درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 2

به نام خالقی که به ما قدرت خلق کردن بخشیده

صحبت از خلق کردن شد و شیرجه زدم به اینکه خداوند این نیروی پدید آورنده همه چیز از هیچ چیز توجه اش و میل و جهت اراده اش در آفرینش بر چه مبنا بوده!

بر مبنای فراوانی

فراوانی و وفور همه چیز در کنار هم که با تعامل و کنش و واکنشی که در زیستن کنار هم ایجاد میکنند همواره در حال گسترش دادن این تنوع از دل تضادها و دامن زدن بر این فراوانی هستند.

در مورد ذهنیتی که ما برای خودمون می‌سازیم هم اگر مبنا و اساس جهت دهی توجه و افکار غالب خودمون رو که آگاهانه بر پایه فراوانی بگذاریم ساده گی و آسانی و آرامش رو در تعامل با هر آنچه که پیرامون مان هست تجربه می‌کنیم.

اون کسی که اساسا به دنبال ی ضعفی توی توت فرنگی چند سنتی مثل جی ام او بودن و… میگرده اساسا به این باور نداره که بابا میشه…میشه کیفیت خوب رو تجربه کرد در حالی که فراوان و در نتیجه ارزان باشه.

چرا من نوعی مداوم فکر میکنم و نتیجتا باور می‌سازم که مسافرت خوب حتما باید راهش دور باشه و پر زرق و برق و پر خرج باشه!

البته اگر باشه عالی هست و خیلی هم خوبه که مثلاً خارج از کشور هم بری و کلی جهان خداوند رو تجربه کنی.اما حرف من اینه که تجربه جهان خداوند با حال خوب به همین راه های نزدیک مکان های فوق العاده اطراف من هم شامل میشه که شاید من قدرشون رو نمی‌دونم.

تصور کنین الان که توی روزهای نوروزی هستیم بندگان خدا از شمال کشور با چه شوق و ذوقی میان توی کلوت های شهداد کمپ میزنند و حالش رو میبرند و من باید به خودم یادآوری کنم که میتونم لذت بردنش رو بالا و والا بدونم و آگاهانه چون که توی کرمان زندگی میکنم نگذارم شور و شوقم نصبت به آنچه که راحت هست و نزدیکم هست و ارزان برام تمام میشه از دست بدهم.

باور کنید یکی از مثال هایی که از وقتی که من سعی کردم به دنبال نمونه های هر روز بهتر شدن اوضاع و بیش تر شدن فراوانی برای خودم باشم همین توت فرنگی بوده که تا حالا چندین بار توی این سال ها به خودم یادآور شدم.چون من یادم هست که همین کم تر از دو دهه پیش بود که اوایل نوجوونی بودم و اولین باری که یک جا توی بازار توت فرنگی رو دیدم و واقعا هم توی کل بازار همون یک نفر داشت که چه قدر هم سفید و ریز بودند اما برای من ی چیز لاکچری بود که این خواسته توی دلم ایجاد شد یعنی میشه ی روزی از این ها زیاد باشه و همیشه سال باشه.من به لطف خدا پول داشتم و چندتا دونه خریدم با اینکه اون زمان نسبتا قیمتشون بالا بود و یادمه اومدم خونه با چه آداب و ژست خاصی میخوردمشون و چه قدر برام جذاب و نوبر بود.

اگر تا ابد در مورد ذهنیتی که بر پایه کمبود برای خودمون با رها کردن کانون توجه مان می‌سازم و دنیایی که تجربه می‌کنیم و نقطه مقابلش توجه کردن به موارد فراوانی و باورهایی که بر این پایه می‌سازیم و دنیای کاملا متفاوتی رو تجربه می‌کنیم صحبت کنیم باز هم جا داره در موردش مثال بزنیم و بهتر و بهتر درکش کنیم.

در کل بر میگرده به توانایی سپاسگزاری و توجه به نکاتی که سپاسگزار تر باشیم که توی دوره جدید استاد مداوم داره در موردش صحبت میشه.