درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 1

الحمدلله رب العالمین

سلام استاد عباس منش قشنگ و مریم عزیزم <

خیلی خوشحالم ک اولین کامنتم رو برای شما می زارم و فوق العاده خوشحالترم و این کامنتم رو شما می خونید

;خیلی خوشحالم باز ک توی سن بیست سالگی به سایت شما هدایت شدم بدون اینکه به شما شناختی داشته باشم و یاحتی خودم گوشی داشته باشم

ولی به لطف خدا بعد ماه ها تونستم یه طوری عضو سایت بشم و همش از دور فقط شب و روز فایل هاتون رو گوش میدادم

بازی باور ها یه بازی خیلی ساده و اسونه و باعث شده نگاه ما بهش گذرا باشه

خیلی قشنگ این موضوع توت فرنگی 19 دلاری رو باز کردید و منم میخوام یه مثالی راجبش بگم

استاد من شغل الانم خیاطی هست و چون توی خوزستان زندگی میکنیم اکثرا پارچه هایی که; برامون میارن; از عراق و کویت و دبی هستش آقا ماهم از اونجایی ک باور داشتیم محصولات خارجی بی نظیر و عالی هست یه پارچه بهمون هدیه دادن و گفتن ک از حاج برامون خریدن <

و قیمت تقریبی هم به پول اینجا گفتن ک میشد چهار پنج میلیون

از قضا خودم رفته بودم یه پارچه از همین شهر خودمون خریدم که تو مایه های همون پارچه بود و شاید کلا شد دویست سیصد تومن و منم معترض بوم که دیه چکار کنم وضع مالیم تا همین قیمت می کشه

استاد وقتی هدیه رو گرفتم انقددددد خوشحاااال شدم و نگو و تا یه ماه هم به همه میگفتم پارچه برام از عربستان آوردن و پارچه خداست انقد نرم و لطیفه ک نگو

خلاصه ما دوتا پارچه هارو برای خودمون دوختیم و دوماه از پوشیدن لباس ها نگذشت ک اون پارچهه که خدا بود انقد پرز پرزی شد ک عصابم خورد شد و تبدیلش کردم به کهنه اشپزخونه بعد با خودم گفتم جنس خارجی اصلا به درد نمیخوره جنسای خودمون بی نقصه

به قول خودتون باور کردن باعث میشه نابینا بشی در دیدن حقیقت