درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 1

به نام خدای مهربان

سلام عرض میکنم به استاد عزیزم سید حسین عباسمنش

إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِیمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿33﴾

به یقین خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر مردم جهان برترى داده است (33)

ذُرِّیَّهً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿34

﴾فرزندانى که بعضى از آنان از [نسل] بعضى دیگرند و خداوند شنواى داناست (34)

إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا فِی بَطْنِی مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿35﴾

چون زن عمران گفت پروردگارا آنچه در شکم خود دارم نذر تو کردم تا آزاد شده [از مشاغل دنیا و پرستشگر تو] باشد پس از من بپذیر که تو خود شنواى دانایى (35)

فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّی وَضَعْتُهَا أُنْثَى وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَیْسَ الذَّکَرُ کَالْأُنْثَى وَإِنِّی سَمَّیْتُهَا مَرْیَمَ وَإِنِّی أُعِیذُهَا بِکَ وَذُرِّیَّتَهَا مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ ﴿36﴾

پس چون فرزندش را بزاد گفت پروردگارا من دختر زاده‏ ام و خدا به آنچه او زایید داناتر بود و پسر چون دختر نیست و من نامش را مریم نهادم و او و فرزندانش را از شیطان رانده‏ شده به تو پناه مى‏ دهم (36)

فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَکَفَّلَهَا زَکَرِیَّا کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا قَالَ یَا مَرْیَمُ أَنَّى لَکِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿37﴾

پس پروردگارش وى [=مریم] را با حسن قبول پذیرا شد و او را نیکو بار آورد و زکریا را سرپرست وى قرار داد زکریا هر بار که در محراب بر او وارد مى ‏شد نزد او [نوعى] خوراکى مى‏ یافت [مى]گفت اى مریم این از کجا براى تو [آمده است او در پاسخ مى]گفت این از جانب خداست که خدا به هر کس بخواهد بى شمار روزى مى‏ دهد (37)

هُنَالِکَ دَعَا زَکَرِیَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّهً طَیِّبَهً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ ﴿38﴾

آنجا [بود که] زکریا پروردگارش را خواند [و] گفت پروردگارا از جانب خود فرزندى پاک و پسندیده به من عطا کن که تو شنونده دعایى (38)

فَنَادَتْهُ الْمَلَائِکَهُ وَهُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیَى مُصَدِّقًا بِکَلِمَهٍ مِنَ اللَّهِ وَسَیِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿39﴾

پس در حالى که وى ایستاده [و] در محراب [خود] دعا میکرد فرشتگان او را ندا دردادند که خداوند تو را به [ولادت] یحیى که تصدیق کننده [حقانیت] کلمه الله [=عیسى] است و بزرگوار و خویشتندار [=پرهیزنده از آنان] و پیامبرى از شایستگان است مژده مى‏ دهد (39)

و ادامه ماجرا…

ایات زیادی در قران وجود دارد که بحث باورها رو به زیبایی مطرح میکند

در این داستان حضرت زکریا وقتی دختر بچه ای به اسم مریم رو میبیند که برای او رزق و روزی رسیده درحالی که کسی با او ارتباطی نداشته اینجا یک تلنگر بهش میخوره به قول استاد عباسمنش شاخک هاش تیز میشه و یه چیزی توی ذهنش زنگ میخوره که ای بابا اگه خدا برای اون تونسته انجام بده برای منم میتونه هیچ محدودیتی وجود نداره و انجای آیه میگه هنالک …

در این موضوع تجربیات شخصی خودمو میگم

1-زمانی که به شهر قم مهاجرت کرده بودم (سال 91-93)همه ی آدمایی که باهاشون در ارتباط بودم و نبودم تمامشون از دم میگفتن نامناسب ترین منطقه توی قم نیروگاهه

اینکه میگن محله هاش نامناسبه آدماش نامناسبن و…

ولی باورتون میشه من اون موقع قانون رو نمیدونستم و هر وقت میرفتم نیروگاه به نکات مثبت اطرافم دقت میکردم

مثلا میگفتم چقدر فعالیت توش زیاده و چقدر ایمنطقه زنده هست

چقدر آدماش خوبن و…

بخدا با همین دیدگاهم و نوع نگرشم اصلا با آدمای ناجور برخورد که نکردم که هیچ هر چی مشتری خوب بود از همین منطقه داشتم

یا هروقت ذهنیتم رو در مورد اطرافیان و خانواده ام کنار گذاشتم جنبه مثبت و خوبشون رو برانگیخته کردم

همه چیز خودمون هستیم

بیرون ز تو نیست آنچه در عالم هست…