کلید اجابت دعاها - صفحه 43 (به ترتیب امتیاز)

سلام و درود به محضر استاد عزیز و سایر دوستان

استاد عزیز خیلی سپاسگزارم که وقت میزارین و این آگاهی های ناب و الهی رو با ما به اشتراک میزارین و باعث میشین که زندگی دلخواهمون رو بسازیم.

وقتی داشتم فایل رو گوش میکردم یاد گذشته خودم افتادم.

قبل از آشنایی با شما، دیدگاه  سازنده ای نسبت به خودم و خداوند نداشتم و تصورم این بود که بالاخره من توی شرایطی گیر کردم و باید مدیریتش بکنم و البته طبق ورودی هایی که خصوصا از محافل مذهبی دریافت کرده بودم فقط منتظر بلا و مشکلات بودم

یه شعر معروفی هست که میگه: هر که در این درگه مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند

یا یک حدیث معروفی هست که میگه: افضل الاعمال احمزها؛ برترین کارها سخت ترین آنهاست

طبق این شعر و حدیث بالایی  توی پارادوکسی وحشتناک گیر کرده بودم

اینکه یا باید به سمت خدا حرکت کنم و در آن صورت باید قید آرامش و لذت و شادی و ثروت و رفاه را میزدم و به جای اونها بلا و گرفتاری را تجربه میکردم یا اینکه اگر دنبال این چیزها باشم باید قید خدا و قیامت را بزنم

ولی

ته دلم می گفتم آخه این چه قانون و سیستمیه که خدا گذاشته و خدا چرا باید راضی بشه که ما اذیت بشیم و با اذیت شدنمون چه نتیجه ای حاصل میشه

ولی طبق همون باورهام دنبال مادیات و رفاه نبودم و به خودم و خانواده ام سختی می دادم و میگفتم توی این دنیا راحتی وجود نداره و این حرفی بود که از دهان علمای تراز اول شهر میشنیدم.

در واقه خودم را داخل یک بازی رو به سقوط میدیدم که باید هر لحظه خودم را آماده برای مواجهه با یک مشکل می کردم و هم اینکه قدردان اون بلا می بودم.

چند روز پیش داشتم دفتر قدیمی مو بررسی میکردم حدود 20 سال پیش افکار و باورهایم رو توی اون نوشتم ، افکارم اون زمان این بود که شرایط فعلی ام در اون زمان خواست خداست و من باید تمکین بکنم و حتما اون شرایطم برایم صلاح هست و همین،

به خاطر این دیدگاهم عموما با همسرم بحث و جدل داشتم و سر مسائل مالی و امکانات زندگی بحثمون میشد و من میگفتم همینی که داریم هم از سرمون زیاده و این جور صحبتها.

استاد عزیز از باور به امکانپذیر بودن رسیدن به خواسته ها گفتید؛ حالا که فکر میکنم من اون زمان اصلا به مخیله ام هم خطور نمیکرد که اولا من میتونم هر خواسته ای رو از خدا بخواهم، چون اصلا چنین ورودی به ذهنم نداده بودم بلکه ورودی هام فقط در مورد قناعت بود و زهد و دوری از دنیا و چسبیدن به آخرت و فکر و ذکرم این بود که چطوری از جهنم خدا میتونم فرار کنم و دور بشم چون اساسا شدیدا احساس گناه داشتم و عزت نفس و احساس لیاقتی درونم وجود نداشت و خودم رو یک فرد گنه کار و ناجور می دونستم و اصلا از نعمتهای زندگیم لذت نمیبردم و حتی اواخر اون دوره دوست داشتم زودتر بمیرم تا با گناه کمتر برم اون دنیا

و از طرف دیگر اگر خواسته ای هم داشتم فکر نمی کردم که خداوند برآورده بکنه و چندان با خدا احساس نزدیکی نمی کردم با اینکه کل عمرم رو قرآن می خوندم ولی ازش بهره ای نبرده بودم

یادمه که اون زمان توی قرآن میخوندم که خدا صاحب فضل عظیم هست و یا اینکه خداوند بر انجام هر کاری قادر هست و از این دست آیات؛ اصلا حسی بهشون نداشتم یا اینکه خدا بخواهد که خواسته هاز ریز و درشت من رو بخواهد اجابت بکنه و

فقط تصورم این بود که خدا خالق این جهانه و قادر و تواناست و در همین حد.

ولی حالا به لطف آگاهی های استاد عباسمنش گرامی دارم خدای حقیقی رو درک میکنم و مفاهیم آیات رو در حد خودم می فهمم و لذت میبرم

با خدای خودم دوست هستم و اصلا ازش نمی ترسم و راحت و صمیمی ازش هر چیزی رو درخواست میکنم و هر لحظه منتظر هدایتهاش و الهاماتش هستم و خیلی نتایج خوبی هم تونستم بگیرم

چون باور کردم که من نه تنها لایق نعمت ها هستم بلکه وظیفه ام اینه که دنبال نعمت های الهی باشم و خدا هم عاشقانه دوست داره من به همه خواسته هام برسم

حالا دیگه میدونم که من میتونم با قدرت الهی به هر خواسته ای برسم و فقط باید روح و ذهنم رو با خواسته ام همسو بکنم و باور قلبی داشته باشم که خدا من رو به سمت خواسته ام و خواسته ام رو به سمت من هدایت میکنه.

وقتی به مفهوم دادن نعمتها از جایی که فکرشو نمیکنم؛ فکر میکردم ، متوجه یک آگاهی جدید شدم :

خدا وقتی میگه از جایی که فکرشو نمی کنی بهت روزی میرسونم

یعنی اینکه خدا از جایی که ما در فکرمون بهش توجه و آگاهی نداریم بهمون روزی میده

پس من نباید دنبال چگونگی ها باشم چون ذهن من خیلی محدوده ولی خدا بی نهایت راه بلده و میتونه به هر طریقی من رو به خواسته ام برسونه و من به لحاظ ساختار ذهنی قابلیت درک مسیرهای رسیدن به خواسته ام رو ندارم و اتفاقا ذهن و روان من پر است از ترمزهایی طبیعی که فقط من رو میترسونه و ناامیدم میکنه و بهم وعده بدبختی و بد شدن شرایط رو میده

پس به قول قرآن من فقط باید ایمان داشته باشم و به خدا توکل بکنم و خواسته ام رو ارسال بکنم و طبق الهاماتم پیش برم تا با لذت و آرامش بهشون برسم.

وقتی که به این باور برسم که خدا از جایی که فکرشو نمیکنم بهم نعمت میده، دیگه ذهن و قلبم آروم میگیره و درگیر چگونگی نمیشم و رها و آزاد در انتظار تحقق خواسته هام خواهم بود .

از استاد و دوستانم هم تشکر میکنم.

در پناه رب العالمین باشید.