«تمرکز لیزری» بر بهبود اصلی ترین پاشنه آشیل - صفحه 69

سلام به همه عزیزان. واقعاً نتونستم هتریک حیرت‌انگیز مسی در مقابل رئال بتیس رو ببینم و نیام چند خطی در موردش بنویسم.

– بعد از گل سوم فوق‌العاده زیبای مسی حتی تماشاچی‌های تیم مقابل بلند شدن و به احترامش دست زدن. از تماشای این صحنه یاد گرفتم که حتی باید کار خوب رقیبمون رو بدون حسادت‌ورزی و تعصب و دشمنی تحسین کنیم و ازش درس بگیریم. علاوه بر این، مسی بارها و بارها نشون داده که میشه انقدر خوب بود که حتی تحسین طرفداران تیم رقیب یا تیم‌های دیگه رو هم برانگیخت.

– اگر به بازی‌های مسی دقت کرده باشید، خیلی راحت گل میزنه. مخصوصاً تو این چند تا بازی جدیدی که ازش دیدم، چند تا ضربه ساده چیپ نرم رو از روی نقطه پنالتی یا حین بازی به گل تبدیل کرد. حتی یه بار هم ضربه‌ای که زد به آرومی هر چه تمام‌تر از کنار دست دروازه‌بان در رفت و با سرعت کم وارد گل شد. این نشون میده که اگه ما تو مدار درست باشیم، با راحتی و لذت میتونیم به هدفمون برسیم. یعنی همه چیز دست به دست هم میده که مسیر برای ما هموار بشه.

– مسی تو خیلی از موقعیت‌ها قطعاً چند تا گزینه برای نحوه گل گردن توپ داره اما بارها و بارها دیدیم که اگر موقعیت مناسب باشه اون زیباترین نوع ضربه رو انتخاب میکنه حتی اگر ریسکش بالا باشه. مثل همون پنالتی چیپش. این نشون میده که تنها رسیدن به هدف مهم نیست و این هم اهمیت داره که ما زیباترین راه رو برای رسیدن به هدفمون انتخاب کنیم.

اتفاقاً این نکته من رو یاد فایل مصاحبه‌ای انداخت که استاد تو مجموعه فایل‌های «مصاحبه با استاد عباس منش» ضبط کرده بودن و نحوه ادیت ویدیو به این صورت بود که انگار برای سوال و جواب خودشون روبروی خودشون نشسته بودن، یعنی حالت آینه. داشتم فکر میکردم استاد همون حرف‌ها رو خیلی ساده میتونستن به ما بگن، حتی تو یه فایل صوتی. اما اینکه بارها و بارها دیدیم که استاد چنین روش‌های خلاقانه و زیبایی رو انتخاب میکنن نشون میده که زیبایی مسیر انتقال اون پیام هم براشون به اندازه خود هدف انتقال پیام اهمیت داره چرا که اون رو تو ذهن دیگران ماندگارتر میکنه.

خدایا ممنون بابت همه چیز، مخصوصاً بابت این سایت و کاربران فوق‌العادش که عاشقشونم.

سلام به همه عزیزان.

من یه باوری برای خودم ساختم که به نظرم خیلی زیباست و به خودم خیلی آرامش داده. دوست داشتم اون را شما هم به اشتراک بگذارم.

اون باور اینه: «من قراره همیشه در بهترین زمان و در بهترین مکان باشم.»

اگر همزمان با کار کردن روی باورهامون و حرکت به سمت خواسته‌هامون اینطور فکر کنیم دیگه نگران دیرتر محقق شدن خواستمون نیستیم چون میگیم که حتماً این تاخیر قراره باعث بشه که من در بهترین زمان و مکان قرار بگیرم. حتی اگه به خواسته‌ای متفاوت با خواسته اولیه خودمون برسیم میدونیم که نتیجش برای ما بهترین خواهد بود.

در واقع اینجوری دیگه نه تنها از هیچ اتفاق به ظاهر ناخوشایندی ناراحت نمیشیم که بابتش سپاسگزار هم خواهیم بود. مثلاً حتی اگه یه نفر کارمون رو تو یه اداره دیرتر راه بندازه، تو صف معطل بشیم، تو ترافیک بمونیم یا کافی نبودن اعتبار بلیط شارژی باعث بشه به مترو نرسیم و … همه اینها رو به چشم این میبینیم که تمام کائنات دست به دست هم دادن تا ما در بهترین زمان و مکان قرار بگیریم…

البته این به این معنی نیست که راه غیرهموار بهتر از مسیر هموار تو زندگیه. منظورم اینه که اینجوری حتی چیزهایی که تو ذهنمون چالش محسوب میشن برامون شیرین میشن. این طرز نگاه ما به شرایط هست که تفاوت‌ها رو ایجاد میکنه.