درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 2

بانام خداوند رحمان

باسلام وعرض ادب حضوردوست همراه وهم فرکانس خانم منیژه نازنین

سال جدیدرابه شماوخانواده محترم تبریک وتهنیت عرض میکنم امیدوارم امسال بهترین سال زندگیتون باشد

خداوند رابی نهایت سپاسگزارم که دراین جمع توحیدی وصمیمی حضوردارم

سپاسگزارخداوندهستم که کامنتم موردتوجه وعنایت شما دوست عزیزقرارگرفت وتشکرمیکنم ازابرازلطف ومحبت جنابعالی

برخودواجب دانستم به رسم ادب ازشمانازنین تشکرکنم

امیدوارم همواره درپناه الله یکتا شادسلامت پیروزوثروتمندباشید

سلام و درود فراوان خدمت استاد عزیزم و مریم خانم نازنین و همه ی دوستان گرامی

مخصوصا فاطمه جان عزیز

سال نو رو به همه ی شما خوبان تبریک میگم و براتون از خدای بزرگ ،بهترینها رو آرزو میکنم

پرسیلا هستم

فاطمه جان ،این جواب پر از مهرشما به کامنت اصغر جان ،بهانه ای شد که من هم احساس واقعی و قلبی خودم رو نسبت به شما و همسر عزیزتون ابراز کنم ،چون همیشه کامنتهای شما زوج نازنین رو با عشق میخونم و از این مسیر همواری که به لطف خداوند و آموزشهای استاد عزیزمون برای خودتون فراهم ساختین ،لذت میبرم و تحسینتون میکنم و براتون خوشبختی و موفقیت بیشتر آرزو میکنم

راستش این تجربه که همین چند شب پیش برامون اتفاق افتاد ،ایمان هردوی ما رو به مسیر درستمون صدبرابر بیشتر کرد

الان حدود 4،5 ساله که ما در این مسیر زیبا همراه استاد عباسمنش عزیز هستیم

ولی درکی که از زمان همراه شدن با دوره ی ارزشمند و بی نظیر هم جهت با جریان خداوند در این یکماهه که دوره ی جدید رو شروع کردیم،پیدا کردیم ، قابل مقایسه با قبلِ دوره نیست !!!

منم دوست دارم از زاویه دید خودم، این مسئله رو براتون توضیح بدم

شاید در اول ،این مسئله خیلی پیش پا افتاده و ساده بنظر برسه ،راهکارهای مختلفی میشه براش اجرا کرد که مسئله رو بسادگی حل کنه :

مثلا میشه مهمون کمتر دعوت کرد(پاک کردن صورت مسئله)

میشه مهمونا رو به رستوران برد

میشه مهمونی به جای شام ،عصرونه باشه

میشه مهمونا رو در یک خونه ی دیگه مثلا در خونه ی مادر ،پذیرایی کرد

وووو

ولی اینکه بخوای با همین لوکیشن و با همین امکانات ،مهمونی کامل بدی یه کم ایجاد استرس و نگرانی میکرد و اینکه ما قبلا چون خونه مون ویلایی و بزرگ بود ،مهمونیهای بزرگتر از این رو هم تو خونه بدون مشکل برگزار کرده بودیم و الان کوچک بودن خونه برای من اذیت کننده بود و حسم رو کمی بد میکرد (نمیگم خیلی زیاد چون من یه آدم خیلی احساسی و واکنش گرا نیستم)

و از طرفی در این موقعیت دوست نداشتم به این حسم پروبال بدم و خودم رو در احساس منفی زیاد بندازم ،چون ازین دوره یاد گرفتم که به هر دلیلی حس و حالمون رو بد کنیم ،اتفاقات بدی رو تجربه میکنیم !!

فرق نمیکنه که مسئله ی تو کوچک باشه مثل برگزاری یه مهمونی که امکاناتشو نداری و یا خدای نکرده هر مسئله ی بزرگتری

من با خودم گفتم بیام راهکارها و درسی که از دوره ی جدید استاد گرفتم رو در عمل پیاده کنم تا یه تمرین عملی باشه برام و این آگاهیها رو کم کم با همین موضوعات و تضادهای کوچک تمرین کنم تا اولا به تضادهای بزرگتر برنخورم و دوما ایمانم قویتر بشه که بتونم بیشتر به خدا و نیروی قدرتمندش توکل کنم و از نیروی خدا در زندگیم بیشتر استفاده کنم ،تا اینکه بخوام همه چی رو خودم سروسامون بدم و کنترل کنم

اولین قدم، پیشگیری از مومنتوم منفی بود ،حالا باید طبق درسی که از استاد یاد گرفته بودم ،میرفتم سراغ جعبه ابزار :

اولین ابزاری که بنظرم اومد که میتونه برام کمک کننده باشه ،سکوت کردن و حرف نزدن بیش از اندازه در باره ی این موضوع بود ،ترجیح دادم که یکی دو روزی رو حتی با همسر و بچه هام هم کمتر حرف بزنم تا چیزی نگم که واکنش اونا رو در پی داشته باشه و حسم رو بدتر کنه و منم مجبور بشم واکنش نشون بدم ،پس سکوت در اینجور مواقع فک کنم یک ابزار قویه ،

دومین ابزارم این بود که در جواب تماسهای تلفنی مهمونای عزیزم که خواهرها و برادرهام بودن و همشون ابراز نگرانی میکردن که مهمونیت خراب میشه و دعوت رو کنسل کن ،میگفتم همه چی رو پیش بینی کردیم و به امید خدا خوب پیش میره (استفاده از ابزار قدرتمند احتمالات مثبت)

و یجورایی نمیگذاشتم که ادامه بدن تا حسم رو بد کنن (با عوض کردن بحث)

بعد از اون در ستاره قطبیم و همینطور دفتری که برای اینجور مواقع تدارک دیدم ،شروع کردم به نوشتن (به همون روشی که در یکی از کامنتهای دوره هم جهت با جریان خداوند ،توضیح دادم)

نوشتم: ای خدای مدیر و مدبر ،ای توئی که اداره کننده ی کیهان و کائناتی و اداره ی آسمانها و زمین در دست توست ،تویی که ارباب قدرتمند جهانی و صاحب قدرت مطلق هستی

من نمیدونم چطور میتونم این مسئله رو حلش کنم ؟؟ولی تو میدونی ،تو باید امروز کارگردان و مدیر مهمونی من باشی تا همه چی عالی پیش بره و به همه خوش بگذره ، من رو آسون کن برای آسانی ها

و بعد هم چند باری جمله تاکیدی : من به هر خیری از جانب تو به من برسه ،محتاج و نیازمندم \” رو با خودم تکرار کردم و با سکوت رفتم دنبال کارهام و بقولی رهاش کردم و بهش فکر نکردم و مطمئن بودم که خدا بیشتر از من حواسش به این کار هست و بیشتر از ما میخواد که کارها خوب پیش بره ،چون جهان به سمت خیره

شاید باورتون نشه ولی کمتر از یکی دو ساعت ،خواهر زاده ای که تا به اون روز ،هیچوقت بدون دعوت من( 15،16 ساله که ازدواج کرده) ،به خونه م نیامده بود ،برامون آش آورد (اینم بگم که از بین 5 تا خاله ای که داره ،تصمیم گرفته بود فقط برای من آش بیاره !!!!)

و بعد هم که همسر عزیزم در کامنتشون توضیح دادن که چه اتفاقی افتاد و چطور مسئله ی نگران کننده ی ما به همین راحتی و آسونی حل شد و یک شب عالی داشتیم

من و همسرم بعد از این جریان ،بارها برا خودمون تکرارش کردیم که یادمون باشه خدا همینقدر نزدیکه و سریع الجواب ، اگر ما اجازه ی مدیریت و دخالت در زندگیمون رو بهش بدیم

و ازین به بعد تصمیم داریم که خواسته های بزرگتری رو از خدا به همین روش درخواست کنیم

این در حالیه که من بشخصه از آرامش و خوشبختی و رفاه نسبی که در زندگیم دارم ،راضی و خشنود و سپاسگزارم

از این موضوع میخوام در مورد همه ی خواسته هام استفاده کنم و تعمیمش بدم به خواسته های دیگه م و به خودم در موقعیتهای مشابه بگم که همون خدایی که میتونه مدیر مهمونی من بشه ،بقیه کارها رو هم میتونه به سرانجام نیک برسونه ،چون براش خواسته ی کوچک و بزرگ نداره ،فقط کافیه من ازش درخواست کنم تا اونم منو اجابت کنه

فاطمه ی عزیزم باز هم از کامنت پر از مهر شما که بهانه ی ارزشمندی شد که من بتونم این موضوع رو از دید خودم در اینجا برای ایمان بیشتر خودم و شما همراهان استاد بنویسم ،تشکر و قدردانی میکنم و صمیمانه روی ماهتونو میبوسم

استاد عزیزم ممنونم که هستی و از خدا برای شما طول عمر با عزت و لذت آرزو دارم ،انشالله که همیشه برامون بمونید،دوستتون دارم

در پناه خداوند سربلند و پایدار باشید