کلید اجابت دعاها

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام سلام سلام ؛ سلام و صد تا سلام به روی ماه همتون

استاد عزیزم؛ همیشه احساس من بعد از یه انتظار طولانی، اومدن یه فایل توحیدی روی سایت است. و این بار هم همینگونه شد و حلاوتش به روح تشنه ما بیشتر چسبید که ازتون بینهایت سپاسگزارم.

إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ

وعده خداوند حق است

خداوند همواره به ما وعده های خوب می دهد، اما چرا خیلی راحت نادیده شان می گیریم؟!

چرا خیلی سریع فراموششان می کنیم؟!

برعکس چرا وعده های شیطان را جدی می گیریم؟!

چرا وعده های شیطان رو فراموش نمی کنیم؟!

وعده های خداوند: فراوانی؛ فزونی؛ نعمت؛ ثروت؛ آرامش؛ خوشبختی؛ رضایت؛شادی؛مغفرت؛ بهشت…

وعده های شیطان: کاستی؛ کمبود؛ بدبختی؛ فقر؛ شقاوت؛ استرس؛ عجله؛ خشم؛ غم؛ قصاص؛ جهنم…

همه هم قبول داریم که خوب وعده های خداوند خوبند و انتخابمون باید همون باشه.

پس چی میشه که در عمل داریم پشت سر شیطان حرکت می کنیم و قدم بر میداریم؟!

ما در هر لحظه دو انتخاب بیشتر نداریم. در هر لحظه یا داریم به سمت خداوند حرکت می کنیم یا به سمت شیطان!

در این دنیای مادی چیزی به اسم سکون و ایستایی معنی ندارد.جهان همواره در حال حرکت و پیشرفت است.

اگر ما قدم به سمت خداوند برنداریم؛ دقیقآ مانند اینست که داریم به سمت شیطان قدم بر میداریم.

لذا هر کجا خدا نیست؛ شیطان هست

هر کجا روشنایی نیست؛ تاریکی هست

هر کجا نور نیست؛ ظلمت هست

دلیل اینکه خداوند در زندگیمان کمرنگ است. دلیل اینکه وعده های خداوند را زود فراموش می کنیم و جدی نمی گیریم

و برعکس حضور شیطان در زندگیمان پر رنگ است و وعده هایش را فراموش نمی کنیم و جدی می گیریم اینست که:

این مائیم که باید به سمت خداوند حرکت کنیم. این مائیم که باید خودمان را به خداوند نزدیک کنیم. این مائیم که باید

از خداوند درخواست کنیم. این مائیم که باید از خداوند یاری و هدایت بخواهیم. این مائیم که محتاج خداوندیم.

وَإِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنّی فَإِنّی قَریبٌ ۖ أُجیبُ دَعوَهَ الدّاعِ إِذا دَعانِ ۖ فَلیَستَجیبوا لی وَلیُؤمِنوا بی لَعَلَّهُم یَرشُدونَ﴿186﴾

و هنگامی که بندگان من، از تو در باره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم! دعای دعا کننده را، به هنگامی که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند (و به مقصد برسند)!

اگر خدا را نخوانیم؛ اگر به سمت خدا حرکت نکنیم، ایستایی و سکون همان حرکت کردن در جهت شیطان است. به

همین دلیل است که دائما باید در مسیر درست در حرکت بود.زیرا شیطان دائمآ حاضر و آماده است تا ما رو در جهت

مخالف این مسیر هدایت و راهنمایی و تشویق کند.

=============================================================================

چند وقت پیش داشتم به این جمله فکر می کردم که چرا خداوند گفته

هر خیری که بهتون میرسه از جانب من است و هر شری بهتون میرسه از جانب خودتان است!

توی بحث مدارها در دوره 12 قدم توضیح دادن که ما منبعی بنام منبع شر نداریم.

اگر خداوند را بعنوان منبع خیر در نظر بگیریم. زیرا محدودیت و کمبود و صفات بد در خداوند راه ندارد. و نعمت و خیر خداوند بی

انتهاست.

«شر» جایی است که خیری در آن نباشد.اگر خورشید را همانند منبع خیر در نظر بگیریم، هر چقدر که ما به این منبع نزدیکتر شویم و در مدار

نزدیکتری نسبت به آن قرار بگیریم، نور و روشنایی و گرمای بیشتری را دریافت می کنیم. و برعکس.

یعنی هر چقدر از این منبع دورتر شویم تاریکی و ظلمت و سرمای بیشتری را تجربه می کنیم.

پس نعمت و ثروت و خوشبختی و سعادت و شادی و آرامش بی نهایت است. اگر من دریافتش نمی کنم دلیلش این نیست که

خداوند مرا از آن محروم کرده است.بلکه دلیلش اینست که این منم که تو غار رفته ام و گرنه

بیرون خورشید هست. بیرون گرما هست. بیرون روشنایی هست. من خودم، خودم را ازین نعمتها محروم کرده ام. وگرنه

بی نهایت نور و روشنایی و گرما و نعمت هست. اگر من هم برم بیرون نعمت ها رو دریافت میکنم. براحتی؛ بصورت

بدیهی؛ بدون تقلا و زحمت.

وقتی که میائیم خودمان را از «خیر» محروم می کنیم در واقع داریم «شر» رو به زندگیمان دعوت می کنیم. وقتی که خودمان را از نعمت محروم

می کنیم، در واقع داریم با اینکار به خودمان ظلم می کنیم.

وقتی که ما به منبع «خیر» وصل نمی شویم؛ وقتی که ما منبع نور و روشنایی رو در زندگیمان قطع می کنیم

آنوقت است که داریم «شر» و تاریکی و ظلمت را به خودمان هدیه می دهیم!

بهمین دلیل است که خداوند گفته است که هر «خیری» که دریافت می کنید از جانب من است.

خداوند مظهر بخشندگی و مهربانیست و تمام هستی و دنیا با نعمت هایش را برای ما خلق کرده است.که استفاده کنیم و شکرگذارش باشیم.

اگر «خیر » خدا در زندگیمان کم است، این خود مائیم که خودمان را از آن محروم کرده ایم و به خودمان ظلم می کنیم

و بجایش «شر» شیطان را به زندگیمان دعوت می نمائیم.

جهان سلف سرویس خداوند است. اگر من به این رستوران دعوت شده ام و نشسته ام و چشمم به دست و دهان دیگران است

و دارم آب دهانم را قورت می دهم و خودم قدم بر نمی دارم تا برای خودم غذا بکشم

و شاکی ام از اینکه دیگران بمن غذا تعارف نمی کنند و گرسنه می مانم؛ مقصر خودمم نه صاحب رستوران یا دیگران. یا حق