درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 2

سلام به استاد عزیز ومریم عزیز وهمه ی دوستان خوبم

خیلی فایل زیبایی هستش که آدم رو به تفحص وجستجو در گذشته ش وامیداره .

این دقیقا منو یاد بچه گیهام انداخت که همیشه یه حس عجیب بلند پروازی تو وجودم بود ، پدرم یه باغچه تو حیاطمون درست کرده بود خیلی زیبا ومنظم ودورتادور باغچه مون رو یه پیاده رو درست کرده بود داخل روهم با سیمان کشی جای پا درست کرده بود که به درختها وگلا وسبزیجات دسترسی راحت باشیم ، با اینکه دویدن ممنوع بود من با تمام وجودم میدویدم وبارها افتاده بودم وتوبه نمیکردم ،

یه حوض مستطیلی تو حیاط ساخته بود که به یک حوضچه مرتبط میشدوآب با پمپ میریخت، به حوض تا پرمیشد ،از اونجا وارد حوضچه میشدوبه ،راه آبهایی که دور درختها بود هدایت میشد همه ی اینها رو پدرم ساخته بود از اونجایی که من شیطونی میکردم و توحوض وحوضچه می افتادم مجبور شده بود روی حوض میله آهنی مشبک متحرک بندازه من همیشه تابو شکنی میکردم وپیش فرض اینکه تو دختری دخترا با پسرا فرق دارن،نباید بدَوَن رو میشکستم وواقعا نمیفهمیدم چه فرقی بین دختر وپسر هست وچرا نباید بدوم

،یه زمین سر سبز و باز پشت کوچه مون بود که گاهی پدرم منو خواهر کوچکم را میبرد اونجا وما دنبال بازی میکردیم ومن مثل همیشه با تمام قدرت میدویدم جوری که انگار داشتم پرواز میکردم ، یه بار موقع دویدن ازروی یه چاه روباز پریدم خواهرم به پدرم گفت وپدرم که چاه رو دید به من نشون داد باتعجب که چطورمن تونستم از چاه به اون بزرگی با پاهای کوچکم بپرم وتوش نیوفتادم الآن که یادم میافته فکر میکنم پرواز کردم چون خیلی بزرگ بود دیگه اونجا هیچوقت نرفتیم.توی خواب همش چاههای پر از تاریکی ویا پرآب وکف میدیدم که با ترس از کنارشون رد میشم که نکنه توشون بیافتم .

این حس پرواز رو درمسابقات دو مدرسه هم داشتم وهمیشه تو مسابقه اول میشدم ، چون با تمام قدرت میدویدم.

حتی توخواب میدیدم که از زمین بلند شدم وبالای درختا دارم پرواز میکنم یا تو اتاق میرفتم زیر سقف وخوشحال بودم کسی دستش به من نمیرسه اینا بزرگتر که شدم با باور اینکه دخترا ضعیف وظریف هستن از سرم افتاد و بعد ازدواجم پذیرفته بودم که من باید بچه داری وخانه داری کنم از کارم بیرون اومدم وآرزوهامو دست نیافتنی دیدم وبه هر کاری هم دست زدم شکست خوردم ودیگه خسته بودم که با استاد آشنا شدم وبعد هم کلی اتفاقات بد افتاد…

وحالا به لطف خدا به کار مورد علاقم مشغولم وزندگیم خیلی خیلی خیلی بهتر شده وبهترم میشه چون پیش فرضهای زندگیمون خیلی زیادن وبایستی تک تکشون رو شناسایی کنیم وبهبود ببخشیم وکار ما تا آخر عمرمون درست کردن پیش فرضها وترمزها و باورهای غلط واشتباه زندگیمون هستش که چه آگاهانه وچه نا آگاهانه شکل گرفتن وما میتونیم اوناارو پیدا کنیم وتغییر بدیم واصلاحشون کنیم واین زیباترین کاریه که ما بایستی انجام بدیم…