درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 2

به نام خدای مهربان

سلام به استاد عزیزم و همه دوستان

سلام به قله ها . سلام به کوه ها . سلام به درختان . سلام به چمن های پارک و سلام به خود نازنینم

خداروشکر یه جمعه زیبا و پر ارامش رو در کنار کفترهایی که پشت پنجره اتاقم عشق بازی میکنند رو شروع کردم

استادجان منم چند ماهه دارم روی این الگوهای ذهنی فکر میکنم و خیلی به نتایج جالبی رسیدم و اینو توی کامنت های قبلی برای خودم ثبت کردم

وقتی به بیشتر به زندگی خودم و رفتارام دقت میکنم و الگوها رو برسی میکنم میفهمم کل زندگی من شده انجام یکسری عادت ها . نحوه فکر کردن . نحوه رفتارها و … واین عادت ها که شکل گرفتن و ذهن رو کنترل میکنن و وقتی میفهمی چشت به روی حقایق باز میشه و خیلی هاشون پوچن

مثال واضح بزنم : در مورد این الگو : همش دوست دارم برم مرحله بعدی. مثلا از بچگی این بود که زودتر دیپلم بگیرم . زودتر برم دانشگاه . زودتر برم سربازی . زودتر ماشین بخرم . یا زود برم فصل بعد . زود برم صفحه بعد

و انگار اون جلو یه چیزی وجود داره که من دارم تقلا میکنم بهش برسم و و همش میخوام برم جلوتر بدون اینکه مرحله قبل رو درک و لذتشو ببرم و دیدم باباجون تمام زندگی این عادت شده که فقط میخوام برم جلوتر و این لذت در لحظه بودن رو از من گرفته و باعث میشه نتونم اون برداشت رو از اون دوره و زمان انجام بدم

حتا در مورد اموزش های استاد این عادت وجود که برم درس جلوتر اما با درک این موضوع تلاش میکنم که این عادت رو کند کنم و حداکثر استفاده رو بتونم از اون درس ببرم .

میخوام به خودم بازم یاداوری کنم که اقاجان در اینده هیچ خبری نیست . اصلا اینده ای وجود نداره همه چی حال حاضر هست. توی همین لحظه باید ازش نهایت استفاده و برداشت رو بکنم امروز همون دانه ای هست که میکارم و همون دانه هست که درخت میشه

و اما در مورد علاقه که دو گزینه وجود داره :یا علاقتو میشناسی و میری دنبالش و لذت میبری و زندگی به کامت میشه و دوم اینکه علاقت رو میسازی چطوری ؟ اون جوابش اینه که همه چی با تغییر بارها و تکرار شروع میشه . هرچه از باور بگم کم گفتم تغییر باور نسبت به خودت باعث علاقه مندی و لذت بردن از چیزهایی میشه که در موردش مقاومت داشتم و الان عاشقشون شدم

حسن ختام به خودم میگم که همه دنیای من باورهای من هست . دیشب یه مصاحبه از یه خواننده سرشناس رو تماشا کردم که این بنده خدا افتاده بود زندان و جالب بود که یه اهنگ داره به اسم زندانی و میگفت من رفتم در مورد زندان هی از افراد میپرسیدم و خیلی اهنگشم معروفه و سوز داره و گفت ده سال بعد دقیقا همون تصویر از زندان و همه اون اهنگ رو تجربه کردم و این برام جالب بود که این ادم چقدر شخصیتی غمگین و شکست خورده تو حرفاش داره و حس قربانی بودن رو جلوه میده و دقیقا همون چیزی رو که بهش معتقد بوده رو تجربه کرده و انگار ادم ها به یه قالب عادت میکنن و همون رو جلو میرن و هیچ وقت نمیپرسن چرا … و بعد میمیرن

خداروشکر