درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

به نام خداوند یکتا تنها هدایتگرم از تاریکیها به نور و روشنایی

سلام استاد و خانم شایسته عزیزم و دوستان بی نظیرم

مدتهاست سفت و محکم رو تعهدم بودم که تا زمانی که عمل نکردم چیزی کامنت ننویسم سر عهدم هستم امشب با این حجم از انرژی که در طول روز صرف کارام کردم فقط هدهیت خداوند من رو به اینجا کشوند و قلم دستم داد که بنویسم

میخوام از چندین ماه پیش بگم.17 آذر ماه 1401 و شروع کلاسم با بچه ها.یک هفته قبلش باهام تماس گرفتن و ازم دعوت کردن دقیقا با همین بیان که میخوایم به عنوان استاد به بچه های شهرمون آموزش بدین .شهری که میگم فاصلش تا روستامون کمتر از نیم ساعت هست اما از روستای ما ماشین نداره و باید میرفتم یه شهر دیگه و اونجا باز تاکسی سوار میشدم و رفت و برگشتم 4 تا 5 ساعت طول میکشید فقط زمان کودکیم اونجا برای مسابقات مدارس رفته بودم و چیزی ازش تو ذهنم نبود و حرفای دیگران که اونجا مسیرش خطرناکه و جادش کوهستانیه و از این حرفا امامن از بچگی عاشق رفتن به جاهای ناشناخته بودم و این رو خیلی زیاد تجربه کردم همیشه تجربه های جدید رو دوست دارم و بدون درنگ قبول کردم روز اولی که رفتم یه شاگرد داشتم مهنای زیبا و دوست داشتنی که هنوزم وقتی یادش می افتم تصویرسازی زیباش از شعری که تو کتاب داستان خونده بود و راجب عروسی بود یادم میاد که عروس و داماد رو دقیقا دقیقا تو همون حال وهوای شاد جشن کشیده بود و عاقدی که اخر شعر گفته بود من پیرم ولی منم میرم زن میگیرم و قه قه خنده های بچه ها از آخر داستانش و چشمای من که از زیبایی و شگفتی اون تصویرسازی گرد شده بود.اون روز فقط مهنا بود و کم کم تعدادشون اضافه شد .من هفته ای یک روز و 2 ساعت کلاسم بود اما تو تمام این مدت عشق فقط عشق به لحظاتی که با بچه ها میگذروندم من رو میکشوند میبرد و مسیری که از تک تک لحظه هاش لذت میبردم.حدود 5 ماه با بچه ها کلاس داشتم اما تمام این مدت عشقی تو وجودم بود که متوجه هیچ چیز دیگه ای نبودم انقدر برام لذت بخش بود بودن باهاشون که نمیفهمیدم آقای رییس بسیار محترم اونجا وقتی میگفتن شاگردات کمن یعنی چی اصلا اصلا نمیفهمیدم.5 ماه بهترین بهترین بهترین خاطرات رو با بچه ها ساختیم.5 ماه بهترین راننده های منطقه خودم فرشتگان خدا میشدن که من سالم و سلامت و به موقع برسم سر کلاس.واای استاد یه بار برف سنگینی اومده بود شب قبلش به خانواده ها پیام دادم که من میام ولی بچه ها هر کدوم خواستن نیان مامان نفس که 4 سالشه بهم پیام داد که خانم کیانمهر نه تو رو خدا نفس از اول هفته ذوق کلاس رو داره یعنی استااااد اون لحظه و همین الان که میگم چشمام پر اشک شد بس ذوق کردم فرداش که خواستم برم کلاس فقط یه ماشین تو روستا میرفت و جاده خیلی برفی بود.گفت من از یه مسیر دیگه میرم و سر یه جاده پیاده میشین باید وایسین دوباره که ماشین سوار شین .من بودم و یه آقایی از مردم شریف روستامون که هم مسیر بودیم استاد جاده یخ بود اما من تو مسیر فقط از رد پای پرنده ها رو برف و از درختایی که داشتن حال میکردن تو اون حجم برف و کیف میکردن که قراره بهار کلی سر سبز بشن لذت میبردم پرنده هایی رو تو مسیر میدیدم که انگار از یه دنیای دیگه اومده بودن یاد پرنده های تصویرسازیام می افتادم.وقتی رسیدیم سر اون جاده اصلی و پیاده شدیم یه لحظه نگاه کردم دیدم اینجا که بیابونه و ماشینا با سرعت برق رد میشن اماخدا تو گوشم گفت نترس من باهات هستم هواتو دارم به تو کمک میکنم همون آقای هم ولایتیمون که هم مسیر بودیم اومد گفت آبجی شما دختر فلانی مگه نیستین من داماد فلان همسایتونم ما تریلی داریم و میخوایم بریم شهرستان از اون شهری که میخوای بری رد میشیم اگر نمیترسی سوار تریلی بشی ما میرسونیمت استاد من اون لحظه قبل از اینکه اون حرفا رو از اون آقا بشنوم از خدا شنیده بودم و گفتم ممنونم از بزرگواریتون و برای اولین بار تو عمرم سوار تریلی شدم و به آسانی رسیدم کلاسم رو.خیلی تجربه جالبی بود برام.و خودش یه چالش بود برای رفتن به کلی ترس و حمایت خدا رو هم به زیبایی دیدم.وقتی رسیدم کلاس نفس پیاده اومده بود و دستاش قرمز شده بود از سرما اما به محض اینکه وارد کلاس شد شروع کرد نقاشی کشیدن.این 5 ماه برای من لذت عجیبی داشت اون مدت هم با کلی انسان جدید اشنا شدم هم خانواده های بچه ها و بچه ها که گلچین خدا هستن واقعا انگار بهترینهایی بودن که میتونستن بیان تو کلاس من.خانواده هایی که قبل از اینکه بگم شهریه رو منظم پرداخت میکردن.رییس کانون که 5 ماه هیچ درصدی رو از من نگرفتن و بهترین امکاناتشون رو در اختیارم گذاشتن با احترام و عزت .مردمان مهربون اونجا.و بچه هایی که با هم کودکی کردیم با هم در لحظه به لحظه اون 2 ساعت زندگی کردیم.من به تازگی تو بهترین شرایط اون کلاس رو کنسل کردم و واردچا لشهای تازه ای شدم .وقتی کنسل کردم خانواده ها تماس گرفتن و اسرار که بچه ها به شما عادت کردن و پذیرشش براشون سخته و میگن اون مدت برای بچه هاشون مفید بودم.وقتی فکر کردم دیدم اره هم من هم بچه ها برای هم مفید بودیم.من از صداقتشون .از پاکی وجودشون.از در لحظه بودنشون.از خود واقعی بودنشون .از شاد و رها بودنشون کلیییی یاد گرفتم.بماند که چقدر خیر و برکت مالی هم برام داشت به طوریکه تو همین 5 ماه با اینکه 6 تا شاگرد داشتم و شهریه کم اما حدود 6 تمن در امد ساختم.در صورتی که قبلش هیچ درامدی نداشتم و صفر بودم صفر کلوین.استاد میخوام از تاثیرات همون لذت های کوچیک بگم لذتی که من و بچه ها کنار هم ساختیم.اقا مهراد 3 و نیم ساله که حدودا 3 ماه با داداشش کلاسم اومدن تو همین مدت به شکل زیبایی وابستگیش به مادرش از بین رفت و کم کم دیگه تنها میومدن . مداد رو که نمیتونست دستش بگیره بدون اینکه من یا خانوادش ازش بخوایم درست و زیبا دست میگیره و نقاشیهاش که قبلا فقط خطوط بودن شکل گرفتن و خیلی خوب نقاشی میکشه و ادم های اطرافش رو شخصیت سازی میکنه.نفس عزیزم که 4 سالشه که مهربونی بدون توقع رو بهم خیلی خوب یاد داد انقدر از نقاشی کشیدن لذت میبرد که وقتی اخر کلاس میومدن دنبالش میگفت نمیام در صورتی که روزای اول مادرش باید تو کلاس میموند.تینای نازنینم که همیشه 2 ساعت قبل از شروع کلاسم میرفت اونجا و منتظرم میشد برسم مامانش میگفت وقتی ازش میپرسیم امروز چند شنبه است در جواب به جای اینکه بگه فلان روز میگه اها فهمیدم 2 روز دیگه مونده به کلاس نقاشی.مهیار بی نظیرم خیلی قشنگ کتاب داستانایی که تینا برامون میخوند رو تصویرسازی میکرد و اواخر یه نقاشی کولاژ انجام داد با جلد شکلات و صدف که عااااالی شد.مهنای بی نظیرم کلی تمرین میکرد و کلی ذهنش به فعالیت معجزه آسایی افتاده که خبر از اینده شگفت انگیزش میده.و نازنینم که مامانش بعداز کنسل شدن کلاسم راجبش چیزایی گفت که فهمیدم حس خوب چه معجزاتی به بار میاره .مادرش گفت یه رژ داره که خیلی بهش وابسته هست و همیشه همه جا میزنه برام جالب بود که من هیچ وقت تو کلاسم نازنین رو با اون رژی که مادرش میگفت ندیده بودم چون تو کلاس من خود واقعیمون بودیم چون منم رژ نمیزنم و خودم بودم و همیشه سعی میکردم زیبایی های همه شون رو بهشون بگم.از رییس اونجا اجازه گرفته بودم همیشه ده دقیقه اخر کلاس بچه ها رو میبردم سالن همایش اونجا تینای عزیزم میرفت بالا رو استیج برامون کتاب میخوند و همه با دقت گوش میکردیم و راجب تصویرسازیها و اشکال و متن داستانها با هم حرف میزدیم این کار رو عمدا انجام میدادم که اعتماد به نفسشون بالا بره و برای خودم هم خوب بود.جلسات اخر یه بار آقای رییس اومد به بچه ها گفت باد کناکهای رنگی زیبایی که از جشن قبل اونجا برگزار شده بود رو بچه ها هر تعدادی دوست دارن هدیه بردارن واااای استاد اون روز من شوکه بودم از عظمت وجود خدا و دقیق عمل کردن بچه ها به قوانین که به محض اینکه ایشون گفتن رفتن هر کی هر چی دلش خواست باد کنک برداشت و شروع کردن به رقصیدن و آواز خوندن و بالا پایین پریدن هر کسی تو حال خودش تو اون لحظه شاد بود من فقط ایستاده بودم و اشک تو چشمام جمع شده بود و فقط نظاره میکردم شادی واقعیشون رو کلی رقصیدن و حتی اهنگ لری گذاشتن و لری میرقصیدن.اون روز تمام روز صدای قه قههه خنده بچه ها و اواز و رقصشون تو وجودم تکرار میشد.تازه دارم میفهمم چقدر انرژی خوب من تو وجود بچه هم اون مدت تاثیر داشته و همونطور که انرژی خوب اونها من رو اماده خیلی چیزها کرد.اون زمان تو کل مسیر یه بخشی از تمرینات شکرگذاریم رو انجام میدادم .درختای تو مسیر که هنوز بهارشون نرسیده بود تو چشم من بهشت بودن بهشت و هر بار اتفاقات زیبایی پیش میومد.تو کل این مدت فقط زیبایی دیدم.و تازه دارم میبینم چه دستاورد های بزرگی داشتم که هیچ وقت نمیتونم انکارشون کنم.هم مالی و هم در ابعاد دیگه خصوصا تاثیراتی که بچه ها گرفتن.این بخشی از نتایجی باید بنویسم از این به بعد

استاد من سر تعهدم هستم

زهرا کیانمهر1402.2.25

سلام نجمه عزیزم

سپاسگذارم از اینکه انقدر زیبا تو فضای تجربیات من رفتی و این احساس پاک و زیبایی که دریافت کردی.

و چقدر تحسینت میکنم به خاطر رابطه خوبت با بچه ها و اینکه لذت بودن باهاشون رو تجربه میکنی.

از خداوند برات زیباییها و پاکیها و روزیهای بغیر الحساب خواستارم.

سلام به آقا رضای عزیز

سپاسگذارم از وجود ارزشمندتون و احساس خوبی که از تجربیاتم دریافت کردین.و سپاسگذارم از خداوند بابت وجود استاد عزیز و این سایت الهی و وجود دوستان ارزشمندی چون شما.امیدوارم در عمل بتونم بنده خوبی برای خداوند و شاگرد عملگرایی برای استاد باشم و برای شما بهترینها رو در بالاترین سطح از خداوند میخوام.