درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

سلام سیدجان، پسر موفق مکتب توحید،

امروز دو تا اتفاق جالب افتاد؛ یکی اینکه صبح تو ذهنم گذشت که سید علی خوشدل کجاست؟ چرا خبری ازش نیست؟ حتما داره با موفقیت‌هاش غوغا می‌کنه! بعدش گفتم که کاش از خودش خبر می‌داد، درسته که او با همت خودش موفق شده؛ اما نباید اینجا رو فراموش کنه، اینجا مثل خونهٔ پدریه، باید به بالاترین مرحله موفقیت هم که رسیدیم، معرفت کنیم و یه دلمون همیشه تو خونه پدری باشه. (برام سؤال شد که چرا اعلان پیام‌هات که توی حل مسایل می‌ذاشتی، برای من ایمیل نشده؟؟؟؟!) خلاصه این موضوع اول بود که امشب به ایمیل که سر زدم و اسم سیدعلی خوشدل رو دیدم خوشحال شدم و گفتم حتمااااا این پیغامی برای منه، چون من در خواست داده بودم. (من شاید بی‌اغراق هر روز تو و موفقیت‌هات رو به یاد خودم میارم تا باور کنم که می‌شه)

موضوع دوم که کامنتت خیلی بهم جواب داد، مسئله‌ای بود که بعدازظهری اتفاق افتاد؛ برای تعمیر گوشی موبایلم با دخترم و دوستم رفتیم پاساژ چهارسو. گوشی رو دادم که اپل آیدی‌ش رو درست کنند که تکنسینه دست به هر کجاست می‌ذاشت یه ایرادی داشت، خلاصه شک داشتم که بشه براش کاری کرد. دخترم رفت یکی دو مدل گوشی دید و گفت مامان بخر. من هم می‌خواستم اگه قراره گوشی بخرم بهترین گوشی رو بخرم و هم اینکه هزینه خرید اونچه می‌خواستم رو نداشتم و هزینهٔ پایین‌ترش رو هم نداشتم و بابد قرض می‌گرفتم. از دخترم اصرار که قرض کن و بخر و از من اصرار پیش خدا که اجازه نده قانون رو زیر پا بذارم، یا همین رو درست کن یا تا ما می‌رویم ناهار بخوریم و بیایم خودت پول خرید یه گوشی رو به حسابم بریز (نمی‌خواستم از آسمون خدا برام پول نازل کنه، خودش قبلا نشونه‌هایی رو فرستاده بود که من یقین داشتم فقط و فقط دست خودش تو کاره و می‌خواد بگه غمت نباشه من هستم و می‌گفتم اگه اون پروژه رو که خودت فرستادی، پولش الان واریز بشه من نقد یه گوشی خوب می‌خرم) خلاصه ناهار خوردیم و اومدیم سراغ گوشی که در کمال تعجب دیدم درست شده و آبدیت هم شده و فراتر از تصورم داره روتین کار می‌کنه، خوشحال شدم که قانون رو نشکوندم تا پیش خودم سرافکنده بشم، اما بهم بر خورده بود که چرا هنوز از لحاظ مالی تکونی نخوردم( البته ناشکریه اگه بگم تکون نخوردم، من تقریبا این قدر زندگی‌م روون و روتین شده و این‌قدر نشانه از زمین و زمان برام می‌رسد و این قدر سطح زندگی‌م بالا رفته که گاهی فکر می‌کنم مستقیم تو بهشت زندگی می‌کنم) اما هنوز تکون مالی دلخواه که زندگی رو زیر و رو کنه، حاصل نشده. )

انگار چون جلوی دخترم خجالت کشیده بودم، وقتی دیدم پدرش بدون درگیرشدن با این مباحث میلیارد داره در میاره و من هنوز نتونستم تغییر مالی دلخواهم رو بدهم، یه خورده هم شیطان داشت وسوسم می‌کرد. نماز خوندم، بعد از نماز گفتم امشب تو ستاره قطبیم هیچی نمی‌نویسم، فقط می‌گم: خدایا حساب مالی من نباید خالی باشه، دیگه بقیه‌ش رو خودت می‌دونی، با شکرگزاری بی‌شکرگزاری با عمل بی‌عمل، من دیگه هیچی سرم نمی‌شه، الا و لابد باید به سرعت این اتفاق بیفته. حسم اصلا حس خواهش کردن نبود، تقاضا نبود، دعا نبود، یه درخواست قاطعانه به کائنات بود. حتی عصبانی هم نبودم، فقط می‌دونستم باید این اتفاق بیفته. نمازم که تموم شد، کامنت شما رو دیدم.

یه تکه‌هایی‌ش لرزه بر تنم نشوند: اینکه ان مع العسر یسری.

اما یه چیزی رو متوجه شدم؛ قانون شوخی‌بردار نیست، رفیق فاب خدا هم باشی، بابد قانون رو رعایت کنی و قانون یعنی اگه ایده‌ای بهت شد، شب و روز نشناسی، غذا نتونی بخوری نه که تعلل کنی، تازه بخواهی از آسمون یه چیزی برات نازل بشه. قانون یعنی اینکه چشمت دنبال دست هیچ کس نباشه، قانون یعنی عمل، عمل، عمل.

قانون یعنی حتی اگه نمی‌دونی چه کار باید انجام بدی، طرف خودت رو کامل انجام بدی.

قانون یعنی تعهد، یعنی محکم به دخترت بگی من بمیرم هم گوشی قسطی و قرضی نمی‌خرم، گوشی دکمه‌ای دست می‌گیرم، حتی از رفتن به سایت و شنیدن فایل‌ها و … دست می‌کشم اما گوشی قرضی نمی‌گیرم، شک نمی‌کنم که اکه خدا بخواد می‌شه، شک نمی‌کنم که مشتری رو باید خدا بفرسته، نشونه‌هاش رو هم که فرستاده پس به یقین اوضاع تغییر خواهد کرد. شک نمی‌کنم که زندگی رو خودم خلق می‌کنم و اگه برای امسالت یه پروژه با فلان هزینه مشخص رو در نظر گرفتی که اصلاااااا دور از ذهن نیست، پس پاشو، کارهای طرف خودت رو انجام بده و منتظر باش، تا خدا کارهای طرف خودش رو انجام بده.

خلاصه اومدم، خوندم، درس‌ها رو یادم اومد و قراره من هم زیر همین کامنت شما تعهد چهل روزه بدم و جریمهٔ یک روز انجام ندادنش هم پیاده‌روی صبح تا نقطه مورد نظره که حدودا سه کیلومتر می‌شه؛ خیلی نیست؛ اما پیاده‌روی صبح‌ها برای من خیلی سخته و‌ سوار نشدن تاکسی تحت هیچ شرایطی. (پیاده و با اتوبوس یا مترو می‌ری سر کار) این کار هم تقریبا برای من خیلی سخته، صبح سر کار رفتن هم سخته، چه برسه با مترو برم)

و اما تعهدهام؛ (رد پا)

1. هر شب به مدت شش ماه یک ربع مدیر مدرسه جلال رو حفظ می‌کنم و یک ربع یادداشت می‌کنم. (این سمت من، سمت خدا رو میام می‌گم)

2. هر روز (حداقل پنجاه صفحه کلیدر رو بخونم) (کتابی که الان تو دستمه) به مدت 40 شب.

3. ایدهٔ هدیه‌های نفیس که بهم الهام شد، قسمت طرف من این بود که سی آیه در مورد رزق و باورهاش بیرون بیاورم که هنوز پنج آیه تازه بدون انتخاب جملهٔ مناسب بررسی کردم. پس هر روز بدون استثنا (ان‌شاءالله) حتی اگه سنگ از آسمون بیاد، باید روی قرآن کار کنم.

4. روزی نیم‌ساعت دقیق ورزش (بدون احتساب پیاده‌روی)

5. روزی حداقل یک ساعت روی ثروت 1 کار کنم و اگه می‌خوام از بقیه مطالب سایت یا بقیه کامنت‌ها استفاده کنم، تایم جدایی بذارم.

این برنامه تقریبا 4 ساعت ازم زمان می‌بره (دو ساعت خودشناسی، دو ساعت کسب مهارت در حد توانم) البته هندل کردن این زمان با کار اداره و پروژه‌های توی خانه و کارهای خانه کاریه که واقعا جهاد اکبر می‌خواد و باید مدیریتش رو بسپارم دست خدا.

تمام برنامه‌ها غیر از مورد اول که شش‌ماهه است، دورهٔ چهل روزه است.

راستی سیدجان،

هر روز نگاه به آسمون می‌کنم و همون جملهٔ تو رو به خدا می‌گم:

«مشتی، مشتری رو خودت بفرست»

حس و حالم حس و حال اولین روزهای تغییر شماست که توی یه کامنت توضیح داده بودی.

کامنت الانت هم بهانه‌ای شد که خودم رو حلاجی کنم و یه برنامهٔ منسجم‌ برای خودم بنویسم. این دو دو تای من بود، اما قدم بر می‌دارم به امید دو دوتای خدا که چهار تا نمی‌شه، هزارتا می‌شه.

خوش بدرخشی!

سمانه عزیزم

ممنونتم بابت این محبتی که بی‌منت از زبان شما خوبان جاری می‌شه.

صبح چشم که باز کردم پیام پرمحبتت به ذوقم آورد، بلافاصله تو دفتر شکرگزاری خدا رو بابت وجود این سایت که مثل یه خونه همه ما رو دور هم جمع کرده، و وجود عزیزانی مثل تو خدا رو شکر کردم، از نکات مثبتت تو دفترم نوشتم (بعد از این فایل‌های آخری استاد، سعی می‌کنم هر نکته مثبتی رو که می‌بینم همان لحظه یادداشت کنم تا فراموش نکنم) توی دفترم نوشتم که این دختر زیبا، سمانه مهربان، چه سخاوتمندانه مهر می‌ورزد و چه راحت نکات زیبا رو تحسین می‌کنه و چه شجاعه که اینجاست تا زندگی‌ش رو تغییر بده و چه لحن گرم و صمیمانه‌ای داره و چه با خودش در صلحه که دیگران رو این‌قدر زیبا می‌بینه و … .

به قول آقای خوشدل خدا رو شکر می‌کنم که در جمع صالحین قرار گرفتم.

همه ما که اینجاییم بوی خدا رو می‌دیم و برای همینه که دل‌هامون به هم نزدیک می‌شه.

برات بهترین‌ها رو آرزو می‌کنم.