درسهایی که از المپیک ریو آموختم

درس‌هایی که ازالمپیک ریو آموختم.

سلام به استاد عزیزونازنینم.

کاملا باحرف شماموافقم‌که انسان تا زندس باید حرکت کنه وخودش روبه هرطریقی هس به چالش بندازه.

پدر من باوجود داشتن شغل آزاد ،واینکه هنوزپیر نشده بود،خودش روبازنشست کرد.خوب میفهمم بیکار بودن یه مردچقدر زجر آوره.

اکثر خانوما چون خانه دار هستن.فعالیتهایی در طول روز دارن. ولی حضور مردها در تمام لحظه ها تو خونه ،واقعن خسته کنندس.

دقیقن هرروز ازبیکاری،به یه چیز گیر میدن .

همش غور میزنن.دخالتهای بی مورد میکنن.

آرامش زن خونه رو بهم میریزن.

مریض که میشن خودشونو خیلی لوس میکنن.

به جمع خاله زنک ها میپیوندن.

کاملا مشخصه که بیماری بهشون فشارمیاره وب خاطر این سردرگمی ،بهانه تراشی میکنن.

وجالبه که فکر میکنن چاره ای جز این ندارن.خب چکارکنن ؟!.

یافکر میکنن دیگه کار کردن کافیه .حالا وقت استراحته.

غافل از اینکه این استراحت کردن چون مدت زمانش زیاده ،اونا رو بیمار ترمیکنه .هم جسمی ممکنه آسیب ببینن هم روحی وروانی.

چیزی که من میبینم عمرها هم کوتاه شده .دیگه پدربزرگ مادربزرگ ها عمر بلندمدتی ندارن.

میدونید به کارفیزیکی کاری ندارم .

همگی اینو میدونیم که اگه به کاری مشغول باشیم حالا هرکاری که باشه ،برای سلامت جسممون عالیه.

هرچند که ،همون تلاش فیزیکی برای روحیه وشادابیمون هم عالیه.

من شاغل نبودم .اما ب لحاظ فیزیکی همیشه خودمو باورزش کردن ،شنا کردن سرگرم کردم. ازطرفی تو امورات زندگی یه خانوم خانه دار همیشه چالشیهایی هس که باهاش مشغول باشن.

من یه لحظه ی بیکاری ندارم. طوری زندگی میکنم که هر کی منو میبینه ،میگه شما شاغل هستید؟وازاینکه نیستم تعجب میکنن.

جالبه یا بهم میگن معلم هستید؟! یا دکترید؟! البته بیشتر معلمی رو میگن.

جدیدا ، چند نفر بهم گفتن شما روانشناس هستید؟!

برحسب چهرم اونم‌فکر میکنم به خاطر عینکی بودنم ،اینطور حدس میزنن.

ولی از شوخی که بگذریم، میخام بگم من شاگرد هستم ،بنده دانشجوی استاد عزیزم آقای عباس منش عزیزهستم.

وازدانشجو بودنم تواین حوزه بسیار بسیار خوشحال هستم .وافتخار میکنم وبه خودم میبالم که دانشجوی دانشگاه علم ودانش عباس منش هستم.

اینو می‌دونم بودن ما تواین مسیر هرروز ما رو به یه چالش میبره.

من که کسی نیستم دست ازمسیربردارم.

اولا حالا حالا که خیلی نیاز دارم تواین مسیر باشم.

منظورم ازمسیر! بودن تواین برنامه و سایته.

ولی اینم مطمئنم تا زنده هستم ادامه میدم.

من کسی نیستم که سیر مونی از بدست اووردن آگاهی داشته باشم.

تازه من غبطه میخورم که وقت بیشتری باید بزارم اما نمیتونم.

وباز امیدوارم که تا 10سال آینده بچه هام ازدواج کنن تا منم وقت بیشتری به خودم اختصاص بدم.

به هیچ وجه ،دنبال تغییرات بودن برام خسته کننده نبوده ونیس.بلکه هیجان زیادی هم برام داره.

درسته خیلی آروم پیش میرم .اما من برای حرکت بسوی خوشبختی سالهاس که قدم برداشتم.

به جرات میتونم بگم الان نزدیک 18ساله که دارم روی خودم کار میکنم .آهسته و پیوسته گام برداشتم اما ولش نکردم.تا اینکه 4سال پیش به استاد رسیدم.

ب نظرم خیلی زود گذشته انگار دیروز بود که برای بار اول صدای عباس منش روشنیدم.

وانگار دیروز بود که وارد سایت شدم.

بله اون‌موقعه که استادی نداشتم انقد پیگیر بودم حالا که استادبه این عزیزی دارم که هیچ وقت ازاین مسیر کنار نمیکشم.

همه ی این تلاشهاوچالشها به خاطرداشتن آرامش خودمه .

به خاطر شاد بودن خودم.

ب خاطر سلامت بودن خودم.

ودر آخربه خاطرلمس خوشبخت بودنم .

اینم می‌دونم که اگه الان خوشبختم چون درحرکتم.

چون هرروز دنبال کسب آگاهی هستم.

چون هرروز روی خودم کارمیکنم .

چون هنوز در صدد بهترشدن خودم وتغییرات مثبت خودم هستم.

وب نظرم این ازمهمترین وقشنگترین ولذت بخش ترین کارای روزانه ی منه.

وادامه خواهد داشت تا زمانی که نفس میکشم.

با یه جو وارد این سایت نشدم که بخام به این راحتی ها دست بکشم.

حساب شده و برنامه ریزی شده اومدم .تا آخرشم به همین منوال ادامه میدم.

هنوز هدف‌های بزرگ وخواسته های بزرگی دارم که دوست دارم بهشون دست پیدا کنم وتمامی تجربه های خوب یا حتی ناجالبم رو با استاد و دوستان به اشتراک بزارم.

میبینم روزای طلایی رو.

الانشم خوبه ولی باید خیلی عالی تر ازالان بشه.

باامید به آینده ای توپ وعالی ،ازحرکت نمی ایستم .

به من میگن ناهید سه صوت .

به من میگن ناهید با نظم و بااراده.

ودر آخر میگن ناهیدپرقدرت و قوی .

حتمن یه چیزایی تووجودم‌دیدن که میگن .

من که هرکاری کردم ب خاطر خودم کردم وب خاطر خودم انجام دادم.امادیگران این صفات رودر من دیدن که میگن.

ب قول استاد وقتی خودت حرکت میکنی ،جهان درراستای هدفت در کنار توعه.

ووقتی ازحرکت بایستی،جهان ناچارن تو رومجبور به حرکت می‌کنه .

پس بهتره همیشه خودمون درحرکت باشیم.

دقیقن هرشب باریختن یه برنامه ی خوب برای فردای خودم ،سعی میکنم روز خوبی روشروع وبه پایان برسونم.

برنامه ریزی کار هرشب منه.محاله شبی بخابم برنامه ای برای خودم نچینم.

تو زندگیم هرچیزی لازمه ازاستاد ومریم عزیز درس میگیرم.

نمیگم‌همه چی تمومم چون اگه اینجوری بود ،دیگه ادامه نمیدادم.

خدا رو شکر به هر مرحله ای اززندگیم میرسم باز میبینم نیاز به پیشرفت و رشد بیشتری دارم.

هیچ وقت فکر نکردم که کافیه !اتفاقا هرچقدر جلوتر میرم نیاز وعطشم برای یادگیری وبهتر شدن بیشتر میشه.

پس هیچ وقت مغرور نمیشم .

می‌دونم که تا عمر دارم باید به این مسیر ادامه بدم ،چون تاوقتی تو این راه هستم خوب واوکی هستم .

پس برای حال خوبی خودم همیشه درخدمت استادهستم.

خوشحالم که چنین استادی دارم واین احساس رضایت منو بیشتر سمت آگاهی ها سوق میده وانگیزمو بالا میبره.

خیالم راحته که جای درستی هستم .

استاد جونم مرسی بابت بودنت وحضورت تو زندگیم.