درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

سلام به استاد گلم و خانم شایسته نازنینم و همه عباسمنشیهای عزیز و دوست داشتنی

نمیدونستم یه بازی معمولی که تفننی انجام میدیم میتونه اینهمه درس داشته باشه

تحسینتون میکنم استاد عزیز و مریم عزیز،که اینهمه موشکافانه این موضوع را بررسی کردند و بهترین درسها را از دل بک بازی بیرون آوردین و به ما انتقال دادین ،خدا میدونه چه نتایج شگفت انگیزی تو زمینه های مختلف برای افرادی که این فایلو گوش دادن رخ بده،مخصوصا برای ورزشکاران که دیگه با مهارت کنترل ذهن میتونن هر بازی را ببرند… و البته برای خود من که در همین لحظه با چند چالش مواجه هستم و الان فهمیدم از کجا دارم میخورم و فهمیدم ریشه مشکلاتی که الان باهاشون دست و پنجه نرم میکنم از کجا هست

استاد جالبه با وجودیکه تو دوره های مختلف بارها به این موضوعات اشاره کردین ولی الان انگار اولین باره میشنومشون و چنان لذت و امیدی از شنیدن این حرفها بهم دست داد که حالمو کلا عوض کرد از شما دو عزیزم متشکرم

در مورد اول در مورد احساس عدم لیاقت ،که من این موضوع را تا کنون خیلی تجربه کردم و خیلی روی اعتماد به نفس من اثر گذاشت و طوریکه خواستم مورد احترام واقع نشدم ،از زمان 18 سالگی که وارد دانشگاه شدم احساس عدم لیاقت زیادی داشتم چون از یه خانواده معمولی بودم و امتیاز خاصی نداشتم و در جمعی که بودم همه از خانواده های ثروتمند و تحصیل کرده بودند و اونجا حس عدم لیاقت و قربانی شدن زیادی دارم که من به خاطر خانواده ام قربانی شدم و هنوز این حس قربانی را دارم که من تلاشهای زیادی کردم و موفقیتهای زیادی بدست آوردم ولی خانواده ام قدر منو نمیدونن و من قربانی شدم ،و البته چون فرزند کوچک یک خانواده پرجمعیت هستم اگر احترام زیادی برای من قائل میشدند به خودم میگفتم این احترام برای افراد بزرگتر از من هست و این. همه احترام برای منه عضو کوچک خانواده زیادی هست و باعث شد الان در خانواده خودم به شدت جایگاهم افت کنه طوریکه رابطه من با پدر و برادرهایم خیلی خوب نیست و راضی نیستم و هر روز این موضوع ذهن منو به خودش مشغول کرده و طوریکه میخواهم خانواده ام منو احترام نمیکنند با وجودیکه من در جاهای دیگه جایگاه خیلی خوبی دارم ، و الان با حرفهای استاد کاملا بهم یادآوری شد که خودم از اول احساس لیاقت احترام و بزرگی و باور به اینکه من خیلی ارزشمندم و اینکه من لیاقت بیشترین احترام و جایگاه را در خانواده و فامیلم دارم برای خودم ایجاد کنم و قطعا روابط من و خانواده ام هم درست میشه و احساس قربانی شدن نداشته باشم ،چون خودم ساختم و خودم هم درستش میکنم ،بهترینها را برای خودم با هدایت خداوند درست میکنم

مورد دیگه اینکه من در خانواده همسرم و در اجتماع خیلی مورد احترام واقع هستم و گاهی به خودم میگم یعنی من لیاقت اینهمه احترام را دارم یا نه؟ و الان فهمیدم که اگر همچنین فکر و احساسی را ادامه بدن باور عدم لیاقت احترام برایم درست میشود و باز من اخترام نمیشوم و با التبع اون احساس قربانی شدن به من دست میدهد و در چرخه معیوب این احساسات بد تمام دست اوردهامو از دست می دهم

تو محیط کارم خیلی زیاد پیش میومد خودمو از دیگران پایین تر میدیدم ،یا زمان دانشجویی به خودم میگفتم من پایینتر از اونم که استاد فلانی ،استاد من باشه و به طرز عجیبی اون استاد هیچ وقت منو نمیدید ولی به راحتی با سال پایینی های من خیلی با احترام برخورد میکرد

و یه خاطره دارم که یه روز به خاطر یه موضوعی کیک به یه مناسبتی گرفتم که در جمع اساتید و دانشجوها بخوریم که حتی من این احساس لیاقت را نداشتم که در اون جمع بگم من کیک را خریدم و هیچ کس نفهمید اون کیک از کجا اومد به حز دو سه نفر‍️ و چقدر خودمو سرزنش کردم و کارم را پیش خودم بی ارزش کرده بودم که دیگران کار من را ندیدند، والان میفهمم که حتما اول باید کارم پیش خودم با ارزش باشه و خیلی به خودم و عملکردهای خوبم افتخار کنم تا دنیا هم به من افتخار کند و احساس لیاقت کنم

در مورد پول هم من همچنان باورهای مخربی در مورد بدست آوردن پول دارم و احساس عدم لیاقتم را برای ثروتمند شدن فهمیدم که به خاطر اینه که من در خانواده ثروتمندی نیستم و قربانی خانواده ام هستم و مسیر سختی را باید برم تا به پول بی حساب دست پیدا کنم،همسرم ثروتمند نیست و اصلا آدمی نیست که دنبال پول باشه ،من لیاقت همسر ثروتمند را ندارم چون از قبل روی خودم کار نکردم فرد ثروتمندی را جذب کنم ، و در واقع بیشترین پاشنه آشیل من در بحث ثروت ،احساس عدم لیاقت من هست که با کار کردن روی دوره روانشناسی ثروت یک قول میدهم به خودم که در این سال 1402 به درامد ماهی حداقل 100 میلیون در ماه برسم و میام و در مورد این نتیجه صحبت میکنم و هم چنین در مورد جایگاه دلخواهم در خانواده و فامیلم حرفهای خوب میزنم

در مورد موضوع در لحظه زندگی کردن ،استاد عزیز چقدر این بحث را دوست دارم و عاشقشم که بی خیال از اتفاقات گذشته و شرایط الان و آینده در لحظه حال به همین لحظه و همین روز بهترین حس را برای خودم ایجاد کنم و بعد به پشت سرم نگاه کنم ببینم 20 سال گذشت و چه شیرین و قشنگ گذشت