کلید اجابت دعاها

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استاد عزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم..

براستی که اگر یاد آور لطف ورحمت خداوند در حقمون نباشیم بدون شک بنده ای ناسپاس هستیم..

درسته توی خیلی از کامنت هام از معجزه های خداوند توی زندگیم گفتم از وقتهایی که دعاهام رو اجابت کرد حتی وقتی میخواستم دعا کنم هنوز مطمعن نبودم که داره میشنوه؟؟؟ اصلا برام وقت داره؟؟؟ نکنه به خاطر گناهانم ازم رو برگردونده!!!!!

نکنه دیگه منو دوست نداره وقتی میدونه به بنده هاش بیشتر امید بستم وروشون حساب کردم، تا خودش؟؟!!!!

ولی جدای این باورهای پوچ و خراب و جاهلانه ی من، اون همیشه حاضر و اماده و در حال اجابت درخواست های من بوده وهست…

حالا بماند که من با کلی باور غلط تمام عمر اومدم حلال خدارو برا خودم حروم کردم…

اونجاها که وقتی خواستم دعا کنم دیگران رو هم در اجابت دعاهام شریک میدونستم…

اونجاها که میگفتم نکنه خدا نخواد نکنه به صلاح ومصلحتم نباشه…

نکنه دعام مستجاب بشه ولی بعدش بفهمم برام نه تنها خوب نبوده بلکه باعث عذابمم شده..

این شک ها، این نکنه نکنه ها…اینها تمام عمر منو کشته بود..امونم رو بریده بود…

من سهم خودم رو بلد نبودم، من شناختی از خداوند و قوانینش نداشتم، من خودم تعادل نداشتم، من خودم صبر نداشتم، من خودم پر از ترس وتردید وشک بودم، بعد اون جاها که گند میزدم و خراب کاری میکردم، مینداختم کردن خدا که حتما صلاحم نبوده، حتما سهم من نبوده به زور خواستمش…‌حتما حکمتی داشته!!!!

پس چرا حالا اینجوری فکر نمی کنم؟؟؟؟ پس چرا حالا شرایطم عوض شده؟؟؟؟ پس چرا حالا که میدونم من خودم خالق زندگیم هستم این چرت وپرتها دیگه تو سرم نیست و اتفاقات 99 درصد به نفع من رقم میخوره؟ پس چرا حالا که میدونم ویقین دارم تنها صاحب اختیار من خداست و همه چیز در حیطه ی قدرت خودش هست نگران چشم زخم و حسادت وقضاوت وکار خرابی دیگران نیستم؟؟؟

پس چرا حالا خواسته هام سریع اجابت میشه چون کسی رو شریک در اجابت دعاهام نمی بینم؟؟؟

خب معلوم شد که خدا همون خداست، خدای ذکریا و خدای یحیی و خدای ابراهیم و خدای مریم و عیسی و موسی و خدای محمد و….

خدای منم هست…

من همونم که بعد فوت همسرم تو شهر غریب تک وتنها با اونهمه مسئولییتی که روی دوشم بود برای بزرگ کردن بچه کم شنوای 6 ساله و سرکار رفتن و دور از خانواده وبدون حمایت وقتی بهش گفتم، خدایا منم مثل مریم مادر عیسی، چه فرقی برات دارم؟؟؟

مگه به مریم روزی از غیب نمیدادی به منم باید بدی… و الحق که من مقدس نبودم ونیستم ولی خداوند الحق که مهربانترین هست بر بندگانش…و تا به امروز که 13 ساله از اون تاریخ میگذره، منو پسرم همچنان روزی از غیب داریم، چه کار کنیم چه نکنیم(الحمدالله رب العالمین)

من همونم که عید سال 97 از فرط تنهایی و البته از سر شوق وعشق که در وجودم بود، 7 سال بعد فوت همسرم خواستم که ازدواج کنم، روز 12 فروردین 97 من یه متن توی گوشیم تایپ کردم و یه لیست از مشخصات همسر آینده ام وچندتا عکس لباس عروس و ماشین عروی وحلقه و…( شاید خودمم تا این حدشو باور نداشتم ونمیخولستم اما) انجامش دادم و به خداوند ارائه دادم، 27 فروردین اولین دیدار من وهمسر دومم اتفاق افتاد و 12 اردیبهشت محرم شدیم و 6 شهریور 97 من تو سن 35 سالگی با داشتن یه پسر 13 ساله عروس شدم، ارایشگاه رفتم لباس عروس وجشن و خونه و زندگی و …..حتی یه فرزند دیگه که دوست داشتم حاضر وآماده خدا بهم داد..

فقط دقت کنید به تاریخ درخواست قلبی واجابت دعاهام….

حالا بماند که من از روی جهالت ونادانی و نداشتن شناخت از خودم و خداوند وقوانینش، با ناشکری وناسپاسی، وتمرکز گذاشتن روی منفی ها و زشتی های همسرم وزندگی مشترکمون اون لطف ورحمت ونعمت رو به کفران تبدیل کردم و اون زندگی واون آدم و هرچیزی که مربوط به زندگی مشترک و آرزوم بود رو از دست دادم!!!!(نتیجه اخلاقی اینکه وقتی دعاهاتون اجابت میشه با یاد آوری اینکه اینی که الان دارم یه روزی ارزوی من بوده و قدردان وسپاسگزار بودن به خاطرش، اون نعمت رو برای خودمون حفظ کنیم، بدون شک داشتن همسر وفرزند و خانواده یکی از نعمت های بزرگ این دنیاست )

حالا برسیم به همین دیروز ، صبح پاشدم قسمت 18 و19 سریال سفر به دور امریکارو دیدم، یه خواسته ای داشتم از 5 ماه قبل، خیلی برام مهم بود..

البته که 6 ماه قبل بهش رسیده بودم واون خواسته اجابت شده بود اما بازم بر اثر ناشکری وناسپاسی وتمرکز گذاشتن روی نازیبایی ها، اون نعمت از دستم رفته بود!!

دیروز ظهر نشستم باخودم فکر کردم چه باورهای مخربی داشتم که اون نعمت از دستم رفته؟ چندتا باور مخرب پیدا کردم که بزرگترینش این بود( حتما خواست وصلاح خداوند نبوده؟؟؟)

بعد به خودم گفتم بابا مینا از تو بعیده، این چه منطقیه برای خودت درست کردی هر بار نعمتی رو از دست میدی میگی حتما خدا نخواسته وصلاح نبوده؟؟؟

تو خودت قدرنشناسی کردی، تو خودت سهمت رو درست انجام ندادی ، تو خودت قدردان نبودی، تو برات عادی شد داشتن اون نعمت، تو خودت یه دفعه خرگازت گرفت گفتی هرکه بامش بیش برفش بیشتر، بابا اشتباه کردم این خواسته رو طلب کردم حالا مدیرییتش سخته برام!!!!

انوقت خدا مقصره؟ انوقت میگی خدا نخواسته؟؟؟

واز اونجایی که قوانین حاکم برجهان هستی به لطف الله بدون تغییر هست، دفترمو برداشتم وشروع کردم مثل ذکریا با خدا صحبت کردن، به الله قسم همین شکلی نوشتم، خدایا من هیچوقت از درگاهت برای دریافت خواسته هام ناامید برنگشتم، میدونم ناسپاسی کردم اما حالا دوباره اون نعمت رو میخوام، من میدونم که تو هیچ مخالفتی با خواسته های من نداری، و هیچ جیزی در زندگی بد نیست شر نیست، مگر اینکه من با افکار وگفتار ورفتارم( اعمالم) اون خیر وخوشی رو به شر تبدیل کنم، اون حلال رو به حرام تبدیل کنم، واون برکت رو به کفران نعمت تبدیل کنم…

پس همین امروز شرایطی رو فراهم بیار که اون اتفاق رقم بخوره به این شکل واین شکل….

در انتها ازش سپاسگزاری کردم که دعاهام رو اجابت کرده وازش خواستم کمکم کنه بعد اجابت دعام جز سپاسگزاران درگاهش باشم و هوشیار باشم ایندفعه بر این لطف ورحمتش، نه ناشکر وناسپاس…و بعد رها کردم رفتم سراغ کارام…

ساعت 5 بعداز ظهر پیامک اومد برام، ساعت 6 جلسه برگزار شد، ساعت 8 شب من اومده بودم خونه وسجده کنان اشک شوق ریزان وخنده بر لب سپاسگزار الله مهربانم بود…

به الله قسم که نه به خاطر اون شرایط وموقعییتی که دوباره نسیبم شده بود بلکه به خاطر اینکه هزار باره ایمان وتوکلم به خداوند زیاد شد و این اتفاق رابطه ی عاشقانه وصمیمانه ی من وخداوند رو بیشتر وبهتر کردو دوباره مهر تاییدی شد بر اینکه شما استاد قشنگم هر چی از خداوند وقوانینش میگید درسته وحق هست ….

یعنی قربون این خدا نشم من؟؟؟ که بهم لطف کرد وقبل مرگم اجازه داد تا بشناسمش وبا شناختش ازمسیر جهل ونادانی برگردم به مسیر ایمان وعمل صالح؟؟؟؟

براستی که چیزی به اسم صلاح ومصلحت وجود نداره واینها ساخته ی ذهن ماست…

توی این دنیا واین زندگی واین رابطه ی دو نفره ما وخداوند، هر چی خیر وخوشی هست از خداست وهرچه شر وبدی هست از خودمونه…

همه چیز نعمت هست وبرکت وتا زمانی که در اختیارمون هست حالا هرچیزی از خودمون وجسممون گرفته و وسایل زندگیمون و پول ومال وامکانات حالا کم یا زیاد…تا همسر وفرزند ورفیق و رهگذر و دوست و همسایه و جهان هر چه که درش هست، باید ازشون درست استفاده کنیم به چشم برکت ونعمت ببینینشون بابتشون سپاسگزار باشیم واگر در اوج سپاسگزاری وحال خوب چیزی از دستمون رفت انوقت بدونیم که قراره بهترش بیاد وجای نگرانی نیست…

فرقه بین زمین تا اسمونه، اینکه چیزی رو بدونی از سر بی لیاقتی بی کفایتی ناشکری وناسپاسی از دست دادی تا چیزی رو که در اوج قدردانی وشادی از دست دادی….

اینجا قلبت بهت میگه که کار خودت بود یا کار خدا؟

دهنده وگیرنده خودش هست!!!

اصلا همه چیز وهمه کس خودش هست…

این توهستی که باید ببینی با بدست اوردنها واز دست دادنها، حالت چطوره….

عذاب وجدان داری، حسرت میخوری و به فکر جبران و به فکر قدارن بودن وسپاسگزار بودن مییفتی وبهش عمل میکنی تا همانند اون نعمت یا خود اون نعمت بهت برگرده…

یا اینکه راضی هستی به رضای خداوند وشک نداری که اگر از بنده سپاسگزار چیزی کم بشه قراره که بهتر وبزرگترش بهش داده بشه، چون این قانون وراه ورسم کاره جهانه….

الهی هزاران بار الله مهربان رو شکر بابت تک تک نعمت هاش که همگی لطف هست و رحمت…ان شالله که هر لحظه قدردان وسپاسگزار و اگاه به نعمت هایی که در اختیارمون قرار داده باشیم خصوصا نعمت شناخت ونزدیکی به درگاه خودش رو، امین

استاد قشنگم بی نهایت ازتون سپاسگزارم…

این فایل بدون شک برای خیلی ها خصوصا من، مهر تاییدی هست که خداوند هر لحظه در حال اجابت دعاهای ماست.