درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

بنام خداوند بخشنده ومهربان

سلام به دو استاد عزیزم ودوستان ارزشمندم در این سایت الهی

خدارا شاکرم بخاطر این فرصت واین لحظه

استاد جان مریم گلی احسنت به شما هر دو فوق العاده اید هم بازیتون بی نظیر بود وهم تیپ واندامتون ستودنی چقدر خداراشاکرم که در میان شما دوعزیز گرانقدر ودوستان گلم هستم

استاد جان شما درست میفرمایید ما از هراتفاق ساده زندگیمون حتی یه بازی میتونیم رگه های قانون را درک کنیم وقتی حدود 7 ماه پیش برام مشکلی پیش آمد که در ظاهر خیلی بد بود وهمه سعی می‌کردند بهم امیدواری بدهند ولی من فقط یه چیز گفتم که کار خدا بی حکمت نیست واین حکمت خدا نبود بلکه قانون جهان هستی بود که آخرش با یه گوشمالی حسابی به من حالی کرد باید خودم وباورهام را تغییر بدم و روی خودم کار کنم البته کم وبیش به سایت سر میزدم کم وبیش بعضی فایلها رو گوش میدادم ولی برام زیاد مهم نبود تو چندتا دیگه از کامنتام هم گفتم فقط میومدم یخورده احساسم خوب بشه آن اوایل فکر میکنم فایل رایگان چگونه ذهن خودرا کنترل کنیم رو سایت بود اگر البته تو نام گذاری اشتباه نکنم که بعد برداشته شد ودوره ها هم قانون آفرینش بود ودوره کشف قوانین زندگی وعزت نفس آن موقعه هنوز در مدار دریافت ودرک آگاهی خیلی از این مطالب نبودم که این مربوط به 6 سال قبل هست واما ازتجربه ام در زندگی با همسر اول بگم که بعداز ازدواج متوجه شدم همسرم معتاده همیشه بخودم میگفتم چون خانواده ام از لحاظ مالی وضعیت خوبی ندارند وبخاطر حرف مردم که نگن دخترشون خواستگار نداره با ازدواج من موافقت کردند در صورتی هم تو فامیل خودم هم همسر سابقم از هر نظر ایده آل بودم تحصیلکرده ؛باشعور وبا فرهنگ ؛آداب معاشرت را میدونستم سر کار میرفتم آن موقعه ها چون الگوی هر دختری مادرش هست تصمیم گرفتم زندگیم را خودم بسازم تمام مسئولیت زندگیم را به عهده گرفتم به همسرم کمک کردم تا اعتیادش را کنار بگذاره چون واقعا خودش میخواست وگرنه من نمیتونم کسی را تغییر بدم با توجه به قوانینی که الان درک کردم از آنجا شروع ماجرا بود بعد خانواده اش یعنی پدرشون چون مادرشون به رحمت خدا رفته بود همه یک‌جور ازش توقع داشتند فهیمه هم که شده بود سنگ زیرین آسیاب پدرش وضعیت مالی خیلی خوبی داشت ولی چون میدید من خودم بتنهایی از عهده کل مخارج زندگیم بر میام اهمیتی نمی‌داد وهمیشه بهترینها را برا بقیه بچه هاش میخواست و من خودم لایق محبت بیشتر خانواده اش نمیدونستم اصلا غرورم اجازه نمی‌داد همه تلاشم را میکردم همیشه بهترینها را برای همسرم بگیرم (نه خودم واین یعنی ارزش قائل نبودن برا خودم) همیشه در برابر کارهای اشتباه همسرم سکوت میکردم واو مدام آن اشتباهات را تکرار میکرد ومن هرچه خانواده ام اصرار می‌کردند مشکلی دارید میگفتم نه درصورتیکه همسرم دوباره مواد مصرف میکرد هردفعه کمپ ترک اعتیاد بستری میشد بیرون میومد دوباره همون آش وهمان کاسه همه هزینه ها رو خودم پرداخت میکردم والان متوجه میشم اگر آنروزها یک درصد با این مفاهیم وقانون آشنا بودم میتونستم با تغیر باورام خودم وزندگیم را تغیر بدم تاجابیکه واقعا کم آوردم وبعداز 12 سال زندگی واز دست دادن پسر 8 ساله ام پای روی ترسام گذاشتم وبه زندگیم با آن آقا خاتمه دادم بعداز سه ماه از طلاق بواسطه برادرم باهمسرم الانم آشنا شدم یعنی داداشم یه امانتی به من داد که به ایشون که الان همسرم هستند تحویل بدم وقتی ایشون رو ملاقات کردم برای اولین بار شاید خواسته داشتن همسری با مشخصات ایشون در من شکل گرفت البته من فقط ظاهر ایشون را دیده بود ولی از اخلاق وعقاید اطلاعی نداشتم آنروز ایشون شماره موبایلم را گرفت که اگر با داداشم کار داشت وجواب نداد با من تماس بگیره بعداز چند مدتی از داداشم پرسیدم دوستت ازدواج کرده گفت آره فکر کنم چون ایشون دوست مستقیم خود داداشم نبود بلکه با یکی از دوستای داداشم دوست بود تو عروسی دوستش همدیگه رو دیده بودند وداداشم ادکلن میخواست به ایشون سفارش میده ومن مامور بردن چک ادکلنها شدم به آن آقا یعنی همسرم خب گذشت من هرشب با تصور اینکه ایشون به خواستگاریم آمده میگذروندم وگاهی وقت‌ها هم نجوا میگفت دیوانه آن ازدواج کرد بعد هم ازدواج نکرده باشه تو یبار ازدواج کردی بچه داشتی سنت از او بیشتره خودش هم بخواد حتما که خانواده اش موافقت نمیکنند ولی استاد آنروزها فقط من فایل کنترل ذهن را گوش میکردم هرلحظه بابت داشتنش ازخدا سپاسگزاری میکردم هرلحظه ویژگی‌هایی که دوست داشتم داشته باشه مینوشتم وسپاسگزاری میکردم وهر روز یه صفحه مینوشتم فهیمه تو بهترینی

فهیمه تو بخودی خود ارزشمندی چون تکه ای از وجود خدایی ،مینوشتم آن از خداشه که همسری مثل تو داشته باشه؛خانواده اش تورو بیشتر از هرکسی حتی فرزندان خودشون بیشتر دوست دارند استاد من باکنترل ذهن با توجه کردن به نکات مثبت ایشون وتحسین روابط دیگران وبا وجود آوردن احساس لیاقت در خودم با کسی ازدواج کردم که 6 سال از خودم کوچکتره وباخانواده به خواستگاری من آمدند وتمام مراسم‌ها انجام شدمثل خودم تحصیلکرده خانواده فوق العاده ای داره وهمینطور که باورش را ساختم پدر ومادرش منو بی اندازه دوست دارند آنقدر یوقتایی صدای خواهرشوهرم به اعتراض در میادهمسرم فوق العاده خوشتیپ ،سالم ،ورزشکار،مربی کونگ‌فو ؛دست ودلباز ،شوخ ،عاشقمه ،عشق ودوست داشتنش رو تو عمل بهم ثابت کرده تا الان هم که نزدیک به 5 سال از زندگی مشترکمون میگذره همیشه ودر هرشرایطی مثل کوه پشتم بوده همیشه تشویقم کرده به سمت پیشرفت گاهی وقت‌ها یه تنش هایی بوده ولی من دیگه الان یاد گرفتم فقط سکوت کنم وذهنم منحرف کنم ونکات مثبت هرچیز واتفاقی توجه کنم احساساتمون خیلی به هم نزدیکه علایق خیلی مشترکی داریم ومن خدارا به خاطر داشتنش هزاران هزار بار شاکرم

یه تجربه دیگه هم بگم استاد از کنترل ذهن وخوب نگه داشتن احساسم که مربوط به چند روز قبل هست من بخاطر شرایطی رله رفتن برایم مقدور نبود تا الان که فیزیوتراپی شروع کردم وبه لطف الله وبینهایت دستان مهربانش که برای یاری من سرراهم قرار داد الان کم کم باعصا راه میرم همین جور که وسط اتاق میرفتم خوردم زمین همسرم از تو آشپزخانه بیرون پرید گفت چی شدی یه لحظه خودم را جمع وجور کردم وگفتم هیچی خوردم زمین فکر کنم لازم بود گفت چرا مراقب نیستی نمیگی دوباره یه اتفاقی بیوفته برات منم تو ذهنم گفتم خیر فی ماوقع گفتن نه عزیزم من خوب خوبم شاید دیدی لازم بود برای اینکه زودتر خوب بشم این زمین خوردن باشه استاد من آنروز بهتراز هر روز پله های خونه را بالا رفتم تمرین‌های فیزیوتراپی را به نحو احسنت انجام دادم دکترم از روند بهبودی ابراز رضایت کردم وخودم حس وحالم فوق العاده بود

خدایا ازت ممنونم که جسمم را قدرتمند آفریدی

خدایا ازت ممنونم که من روز به روز سالم تر میشم

استاد از شما بی نهایت سپاسگزارم امروز با نوشتن این کامنت چقدر برای ذهنم بقیه خواسته هام هم دست یافتنی شد بشرط کنترل ذهن ،بشرط داشتن باورهای مناسب داشتن شور واشتیاق برای خواسته واستمرار وتمرین وسپاسگزاری خدایا شکرت خودم اصلا این مسیر یادم رفته بود

بی‌نهایت از شما ومریم جان سپاسگزارم دوستتان دارم

درپناه حق ثروتمند و سعادتمند وسلامت باشید

سلام مریم عزیز از صمیم قلبم سپاسگزار حضورتم ممنون که وقت گذاشتی وکامنتم را خواندی مریم جان آن قسمت که گفتی میترسی از نوشتن درکت میکنم چون من خودم هم این حس را داشتم همیشه به خودم میگفتم یکی نگاه مدت عضویتت کنه میگه واقعا این چیه نوشتی ولی کم کم با خواندن کامنت دوستان با صحبتهای استاد متوجه شدم اینجا تنها جایی است که کسی قضاوت نمیشه پس بدون ترس نوشتم ولی چون همیشه هرچی به ذهنم میاد مینویسم بعدها که به یه طریقی هدایت میشم به کامنتم خنده ام میگیره که نصفش رو ننوشتم وهمینطور که گفتیبا استمرار وتمرین میتونی خیلی خوب بنویسی هرچندکه الان هم فوق العاده مینویسی

دوستت دادم بهترینها را از خداوند وهاب برات آرزو دارم