درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

سلام و درود به شما

ببخشید بابت تاخیر در پاسخ به کامنت تون. ازتون بسیار ممنون و سپاسگزارم بخاطر این کامنت عالی و مثالهای زیبایی که زدین ، واقعاً همینطوره. مثال تکامل حتی پیامبران واقعا عالی بود. و مثال جنین انسان هم همینطور.

از شما ممنون و سپاسگزارم.

در پناه رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت باشید.

سلام و درود فراوان به شما خواهر بزرگوارم راضیه خانم.

قبل از هر چیز یه ایموجی که با دست زده تو پیشونیش رو اینجا تصور کنید ، چون من یه پاسخ طولانی به کامنت شما نوشتم ولی نمیدونم چی شده که ارسالش نکردم.

از همه لطف و محبت شما سپاسگزارم. ببینید چیزی که به نظرم میرسه اینه که، قبل از هر چیزی هر ناحق شدن و پایمال شدن حقی نتیجه فرکانس ذهن خودمونه، مخصوصاً اگر احساسمون منفی باشه‌. همکاران من درگیر موضوعی شدن که بارها و بارها بخاطر ناشکر بودن و ناله میکردن و جهان پاسخ کفران نعمت خودشون رو بهشون داد.

اگه واقعاً حقی داریم که میتونیم در چارچوب قانون مطالبه و درخواستش کنیم، بعنوان مثال یه کارمندی که حقش رو با نوشتن یه گزارش از مسئول یا رئیسش درخواست میکنه، این دو حالت داره یا پاسخ مطالبه ما مثبت هست یا منفی ،بازم مثال از همکاران من، اینکه اونها فقط اعتراض میکنن و بد و بیراه میگن ولی هیچ اقدام قانونی و نامه نگاری نمیکنن. اگر پاسخ مثبت باشه احساس ما هم خوب باقی میمونه، اگر پاسخ منفی بود به احتمال زیاد احساس ما هم منفی میشه،اون موقع چی ؟ آیا باید خودمون رو بندازیم توی چرخه احساس منفی ؟و تقلای بیهوده کنیم؟ تقلا کردن و زور زدن با احساس منفی خیلی فرق داره با تلاش با احساس مثبت.

باید رها کنیم و احساسمون رو مثبت نگه داریم و تلاش کنیم با احساس مثبت از خداوند درخواست هدایت کنیم تا برای مسئله مون راه حل پیدا کنیم. باور کنید حتی اگه حقمون رو به کلی رها کنیم به قیمت نگه داشتن احساس مثبت مون ارزشش بیشتر از اونه که به حقمون برسیم ولی با احساس منفی و خشم و ناراحتی. جهان به احساس ما پاسخ میده.

من قبل از اینکه بیام آتش نشانی، جایی دیگه شاغل بودم که ظاهراً حق و حقوقم ضایع شد اما اگه میموندم و برای حقم میجنگیدم امروز با تنی خسته و حقوق نهایتاً ماهی 10 تومن و آزادی زمانی بسیار محدود مشغول به کار سخت بودم. ولی من اونجا رو رها کردم و اومدم اینجایی که الان هستم و به لطف هدایت پروردگار و آموزشهای استاد عباس منش اینجا هم نخواهم موند. جهان ماموریت های بزرگتری برای من در نظر داره. امروز وقتی به پشت سر نگاه میکنم اون حقوق ضایع شده‌ام شده بهای رسیدن به شرایط بهتر.

همه بچه های سایت با زندگی و گذشته استاد عباس منش آشنایی دارن.

استاد عباس منش میتونست توی دانشگاه بندرعباس بمونه و از حقش دفاع کنه، استاد عباس منش میتونست توی کشتی سازی بندرعباس بمونه و از حقش دفاع کنه، یا توی تهران، یا اون روزی که سایت استاد هک شد یا مسائل ریز درشت دیگه. استاد عباس منش حقش رو مطالبه کرده ولی وقتی دیده این پیگیری و این تقلا دست کردن توی آتشه ، این کار رو نکرد، احساس خوب و مثبت و مقدسش رو حفظ کرد و از حق قانونی خودش صرف نظر کرد تا احساسش منفی نشه. احساس منفی یعنی آتش ، یعنی سوختن همه داشته ها، به هر دلیلی آدم دستش رو بکنه توی آتش دستش میسوزه ، حالت شما هر چقدر دلیل محکمی داشته باشی. بگو گوشیم افتاده بود، بگو یه بسته اسکناس صد دلاری افتاده بود،نه اصلا دست کردم یه نفری رو نجات بدم، هر بار دست توی آتش کنید دستتون میسوزه. احساس منفی یعنی آتش. اگه میتونید تا لحظه آخر مثبت و عالی و شاد باقی بمانید اصلا اگه دوست داشتین برید توی چرخه قضایی. قانون میگه احساس خوب مساویست با اتفاقات خوب و احساس بد مساویست با اتفاقات بد.

امیدوارم تونسته باشم یه پاسخ خوب داده باشم. ولی یه نکته، این پاسخ من به فراخور ظرف وجودم در این لحظه است ،بیشتر از پاسخ من متمرکز باشید روی آموزشهای استاد عباس منش. بالاخره من شاگردم و ایشون استاد همه مون.

اونجایی که پیامبر دعوت به اعراض میشه بحث های بیهوده و جدلها و توهین های افراد مشرک بوده. ولی اونجایی که فرمان جنگ داده شده، خدا امر کرده که پیامبر قراره مشرکین بهتون حمله کنند از خودتون دفاع کنید، پیامبر توی اوج جنگ هم آرامش داشته .

از درگاه خداوند برای خودم و شما هدایت و حمایت همیشگی درخواست میکنم. در پناه رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشید.

سلام و درود به محمدحسن عزیز. خوبی برادر ، بسیار بسیار ممنون و سپاسگزارم از کامنت ارزشمندت. آره حق با توه، در گذشته ما فکر می‌کردیم اگر ما بودیم فلان برخورد خوب و فلان رفتار مناسب رو داشتیم. و البته تو دلمون چقدر هم درخواست میکردیم که اگه ما فلان بودیم و چنان میکردیم. شاید همین در مدار درخواست بودن ما در گذشته باعث شد که هدایت بشیم به این مسیر، یعنی اگر اون درخواست‌ها و اون طرز فکر گذشته مون نبود، و ما به مسیر دیگری تمایل پیدا میکردیم، هر بار کمی از مسیر تکامل فعلی مون دور می‌شدیم شاید امروز این نعمت حضور در سایت و بهره بردن از آموزه‌های استاد رو هم نداشتیم، تحلیل قرآن رو هم یاد نمیگرفتیم. من همین تحلیل کردن آیات رو از استاد عباس منش یاد گرفتم از کتاب چگونه فکر خدا را بخوانیم. گذشته ما بخشی از ریشه های ماست در تکامل و این تکامل تا بینهایت ادامه داره.

وقتی از خداوند درخواست هدایت و حمایت و راه نجات میکنیم خداوند از طریق بینهایت دست و زبان باهامون حرف خواهد زد، حتی از طریق یه پرنده زیبا روی شاخه درخت.

اون زمانی که صبح زود بیدار میشیم و میشنویم که پرنده ها دارن تسبیح خدا رو میگن، یا داستان هدهد که در قرآن اومده. باعث هدایت یه قوم شد.

از درگاه خداوند بهترین ها و شادمانه ترین لحظات رو برات درخواست میکنم برادر بزرگوارم. در پناه جان جانان رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشی محمدحسن عزیز.

سلام و درود به خواهر نازنینم سعیده جان. خوبی خواهر گلم؟ الهی که حال دلت عالی عالی عالی باشه. مطمئنم تلگرافم رو در بهترین زمان و مکان دریافت خواهی کرد. چون حتی من دیشب که میخواستم برات بنویسم اجازه داده نشد.

دیشب زنگ زدن آتش‌نشانی و گفتن یه حریق داریم فلان روستای بعد از عسلویه. گفتم اکی خب اینکه به ما مربوط نمیشه. ولی چند دقیقه بعدش بهمون گفتن یه تیم اعزام کنید. گفتم آقااااا بیخیال ما همینجوریش نیرو کم داریم. ماشین ها یکی‌ در میون ایراد فنی دارن اگه رفتیم خود پالایشگاه تیم نیاز داشت چی؟ گفتم اکی اعراض میکنم ولی اعتراف میکنم احساسم منفی شد، ولی خداوند یه کلاس درس آماده کرده بود و قرار بود برم یه چیزایی یاد بگیرم از بین همه نفرات باید بیان سراغ من. حالا بماند که یه نق هم زدم که الان چرا من باید برم ولی بعدش بلافاصله بیاد خودم آوردم که قانون این نیست که من الان اعتراض کنم. برو در کمال آرامش و درستو یاد بگیر. رفتیم و رسیدیم و یه کارهایی کردیم و برگشتیم، از خستگی افتادم که نفهمیدم کی خوابم برد.

و چقدر جالب که خیلی اتفاقی من هم امروز یه گفتگویی داشتم با یکی از دوستان بسیار نازنین و توحیدی و اینقدر این گفتگو توحیدی و ارزشمند بود و اینقدر احساسم عالی بود که بعدش مجدداً برگشتم سراغ کامنتت و الان دارم برات می‌نویسم.

در آخر کامنت درسهامو از عملیات حریق برات می‌نویسم.

ای بنده مخلص خداوند ، مطمئنم خداوند بهترین ها رو برات مقدر می‌کنه و از بینهایت دست و زبان به تو یاری میرسونه. و بهت آگاهی میده. خداوند همه چیز میشود همه کس را. خدایی که هیچوقت ما رو تنها نمی‌ذاره. خدایی که حتی اگر من خطا کنم اون مشتاقتره برای بخشیدن من. خدایی که همیشه براحتی میبخشه و خیلی سریع راضی میشه. مهم اینه که آیا ما خودمون رو می‌بخشیم. وقتی میخواد چیزی رو بهمون ببخشه جود و کرم و بخششش بینهایته منتها احساس منفی و شک خودمون مانع دریافتش میشه.

درسهای من از عملیات دیشب این بود که اگه ساکت و تسلیم باشم اگه به پلن خدا اعتماد کنم همه چیز بخوبی انجام میشه، «عسی ان تکرهوا » رو همیشه بیاد داشته باشم.

یه راننده ای با من اعزام شده بود که همیشه خدا عجوله، همیشه جمله سر زبونش اینه: (سریع تر بریم شرشو بکنیم برگردیم) و همین عجول بودن کار دستمون داد. ما با یه خودرویی اعزام شدیم که پمپش خیلی قابل اعتماد نبود. لازم بود که راننده دائم توی کابین بشینه و ماشین رو گاز بده. وقتی رسیدیم به محل با یه ماشین آتش نشانی دیگه هماهنگ کردم که بجای آبگیری از تانکر 18 چرخ بیا تا ما بهت آب بدیم. بهش میگن رله کردن. گفت باشه اومد وایساد کنار ما برای رله راننده مون گفت رله معطلی داره ، بیا با مانیتور (اون لوله آب پاشی بالای سقف ماشین) بزنیم تا سریعتر مخزمون خالی بشه ، شرشو بکنیم و برگردیم. من رفتم پشت مانیتور دیدم اشکال برقی داره. چندبار دکمه اش رو زدم و قطع شد و وقتی وصل شد و شروع کرد به آب زدن بخاطر زاویه استقرار ماشین از یه حدی بیشتر نمیچرخید عملاً ما فقط آب رو هدر دادیم، همون اشکال پمپ اجازه نمی‌داد ماشین با حداکثر توان آب بزنه و چون فشار کافی نداشت بخش زیادی از آب بین راه لاست میشد. و می‌ریخت توی منطقه خالی. این مقدار آب برای تغذیه 2-3 تا خودرو آتش نشانی کافی بود. ولی ما چون با مانیتور آب رو هدر دادیم کارمون موثر نبود. یه تانکر کوچیک شهری اومد جلوی ما ایستاد و راه رو بست زمانی که ما آب می‌زدیم. و با پمپ کوچیکیش شروع کرد به آب دادن به یکی از ماشین های آتش‌نشانی. و علیرغم اینکه ما می‌خواستیم از اونجا خارج بشیم کلی معطل موندیم تا راه برامون باز بشه. من تمام تلاشمو کردم تا کار درست رو انجام بدم منتها کسی به حرف من گوش نداد. درس من این شد که جهان از ما کار درست رو میخواد، نه رفع مسئولیت ، تو اون شرایط ما اجازه نداشتیم اونقدر آب رو هدر بدیم درحالیکه بقیه به آب نیاز داشتن. راننده ما عجول بود سریعتر برگرده ولی جهان اونجا معطلش کرد تا بهش درس بده هر وقت لازم شد برمیگردی. حتی بخاطر عجول بودن مسیرهایی رو انتخاب میکرد که راه‌ دورتر میشد. من مطمئنم اون به این درس توجه نکرد ولی من یادش گرفتم. منی که بقول استاد already میخواستم کار درست رو انجام بدم. کلی آدم رو دیدم که تقلای بی مورد میکردن برای خاموش کردن چوبهایی که اگه می‌سوخت و تموم میشد به جایی سرایت نمیکرد، جلوش یه تپه خاک بود، ولی جاهای مهمترین بود که اگه اون قسمتها می‌سوخت ممکن بود به چندتا سوله سرایت کنه. کار ما هیچ هوده و فایده ای نداشت. از طرفی از اون نقطه به جای سرایت نمی‌کرد و از طرفی بعد از تمام شدن آب اون چوبها مجددا مشتعل شد. دیدم ما آدمها خیلی از کارهامون اینجوری بیـهوده و بی فایده است. حکایت اون کارمند و رئیسی که استاد توی دوره شیوه حل مسائل مثالشون رو زد. دیدم من باید از این جماعت جدا بشم. ما یه رئیس داریم. خیلی آدم با کلاس و با پرستیژ و خب در گذشته خودش آتش‌نشان بوده. منتها تا کار عملیاتی پیش بیاد میز ریاست رو رها می‌کنه لباس عملیاتی تن می‌کنه وسط عملیات میبینی داره عین بقیه آتش‌نشان ها کار میکنه، من چندباری بهش گفتم رئیس اجازه بده ما کار کنیم لطفاً شما نیا توی عملیات اجازه بده نیروها از پرستیژ ریاستت حساب ببرن. میگه من هر کاری لازم بشه انجام میدم. و عجیب وجدان کاری داره. بخاطر همینه جهان یکیو می‌کنه رئیس و یکی رو می‌کنه کارمند دون پایه. عدالت به درستی در جهان اجرا میشه و انسانها نون باورها شون رو میخورن.‌

در مورد خودم دیدم توی اون شرایط عملیاتی هم میشه آرام بود پس اون نق زدن های قبل عملیات من بی فایده بود.

پر حرفی منو ببخش . برای شما و همسر گرانقدرتون از خداوند بهترین نعمتها و شادمانه ترین لحظات رو درخواست میکنم. روی ماه فرشته های زیبا نیلا و نیکا عزیز رو هم ببوس. در پناه جان جانان رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشید.