درس‌هایی از انیمیشن گربه چکمه پوش

به نام خدای هدایتگر مهربان

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته نازنین

(اول از همه باید بگم این کامنت شاید بدرد همه نخوره

چون یه خودشناسی شخصیه!!!)

چه فایل فوق العاده ای بود. لذت بردم واقعا

بزرگترین پاشنه آشیل من بعد از کمالگرایی همیشه همین غرور بوده

لطفی که خدا بهم داد از سن 17-18 سالگی آگاهی هاشو بهم داد. قوانین رو بهم یاد داد از طریق شما

که زندگیمو تغییر بدم از یه شخص افسرده به یه شخصیت هدفمند و شاد و پر انگیزه تبدیل بشم

اما نوعی از غرور هم توی وجودم بود که با این فایل ها و کسب آگاهی ها بیشتر شد

غرور همه چیزو خراب میکنه

بخاطر غرور سالهای دو سه سال همش دنبال دوستای کامل بودم همش باورهای اشتباه دیگران رو میدیدم قضاوت میکردم دوستی نمیکردم با دیگران

بخاطر نوعی از غرور و حس اینکه خیلی میدونم بارها شد که درست حسابی عمل نکنم

جای تسلیم بودن پر توقع باشم

جای بهبود عملکردم، غر بزنم که چرا با اینکه دارم روی ذهنم خلاف عموم کار میکنم نتیجه نمیگیرم

وقتی فک میکنی خیلی خوبی، درست حسابی باور سازی و عمل نمیکنی

گوش دادن به فایل ها بجای ساختن شخصیت تسلیممم

یه شخصیت مغرور ازم ساخته بود

البته الان که بهش فک میکنم متوجه میشم

غرور هم مثل بقیه نقص های وجودی نیاز به خودشناسی داره

همیشه در حالت عادی فک نیمکردم که انسان مغروری هستم

و ما باید خودمون بشناسیم

که نکنه بواسطه این فایل ها و این آگاهی ها فک کنیم خیلی خوبیم

ظرف خوب بودنمون پر بشه..

همه این طرف خوب بودن را خالی کنیم با عبارت هایی که

من نمیدانم

اعتبار همه چیز به خداونده

من فقیرو نیازمندم به خداوند

غرور ینی اینکه فک میکنی دیگه تهش هستی

خیلی میدونی

این غرور باعث میشه به خودمون اجازه بدیم کارهای بیخود کنیم

کارهایی که حتی عوام مردم اونایی که آگاه نیستن از قوانین انجام نمیدن!!!!

غرور من باعث شد از کسی کمک نگیرم

غرور من موجب شد تکامل رو رعایت نکنم

غرور من موجب شد وارد رابطه عاطفی نشم

غرور من موجب شد کارهای بیخود و مجوز انجام کارهای بدرد نخور به خودم بدم

غرور من موجب شده تا عمکردم بهبود ندم، چیز بیشتری یاد نگیرم

به اندازه ای که غرور رو تونستم کنار بذارم

دوست های خوب اومدن

عملکردم و هدف هام بهتر شدن و نتیجه پشت نتیجه

عملگرا شدم

و چقدر این تسلیم قشنگه

چقدر گفتن اینکه

“خدایا من نمیدانم تو میدانی”

گاهی فک میکنیم مایی که توی این مسیر هستیممم خیلی خوبیممم

خیلی کارمون درسته

مایی که هر روز سپاس گزاری میکنیم

هر روز سعی میکنیم باورسازی کنیم

اما اینطور نیست….

حتی سپاس گزاریمون هم باید از روی خشوع باشه

نه معامله گری

خیلی موقع ها شده سپاس گزاری کردم

بعد یه مدت یه اتفاقی پیش اومده سریع ذهنم جای اینکه آروم باشه

ریخته به بهم

با پرتوقعی

این سوالو پرسیده با پرروییی

“منییییی که اینقدرررررر سپاس گزارم چرا باید این اتفاق برام بیوفته؟”

سپاس گزاری، مراقبه و باورسازی جای اینکه یه شخصیت آروم و متواضع بسازه

یه شخصیت پررو و سرکش و مغرور ساخته گاهی

یه شخصیتی ساخته که فک میکنه خیلی خوبه

این شخصیت دیگه دنبال بهبود عملکرد نیست

این شخصیت به خودش اجازه انجام کارهای بیخود و قدم های رو به عقب میده

غرور پلید ترین و زشت ترین موجودی هست که میشه بهش فک کرد

که آدمو به کجاها میتونه ببره

اینا خودشناسی هایی هست که رسیدم و خیلی عمیقه…

و باید میلیونها بار به خودم یادآوری کنم این موضوع رو

و چقدر رسیدن به این آگاهی قشنگه

که همه چیز از خداونده

اعتبار همه چیز و همه چیز به خدا برمیگرده

حتی نوشتن این متن ها

حتی این خودشناسی ها

اعتبار دوست های خوبم

اعتبار تمام آگاهی ها

اعتبار سلامتی

اعتبار زیبایی هایی که داده

اعتبار تمام ویژگی های خوبی که در خودم ساختم

و من هیچ نمیدانم

من محتاج هدایت هستم

من فقیرم به خداوند

چقدر این آگاهی ها قلبم رو باز کرد

الهی شکر

اعتبار این هم به خداونده

امیدوارم که مفید بوده باشه.