درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 3

به نام الله یکتا

درود بر شما استاد عزیز و دوستان عزیز در این مسیر الهی پُر از خیر و برکت

در مورد ذهنیت مثبت میخوام ی داستان از خودم بگویم

من پدرم ورزشکار باستانی بود و اندام خیلی ورزیده و زیبایی داشت ، و قدرت بدنی خیلی بالایی داشت و در مُچ انداختن با هم سن و سال های خودش هیچ کسی نمیتوانست مُچش رو بخوابونه ، من هم تو سن 7 سالگی بودم و لاغر اندام بودم و به همراه پدرم در کنارش ورزش میکردم از شنا روی زمین و درازنشت و طناب زدن و …یادمه هر کسی از اقواممون میومد خونمون به پدرم میگفت مگه به این بچه غذا نمیدین که اینقدر لاغر هست ، یک شب خیلی از اقوام آمده بودن خانه ما ، و شام مهمون بودن و پدرم چند ساعت قبل از شام هر شب شروع به ورزش کردن مشغول میشد

و من هم در کنارش ورزش میکردم ، اونهایی که مهمون ما بودن به مسخره به من و پدرم میگفتن بچه ورزش نکن با این اندامت ، الان یکی از استخونات از جا در میره ، نکن اران دستت میشکنه ، ورزش کردن تو چیه ، من شنا رو زمین که میزدم اون موقع تو اون سن و سال ، نهایتش 15 الی 20 تا ،

یادمه پدرم بهشون گفت شما چند شنا رو زمین میزنید ، گفتن خیلی بیشتر از این لاغر مردنی

منظورشون من بودم

پدرم ی تخته شنا داشت ، آورد بهشون داد ، گفت خودتون رو گرم کنید و بسم الله ، ببینم چند تا میزنید

خلاصه خودشون رو گرم میکردن و بعدش شروع میکردن به شنا رو تخته میزدن ، یکیشون یادمه حدود25 تا زد ، و بقیشون کمتر ، من هم نشسته بودم و میشمردم شنای اون ها رو

وقتی اونها شنا زدن و تمام شد ، پدرم گفت مهرعلی بلند شو بیا شروع کن شنا بزن

من که نهایتش 20 تا شنا بیشتر نمتونستم بزنم پیش خودم گفتم خدایا کمکم کن ، ی پگاه به پدرم کردم و با ی نگاه جذبه دار بهم گفت علی بگو ،

آمدم شروع کنم پدرم بهشون گفت مهرعلی هر شب 60 تا 70 تا شنا میزنه ، نگاه به این بدن لاغرش نکنید ، ماشاالله خیلی عالی ورزش میکنه

آقا این رو که گفت پدرم ، انگار ی نیروی در بدن من جاری شد خیلی حس عالی داشتم

شروع کردم و همه مهمانها هم نشسته بودن و شنای من رو با هم میشمردن ، آخ آخ یادش بخیر

پدرم هم همراه شنا من میگفت ماشالله پسرم ، آفرین ، چقدر شنای زیبا میزنی ، برو ماشالله

هنوز صداهاش تو گوشمه ، روحش شاد

آقا من فقط تمرکز کرده بودم رو شنا و چشمام رو بسته بودم و صدای پدرم که میگفت ماشالله 70 تا شنا رو میزنه

شمردن ها رفت روی 50 و من فقط صدای پدرم که میگفت برو ماشالله ، رو میشندیم و انگار ی نیروی بود و من رو از رو تخته شنا زیر شانه هام و شکمم رو میگرفت و میاورد بالا ، از 50 به بعد داشتم خسته میشدم و دست هام به لرزش افتاد و باز پدرم میگفت 70 نا شنا رو پسرم میزنه

و من باز انرژی میگرفتم و دقیق یادمه 75 تا شنا زدم

و قتی تمام شدم پدرم بلند شو من رو بقل کرد و بوسیدم ، گفت ماشالله پسرم

و همه ی مهمونها شروع کردن به دست زدن و تشویق و گفتن ماشاالله

یادمه شب های بعد که با پدرم تنها بودیم و شنا میزدم بیشنر از 25 تا نمیتونستم بزنم

استاد چقدر زیبا شما به این موضوع اشاره کردین ، چقدر ما از این ذهنیت و باور خودمون تو این سال های زندگیمون غافل بودیم ، چرا ؟؟

چون از مدرسه و جامعه این چیزها رو به ما یاد ندادن

خدایا متشکرم که در این مسیر الهی هدایتم کردم و با گلوی خودت و دستان خودت ، اطتاد عباس منش عزیز رو بر سر راهمون قرار دادی

در پناه الله یکتا شاد پیروز ، سر بلند ، ثروتنمد و سعادتمند باشید