درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

//// به نام خداوند خالق و خرد ////

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته بینظیر …

و سلام به همه دوستای عزیزم…

واقعا به هر اندازه ای که نتونیم ذهنمون رو کنترل کنیم به همون اندازه هم باید زندگیمون رو خارج از کنترل و از دست رفته ببینیم….

استاد من هم هر وقت به محض اینکه ذهنم از کنترل خارج میشه و چیزی ناراحتم میکنه به وضوح و به طرز عجیبی میبینم که مهارت هام مثل قبل جواب نمیده و توی همه زمینه ها کلی امتیاز از دست می دم…!!!!

و دقیقا به وضوح میبینم که هرچی احساس من بدتر می شه، به طرز عجیبی جهان هم اتفاقاتی رو رقم می زنه که ناراحتی ام رو بیشتر میکنه…!!!!

جوری که تقریبا انجام دادن هر کاری برام غیر ممکن میشه…. حتی کارهایی که قبلا عالی انجامشون میدادم با کلی زحمتو تلاش حتی به اندازه یک دهم مواقع در کنترل ذهن بودنم هم نمیتونم کاری از پیش ببرم و فقط دور خودم میچرخمو زمان رو از دست میدم….!!!!

و دقیقا یعنی جهان بدون توجه به مهارت یا عملکرد من، جوابی درخور با احساس و کانون توجهم بهم میده….. فارغ از اینکه من چه دلایلی برای احساس بدم دارم…. جهان طبق قانون احساس بد = اتفاقات بد، به من پاسخ می ده….!!!!

استاد این جمله طلای 24 عیاره که :کنترل ذهن، بالاترین مهارت و مهم ترین اصل در تجربه خوشبختیه…!!!!!

و واقعا ما نتیجه ی مستقیم احساسات خودمون رو در حین زندگیمون تجربه میکنیم….!!!

و قسم میخورم که هر وقت توی شرایط سخت تصمیم به کنترل ذهنم گرفتم و احساس خودم رو خوب نگه داشتم، فارغ از اینکه چقدر اون شرایط سخت به ضرر من بوده و چقدر در عذاب بودم، در نهایت اوضاع به نفع من تمام شده و برعکس وقتی کنترل ذهن نداشتم، نتونستم از مهارت هام توی اون شرایط بهره ای ببرم …!!!!

شعار من اینه :

من تلاش می کنم تا اعراض کنم و همین امروز حالم را خوب نگه دارم و دوباره سعی کنم روز بعد هم به همین منوال برای یک روز حال خودم رو خوب نگه دارم…!!!!

و اونوقته که شرایط به طرز معجزه وار به نفعم تغییر میکنه…..

مورد اول: رابطه بین احساس عدم لیاقت و از دست دادن نعمت ها:

تقریبا سه سال پیش بود که به طرز فوق العاده ای از ناخواسته هام اعراض میکردم و به طرز فوق العاده ای روی خودم کار میکردم و حالا بشنوید از نتیجه اش :

پرداخت همه بدهی هام بصورت کامل

خریدن یک ماشین به روز صفر کیلومتر بصورت کاملا نقدی

چند برابر شدن درآمدم از طریقی که به نسبت قبل کلی هم وقت آزاد داشتم

پس انداز زیاد به اندازه ای که اگر یکسال هم کار نمیکردم مشکلی نداشتم

آرامش و خیال راحتی و داشتن حال خوب خیلی زیاد

حالا اینایی که شنیدین کلی نعماتی بود که به واسطه ی کار کردن روی خودم و کنترل ذهنم و اعراض از ناخواسته هام بدست آورده بودم و اما امان از احساس عدم لیاقت ….

یادمه اونموقع یکی از نزدیکان کلی توی مشکلات مالی و خانوادگی بود و همش اونارو میدیدم و به خودم میگفتم :

که دیگه این حد از آرامش هم برام خوب نیست…

اصلا درست نیست اینا انقدر توی عذاب باشن و من اینقدر توی رفاه باشم….

بزار منم یکم عذاب بکشم که یوقت اینا ناراحت نشن…

و دقیقا به خودم گفتم آنقدر ها هم حقم نیست که اینقدر راحت پول بسازم؛

وقتی بقیه در فقر هستند این انصاف نیست که اینقدر من خوب پول بسازم و …

بعد یادمه اونموقع اونا همش بهم میگفتن چقدر همه چیز زندگیت خوبه….چقدر رو به رشدی ….و منم در جوابشون توی دلم میگفتم دیگه انقدرم که اینا میگن من لایق این حد از رفاه نیستم….

و از همونجا بود که از دست دادن نعماتم یکی پس از دیگری اتفاق افتاد….انگار جهان هستی بهم گفت تو یه مدت خودت رو لایق دونستی و نتیجش رو دیدی و از همونجایی که حس نا لایقی رو شروع کردی باز هم جوابش رو خواهی دید….

و با ادامه دار شدن این فکر و فرکانس ، نه تنها مانع ورود نعمت ها شد بلکه نعمت ها ی کنونی زندگی ام را هم از دست دادم….!!!!

مورد دوم:احساس قربانی شدن :

احساسیه که تقریبا پاشنه آشیل همه آدم هاست….

من مدتی بود که احساس میکردم نباید توی این کشور به دنیا میومدم و حالا که اینجام پس دیگه قربانی شرایط شدم ….

و یا احساس میکردم نباید شغل الانم رو میداشتم و حالا که توی این شغلم و دیگه قربانی شرایط شدم….

و یا احساس میکردم نباید توی این خانواده معمولی بدنیا میومدم پس حالا که اینجوریه قربانی شرایطم…

و یا احساس میکردم من نباید این حد از بار زندگی رو بدوش بکشم پس حالا که اینجوریه پس قربانی شرایطم….

اینها همه باعث میشن که احساس قربانی شدن بیشتری برام فراهم بشه و دیگه اجازه ای بهم نمیده که بخوام روی خودم کار کنم و یا ذهنم رو کنترل کنم…!!!

این احساس قربانی شدن از کجا شروع شد و چه افکاری در ذهن خود چرخاندی که این احساس را تشدید کرد؟

این احساس از مقایسه کردن شرایط خودم با شرایط دیگران شروع شد…یعنی مثلا دیدم فلان دوستم اصلا سر کار نمیره و همش در حال خوردن و خوابیدن و عشقو حاله بعدش اومدم شروع کردم به مقایسه شرایط خودم با اون دوستم که آررره ببین من چه بدبختم….ببین این چقدر داره لذت میبره و من چقدر دارم عذاب میکشم….ببین این چقدر همه چیز داره و من هیچی ندارم……و همینجوری از یه طرف مقایسه و از طرف دیگه احساس قربانی شدن ….و همینجوری تکرار این روند و گیر کردن بیشتر توی احساس قربانی شدن و بد و بدتر شدن شرایطم تا مرز نابودی و از دست دادن همون نعماتی که دارم……

در آن زمان شرایط به چه شکل پیش رفت و چه ناخواسته های بیشتری به جمع ناخواسته های قبلی افزوده شد؟

شرایط همینجوری سخت و سخت تر پیش رفت….و به سمت ناخواسته های بیشتر….یعنی اینجوری بود که اول با مقایسه شرایطم با یک شخص دیگه ای شروع شد و بعدش با پروبال دادن به این موضوع توی ذهنم شروع کردم به تخریب خودم که آررره تو از اولش بی عرضه بودی….تو هیچ کار مفیدی نتونستی بکنی…..تو به هیچ جایی نتونستی برسی….در صورتی که من به خیلی جاها و خیلی چیزا رسیدم اما ذهنم اجازه نمیداد که بهشون توجه کنم …

و کار به جایی رسیده بود که شروع میکردم به شخم زدن اعتماد به نفسم و روح و روانم رو نابود میکردم تا جایی که حس و حالی برای انجام هیچ کاری برام نمیموند….

_چه نگاهی به شما کمک کرد تا بتوانی ذهن خود را کنترل کنی و از احساس قربانی شدن خارج شوی؟

فقط مرور کردن موفقیت های گذشته ام و یادآوری اینکه هر وقت توی اوج مشکلاتم آگاهانه حال خودم رو خوب کردم و شرایطم عوض شد شروع میکنم به تغییر و خارج شدن از احساس قربانی شدن….و فقط به مقداری که تونستم ذهنم رو کنترل کنم به همون مقدار هم از احساس قربانی شدن فاصله گرفتم و هر جایی نتونستم ذهنم رو کنترل کنم به احساس قربانی شدن نزدیک شدم و این چرخه تا ابد ادامه داره…..

با آرزوی کنترل ذهن متداوم برای همه عزیزانم….