درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 3

سلام خدمت استاد عزیز و خانم شایسته مهربان و تمامی دوستان عزیزم در این مکان مقدس

تجربه در این زمینه زیاد دارم ولی دوتاش رو که یکی خودم تجربه کردم و دیگری دوست نزدیکم تجربه کرده بود رو اینجا بازگو میکنم که هم درسی باشه برای خودم و هم برای دوستان عزیز

یادم میاد دبیرستان میخوندم فامیل زن داداشم مهمون اومده بودن خونمون و یک آقایی باهاشون بود که یه خورده وسواس داشت در مورد تغذیه ش و موقع ناهار من رو فرستادن که نوشابه بگیرم برای سر سفره

اون آقا تا شنید گفت عادل نوشابه اشی مشی بگیر که من فقط اونو میخورم و خیلی تاکید کرد اگه اشی مشی نباشه من راهی بیمارستان میشم

منم گفتم چشم و رفتم سوپرمارکت دیدم اشی مشی نداره و یادم نیست چی داشت خلاصه یکی دیگه گرفتم و با خود بردم خونه و قبل اینکه ایشون ببینه من شیطونی کردم و نوشابه رو خالی کردم تو پارچ و دادم گذاشتن رو سفره

اون آقا بازم تاکید جدی کرد که اشی مشی گرفتی دیگه عادل نه؟؟؟ گفتم بله دقیقا اشی مشی گرفتم برای شما

ایشون ازش خورد و با به به و چه چه که بله ببینید من که میگم اینه الکی نمیگم هم خوشمزه س و هم …

خلاصه خیلی تعریف کردو نصفشم خورد

منم هیچ چیزی نگفتم تا سه چهار ساعت بعد که ازش پرسیدم حالت چطوره خوبی؟ گفت عالی ام

گفتم نوشابه ناراحتت نکرد که

گفت نه اشی مشی باشه ناراحت نمیشم ولی غیر اون اگه بود پنج دقیقه بعد حتما من راهی بیمارستان بودم

گفتم یه چیزی بهت میگم ناراحت نشو ولی اون نوشابه هیچ که اشی مشی نبود اصلا رو بطری هم اسم خاصی نداشت

ایشون با تعجب زیاد انکار میکرد ولی اتفاقی که افتاده بود واقعیت یک باور ذهنی بود و برای منم خیلی درس داشت

—————————————————

مورد دوم موقعی که دانشجو بودم یکی از دوستانم تعریف میکرد که یه نفر تو شهرشون سر درد بسیار شدیدی داشت و با هیچ قرص و دارویی خوب نمیشد

یک روز که اینا دور هم جمع شده بودن بحث سر دردهای ایشون میشه و یک نفر تو جمع میگه من قرصی سراغ دارم که اگر اونو بخوری دیگه کارت تمومه و هر چی سردرده دیگه تمام میشه و اتفاقا کم یاب هم هست ولی اگه بخوای سفارش میدم به یکی از آشناهام یه دونه برات بیاره بخور صددرصد خوب میشی و بعدا دوباره برات میاره

خلاصه یه جور به این بنده خدا تلقین کرده بود که ایشون کامل باور کرده بود و خلاصه ماجرا اون قرص دستش میرسه و سردردش هم به کلی خوب میشه

ولی قسمت جالب ماجرا این بود که اون قرص چیزی نبود غیراز یه اسمارتیز کاکائویی که بسته بندی در سوپرمارکت سر کوچه میفروختن و دست همه بچه ها بود

این است قانون باور و تلقین

این درسش انقد تو ذهنم به خوبی حک شده که تا زنده باشم یادم نمیره و خدا کمک کنه که از این قانون بتونم به درستی در زندگیم استفادش کنم

همه شمارو به خدای بزرگ و مهربان میسپارم