قضاوت دیگران در حالی که در شرایط آنها نبوده ایم

سلام خدمت استاد عزیز و خانم شایسته مهربان.

اول خداروشکر میکنم برای دیدن این فضای زیبای پرادایس،واقعا زیباست و لذت میبرم و از خدا ممنونم که درک این قشنگیا و چشیدن طعم لذتش را بهم داده.

و از شما هم خیلی ممنونم که این زیبایی ها را با ما به اشتراک میگذارید تا ذهن ما فراوانی را بفهمد،زیبایی ها را ببیند ‌و به دیدن زشتی ها عادت نکند بلکه به دیدن قشنگیها عادت کند.به ما یادآوری کند که همه چی از یک رویا شروع می شود و اگر شروع کنیم و قدم برداریم

و تعهد داشته باشیم و مصمم باشیم و ایمان داشته باشیم که می شود و مثل شما دانسته هایمان را عمل کنیم و فقط در حد حرفهای قشنگ نمونه،ما نیز به این زیبایی ها میرسیم و هیچ چیز غیر ممکن نیست.

اما در مورد قضاوت کردن چقدر زیبا گفتید استاد.به نظرم راحت ترین کار دنیا،قضاوت کردنه،چون در مورد خودمان نیست در مورد دیگریه و ما بیرون گودیم و هیچ درکی از اون شرایط نداریم.چون حرفه دیگه و همه بلدن بگن آی فلان باید میشد و این کارو میکرد و اون کارو میکرد،چه آدم بی فکریه،فلانی چه شانسی آورد،بهمانی معلوم نیس چه زد و بندی کرد و به کجا رسید،فلانی رو دیدی ازدواج نکرده طلاق گرفت و …خیلی خیلی که پره و همه ما روزانه داریم می شنویم و اینها متاسفانه فرعیات هستن و هیچ تفکری پشتش نیس،چون نمیدونیم چه مسیری رو طی کرده،چه سختیهایی را پشت سر گذاشته،چه عذابهایی کشیده و…

فقط حرفه.چون اگر فکر کنیم و خودمان را به قول شما جای همون شخصی که داریم قضاوتش میکنیم بذاریم و بررسی کنیم که تو چه شرایط سخت روحی،روانی،فشار زندگی و استرس و هزاران دلیل دیگه اون تصمیم را گرفته که از نظر خودش قطعابهترین تصمیم را با توجه به شرایطی که در آن قرار داشته گرفته و مطمئن بوده که اون تصمیم حتما به بهتر شدن شرایطش کمک میکنه. ما نمیدانیم

که اگر تو همون شرایط بودیم چیکار میکردیم.

احتمال خیلی خیلی زیاد ما هم با همون شرایط همون تصمیم را میگرفتیم و همان کارو میکردیم. که بارها برام اتفاق افتاده و تجربه کردم و تو اطرافیانم دیدم که یکیو قضاوت کردن و بعد از مدتی مشابه یا عین همون شرایط هم برا خودم هم برا اطرافیان پیش اومده خودم به عینه تجربه کردم.و قشنگ یادم افتاد که من فلانی را به خاطر همین کار سرزنشش کردم و الان دقیقا خودم همان کارو دارم میکنم من یقین دارم که قضاوت کنیم هم قضاوت میشیم هم عینا یا مشابه اون اتفاق برامون میفته،الان نمیگم خیلی بهتر شدم ولی روی خودم کار میکنم و به این اعتقاد قلبی دارم که اگر کسی را قضاوت کنم جهان تمام تلاشش را می کند که منو تو شرایط مشابه قرار بده و بهم ثابت کنه که همه ما آدمها در شرایط مشابه مثل هم عمل می کنیم….و همیشه به خودم میگم خدیجه حواست باشه این ها دور کردن تو از هدفت هستن،این موضوع ها فقط انرژی تو را میگیرند و وقتتو تلف میکنن و فقط حستو بد میکنن اینها فقط گمراه کننده هستن اینها هم باید باشند تا تو را به خودت ثابت کنن و بفهمی که واقعا تو مسیرت ثابت هستی یا نه،اینها تورو از واقعیت خودت و هدفت دور میکنن.سعی میکنم که همیشه به خودم یادآوری کنم حواست باشه،اگه دور بشی همیشه درجا میزنی،همیشه راکد میمونی و فرصت هات از بین میره و تو فقط به فرعیات چسبیدی و به جای قطع کردن فرعیات و حرکت به جلو داری با اونها فرصت هاتو میسوزونی،چون ذهن ما هیچ وقت خاموش نیس و همیشه در حال فعالیته و چقدر خوبه که کنترلشو دستمون بگیریم و آگاهانه تو مسیر درست هدایتش کنیم و نذاریم ما رو بندازه تو جاده خاکی.اگر خودمان را به این کارها عادت بدیم میشه جزئی از زندگی ما و خودش نوعی ترمزه چون جایی از مغزت درگیره و داره شیره انرژیتو میکشه ما گاز میدیم ولی ترمز دستی را نخوابوندیم،چون کانون توجه ما سمت چیزی غیر از اصل شده،توجه ما سمت غیره.پس بنابراین حرکتی در کار نخواهد بود و اینگونه از قدرت درون خودمان غافل میشیم که ما اومدیم که خالق زیباییها باشیم و زیبایی هارو گسترش بدیم نه اینکه زشتی هارو به نمایش بگذاریم و آنها را گسترش بدیم و از خدای مهربان میخوام که ما را تو مسیر هدایت کنه.

استاد عزیزم و مریم جان مهربان از شما هم که وقت و انرژی و دانسته های گران بهاتون را به رایگان با ما به اشتراک میگذارید و ما را آگاه میکنید که مسیر درست زندگی را بریم و ما برای این حواشی به دنیا نیامدیم که اگه این بود قطعا بی معنی بود، واقعا تشکر میکنم،الله مهربان نگه دار شما دو بزرگوار باشد

🙏🌺🌸🌸