جهان به گونه ای خلق شده که به فرکانس های شما پاسخ می دهد. یعنی شما مانند یک دستگاه تولید کننده فرکانس هستی و جهان دستگاهی است که فرکانس های شما را دریافت و آنها را تبدیل به تجربه هایی نموده و وارد زندگی تان می کند.
درک این قانون، تحولی اساسی در زندگی ام آفرید زیرا به من آموخت که مهم ترین کار زندگی ام این است که با کنترل ورودی های ذهنم، با تمرکز بر نکات مثبت هر چیزی در اطرافم و تجربه ام، باورهای قدرتمند کننده ای بسازم تا فرکانس های قدرتمند کننده ای به جهان ارسال نمایم که موجب رخ دادن اتفاقاتی بشود که تجربه شان را دوست دارم.
این قانون مرا در این باره به یقین رسانید که احساس خوب = اتفاقات خوب و احساس بد = اتفاقات بد.
اما این سوال بزرگ در ذهنم بود که اگر خداوند قرآن برای هدایت مان آفریده، چرا چیزی درباره چنین اصل مهمی نشنیده ام؟
چرا خانواده ی به شدت مذهبی ام که مدام در حال مطالعه قرآن اند، اینقدر آدمهای ناشادی هستند.
چرا همیشه با التماس و تضرع با خدا صحبت می کنند؟
چرا رابطه شان با خداوند، اینقدر غم انگیز است؟
با این سوالات، سراغ قرآن رفتم. شروع به جستجوی تمامی آیاتی نمودن که حاوی ریشه “حزن” بود.
نتیجه این تحقیق، دنیایم را تغییر داد. من خدایی را در قرآن یافتم که اساس قوانینش “احساس خوب داشتن” است. خدای من، خدای زیبایی، شادی و سرور است. خدایی که مدام به پیامبرش حتی در بدترین شرایط، امر می کند که غمگین نباش
مادر موسی را در لحظه حساسی که فرزندش را به نیل می اندازد با نوای “غمگین نباش” آرام می کند
به نظرم این خدا ستودنی است و پیروی از قوانینش که می گوید احساس خوب= اتفاقات خوب، برایمان کافی است.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD616MB52 دقیقه
- فایل صوتی نشانه های قانون جذب در قرآن47MB52 دقیقه
به نام خداوند بخشنده ی مهربانم
سلام به استاد و مریم خانوم عزیز.
بسیار بسیار و بسیار و هزاران بار میگم بسیار فایل خوبی بود انگار که یه بار بزرگی رو از رو قلبم برداشت و بهم گفت این بار غم و ناراحتی و افسردگی رو خدا گفته باید بزاری زمین و هرچی شاد و حال خوب و خوشبختیه رو مال خودت کنی
.متاسفانه ما از بچگی فقط یاد گرفتیم که باید ناراحت باشیم تا اتفاق بدی میفته ناراحت میشیم.کسی فوت میکنه تا سالها مشکی میپوشیم و حتی اگه بعد مدتی حالمونم خوب شه حداقل جلوی بقیه تظاهر میکنیم که هنوز ناراجت و عذاداریم.در ضورتی که همه ی ما یه روزی میمیریم و ابدی زنده نیستیم.در صورتی که خدا خودش مارو آفریده یه روزیم باید از دنیا ببره و هیچ کسی نبوده که از ازل زنده باشه.من یائمه دو سالم بود پدرم فوت شد و خانوادم تا 6 سالگی من مشکی میپوشیدن برای اینکه هنوز عذادار بودن.یا یکی از فامیلامون پدرشون فوت شد اینا تا 6 سال بعد عذادار بودند و مشکی میپوشیدن و هنوزم هر وقت اسم پدرشون هرجا بیاد بعد 10 سال هنوز اشک میریزن و ناراحتی میکنن و هنوز به زندگی عادی برنگشتن.
امیدوارم یاد گرفته باشیم هر لحظه شاد باشیم و ناراحتی رو تو دلمون نگه نداریم.
بازم ممنونم ازتون استاد
خدا حافظتون باشه.