودم بابت حضور ادمای جدید اطرافم و خیلی خوش میگذشت بهم. یه روز به خودم اومدم دیدم هر از گاهی بین صحبتام به دخترا میگم بچه ها بیاین غیبت کنیم!!!

یا مثلا وقتی با دوست جدیدم راجع به یه ادم دیگه حرف میزنیم و البته بدیشو میگیم حس میکنم الان با دوستم صمیمی تر و نزدیک تر شدم:/

این درحالیه که تا همین چند ماه قبل دوستام به من اعتراض میکردن که تو اصلا ادم غیبت کردن نیستی یکم شل کن و…

و علاوه بر غیبت کردن قضاوت میکردیم ادما رو

فلانی اون جا نباید این کار و میکرد

فلانی مدیریتش خوب نیست بیخودی مسیولیت قبول کرده

.

.

.

خداروشکر میکنم که خدا مثل همیشه در این 22 سال چشمانم و به روی حقیقت باز کرد و بهم قدرت اینو داد که بتونم مسیرم و یکم جدا کنم و کنترل بیشتری رو شخصیتم داشته باشم.

یه کاری که امروز انجام دادم و بابتش خیلی به خودم افتخار میکنم حذف کردن تلگرامه.

هر روز ساعت ها الکی داخلش میچرخیدم و منتظر بودم با یکی ارتباط بگیرم و یکی پیام بده و تمرکز کل روزم شده بود دوستای جدیدم.

..تلگرام و حذف نمیکردم و بهونمم این بود که من مسِیولیت دارم تو دانشگاه اگر تلگرام و حذف کنم عقب میمونم……درصورتی که امروز که تلگرام وحذف کردم از هیچچی عقب نموندم و وقت بسیاری داشتم بعد از 20 روز روی خودم تمرکز کنم واز هیجانات بیخودی دوری کنم.

عصر که با لپتاب رفتم تو تلگرام دیدم هیچ پیام خاصی نیومده بود و من هم در اما اگر من تلگرام و روی گوشی نگه داشته بودم خیلی ذهنم درگیر میشد…..

سعی کن ادما رو هرگز قضاوت نکنی.

تو اگر بیل زنی باغچه خودت و بیل برن.

روی رفتار خودت تمرکز کن و سعی کن خودت مسیر درست و انتخاب کنی

همه ادما به اندازه خودشون میدونن و نتایج متناسب با افکارشون و هم میگیرن پس تو نگران اون نباش.

خدایا مرسی برای این لحظه ی بی نهایت ارزشمند که هدایتم کردی به گوش کردن فایل و نوشتن کامنت.

ممنونم از استاد جانم

سلام دوست عزیزم.

شما خیلی آگاهانه به یه موضوعی اشاره کردید که بنظرم رفتاریه که ما بچه ها خیلی زیاد انجامش میدیدم.

با کامنت شما متوجه شدم که بعععله. تا دلت بخواد مامان و بابامو قضاوت کردممم مخصوصا مامانموو.

بنظرم تقریبا هر بار که جلوی من بحث کردن من قضاوت کردم. بعدش با سرزنش به مامانم میگم چرا این حرف و زدی چرا فلان کار و کردی که این طوری بشه؟ یا مثلا میگم چرا خودتو بالا نمیکشی و توقع دارم مثل من که به قانون اگاهم عمل کنه و سریعا کنترل ذهن داشته باشه.

واقعا من در جایگاه مادر نیستم چرا قضاوتش میکنم؟ شاید بیشترین کسی که قضاوت میکنم مادرمه!

یا مثلا پدرم یه کاری تو مسئله روابط انجام داده که خیلی قضاوت میشه و افراد میگن چرا این کار و کردی.؟

مگه من جای بابام بودم که دارم الان سرزنشش میکنم و تصمیمش و مورد قضاوت قرار میدم.

ممنونم دوست عزیزم. متوجه باگ قوی ذهنیم. توی این مورد شدم.

شاد باشید