درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1

به نام خداوند رزاقُ وهاب

سلام استاد عباسمنش گرانقدر

سلام استاد شایسته گرامی

سلام دوستان عزیز

استاد من بازی تنیس رو از نوجوانی یاد گرفتم. و یکی از ورزش های مورد علاقه من بود.کلا به بازی های فیزیکی بیشتر از بازی های کامپیوتری علاقه داشته و دارم.

یادم میاد اون زمانها این علاقه به حدی بود که پول تو جیبی روزانه مون رو کامل میدادم تنیس بازی می کردم. اونوقتا برای بازی کردن باید میرفتیم کلوپ و در تایمهای 15 دقیقه یا نیم ساعت یا یکساعته میزی رو اجاره می کردیم و بازی می کردیم و اغلب هم به دلیل استقبال زیاد باید ساعتها در نوبت می موندیم. یکی دیگه از چالش هامون استاد این بود که توپ رو باید سالم تحویل می دادیم و اگه توپ در حین می شکست باید از جیب خودمان پولشو پرداخت می کردیم که اینم چالش و استرس زیادی به ما وارد می کرد. ولی عشق و علاقمان بر همه این مشکلات می چربید. یادم میاد یکروز برف زیادی اومده بود و این مسئله نه تنها مانع رفتن ما به کلوپ نشد بلکه خوشحال بودیم که حتمآ کلوپ خلوته و میز و راکت مناسبی گیرمون میاد. به اولین کلوپ نزدیک خونمون که رفتیم تعطیل بود و مجبور شدیم در آن هوای برفی به کلوپ دیگر شهرکمون که دور تر از ما بود برویم و صاحب کلوپ همزمان با ما درو باز کرد و با اینکه فضای داخل کلوپ سرد بود ولی ما با عشق یکساعت بدون مزاحم بازی کردیم و آن خاطره لذت بخش هنوز در ذهن من مانده است.

استاد بازی تنیس روی میز بگونه ایه که نمیشه بصورت فان اونو انجام داد و ازش لذت برد. بلکه لذتش موقعیه که واقعآ داری رقابت میکنی و بصورت جدی بازی رو انجام میدی.و اصلا قشنگی و هیجان این بازی در مسابقه دادنشه و قطعآ شما اینو تائید می کنید.

آنوقتها در 3 ست 11 تایی بازی میکردیم و بعد شد3 ست 15 تایی و در نهایت 3 ست 21 امتیازی برنده مشخص می شد.این بازی برای کنترل ذهن بازی خیلی مناسبیه زیرا فعالیت زیاد ذهنی و بدنی سبب میشه که ما در لحظه زندگی کنیم و حواسمون از مسائل دیگه پرت بشه و به احساس بهتری برسیم.

نکته جالبی که مریم جان اشاره کردند روحیه حمایتگری و مشوق بودن استاد بوده که باعث شده مریم جان به این خوبی ادامه بدن و به این خوبی بازی رو یاد بگیرند. و بقول مریم جان سبب شده رابطه عاطفیشون رو در سطح عمیق تری که متفاوت از گذشته است تجربه کنند و به میزان علائق مشترکشون بیفزایند و این برای من خیلی جالب و تحسین برانگیز بود.

=============================================

اولین درس

اولین درسی که این فایل برای من داشت این بود که برای هر هدفی که دارم تمام تمرکزم را بگذاریم و کوچکترین پیشرفت ها؛ بهبودها و نکات مثبت را ببینم وآگاهانه به خودم یادآوری کنم و بابتش خودم را تحسین کنم و آنرا یک پیشرفت در کارم و هدفم قلمداد کنم. و این باعث میشه که انگیزه بگیرم و شور و شوق و انرژی بدست بیاورم برای ادامه دادن و استمرار داشتن در مسیر و هرگز دلسرد و مایوس نشوم.

دومین درس

استمرار داشتن و ادامه دادن در هر کاری و اصلاح و بهبود دائمی در آن سبب بالا رفتن مهارتها ،توانمندی ها و اعتماد به نفسم می شود. ( حتی اگر هیچ چیزی در موردش ندانم)

در این ویدئو پیشرفت بازی استاد و مریم جان واقعآ قابل لمسه و من خودم وقتی که بازی رو دیدم از اینکه چقدر عالی ضربه فورهند (با روی راکت) و ضربه بک هند (با پشت راکت) می زدند و توپها رو با مهارت برگشت می دادند تعجب کردم و واقعآ تحسینشون کردم. بخصوص مریم جان که هیچ پیشینه ورزشی نداشته و در بازی خیلی روحیه تهاجمی داشت و عالی آبشار میزد.

درس سوم

«کنترل ذهن» مهمترین؛ تاثیرگذارترین و سخت ترین کاریست که باید در هر لحظه ی زندگیم انجام دهم.زیرا تاثیر ذهن بر عملکرد ما غیر قابل انکار است.اگر بتوانم ذهنم را کنترل کنم آنوقت میتوانم دنیایم را کنترل کنم.

همین بازی تنیس بهترین مثال برای دیدن نحوه کار جهان و اینکه قانون دارد چطور عمل می کند است.و جهان به سرعت نتیجه فرکانسهای ما را به خودمان بر می گرداند! یعنی به محض از دست دادن تمرکز یا داشتن احساس بد(عصبانیت، افسوس، سرزنش…)، در کسری از ثانیه جهان با از دست دادن امتیاز ما را تنبیه می کند. و بازگشت به مسیر را برایمان دشوار می کند.

بعنوان مثال در همین لیگ فوتبال کشورمان که داریم به روزهای پایانی اش نزدیک می شویم. الگوی مشخصی که بارها دیده ام و تائیدی بر نحوه عمل کردن قانون بود اینست که هر مقطع از فصل که یک مربی (مثلا آقای گلمحمدی سرمربی پرسپولیس) تمرکزشو از دست داده و شروع به بیانیه نوشتن و انتقاد از نحوه داوری و زمان برگزاری مسابقات و چمن ورزشگاه و ندادن پول بازیکنان و ناخواسته هایی از این قبیل کرده؛ تمرکز خودش و بازیکنانش را از دست داده و امتیازات زیادی را به راحتی از دست داده است. اما هر زمان که به قانون عمل کرده و تمرکزش روی تیمش بوده، شاهد بوده ایم که بهترین بازی ها و بهترین نتایج را کسب کرده است. و دقیقآ عکس این اتفاق در این فصل برای مورایس سرمربی پرتغالی تیم سپاهان رخ داده است. وقتی که ما قانون را درک می کنیم؛ پیش بینی کردن آینده و نتایج برایمان راحت می شود.

درس چهارم

وقتی که در شرایط سختی قرار می گیرم که کنترل ذهن برایم دشوار می شود. بهترین کار اینست که تمام تمرکزم را روی قدم بعدیم بگذازم و به دشواری مسیر روبروم فکر نکنم. اینگونه راحتتر میتوانم روی ذهنم متمرکز شوم و کم کم افسارش را در دست بگیرم. و دائمآ به ذهنم بگویم که فقط ضربه بعدی رو خوب بزن؛ فقط امروز رو پاک بمون؛ فقط برای امروز خوب زندگی کن ؛ فقط این ساعتو شاد باش و … تا بتوانم احساسم را خوب نگه دارم و ذهن نجواگرم را ساکت کنم.

بارها در زندگی روزمره تجربه کرده ایم که وقتی روی کار مشکلی تمرکز کرده ایم مثلا یک امتحان درسی نتیجه خیلی خوبی گرفته ایم ولی وقتی تمرکزمان را از روی یک درس به ظاهر ساده برداشته ایم چقدر نتیجه غیر قابل انتظاری گرفته ایم.

درس پنچم

وقتی که در شرایط خوبی هستیم و اتفاقات خوب برایمان رخ میده هرگز به ذهنمان اجازه ندهیم که در گوشمان نجوا کند که من لیاقت اینهمه شرایط و اتفاقات خوبی که داره پشت سرهم برایم میفته را ندارم!. زیرا با این احساس بد (عدم لیاقت) که بصورت غیر مستقیم و از پس پرده به ما تلقین می کند، اتفاقات بد را برای خودم رقم میزنم و به دست خودم شرایط را برای خودم سخت میکنم.

بارها و بارها تجربه داشته ام که وقتی سوار بازی بوده ام و بقول مریم جان کارها برایم بقدری راحت انجام شده که در توانایی حریف شک کرده ام و ذهنم مرا وادار کرده که تست کنم قدرت حریف را و همین مجال دادن و رها کردن تمرکز سبب شده که از جاده منحرف شوم و قدرت را دودستی تقدیم حریفم بکنم.یا وقتی یه روز عالی داشته ایم ذهنمان را کنترل نکرده ایم و اتفاقی افتاده که همه خوشیمون رو شسته و برده با خودش.

یاد کامبک رویایی پرسپولیس در دربی 74 در سال 1390 افتادم که در آن مسابقه پرسپولیس تا دقیقه 81 مسابقه ده نفره با دو گل از آبی‌پوشان عقب بود و آقای مظلومی سرمربی استقلال با انجام حرکاتی بازی رو تموم شده می دونست ولی پرسپولس در همان دقایق سه تعویض کرد و توانست در کمتر از ده دقیقه سه گل توسط ایمون زاید زد و نتیجه را 3 بر 2 به پرسپولیس واگذار کرد.

===========================================

احساس قربانی شدن

تجربه ای که در مورد احساس قربانی بودن دارم اینست که وقتی در سازمانمون استخدام شدم مدیر قسمتمون اضافه کار منو نمی داد و این مسئله سبب شد که بعد از دو سه ماه من با این رئیسمون دچار تنش بشم و رئیس سازمانمون برای حل این مساله منو به قسمت دیگری انتقال داد. و من در این اتفاق دائم نقش قربانی رو بازی می کردم و در هر بحثی که میشد اونو یادآوری می کردم و هر نیروی جدیدی سازمانمون استخدام می کرد یکی از خاطرات من تعریف همین داستان با آب و تاب بود و بهشون میگفتم برید خدا رو شکر کنید مثل من نبودین!

اتفاقی که برایم می افتاد این بود که طبق قانون موارد بیشتری رو بخودم جذب می کردم و خیلی جاها زحماتمو هدر می دادم. یا پاداش کارم و دریافت نمی کردم یا کمتر از دیگران بمن داده میشد. یا کارم به نام کس دیگه ای تموم میشد و …

جالبتر از آن اینکه بعد از چند سال دوباره همان شخص اومد و رئیس قسمتمون شد! و من تا وقتی که با قوانین آشنا نشده بودم با اون آقا بنوعی سرسنگین بودم و گاهگاهی تنش داشتم و همان مسائل بنوع دیگر برایم اتفاق می افتاد. ولی از وقتی که روی خودم کار کردم و آگاهانه از نقش یک قربانی فاصله گرفتم و تمرکزم را از آن همکارم برداشتم و به جنبه های مثبتش فکر کردم و تحسینش کردم در دلم و نوشتم ، روز به روز رابطه ما بهتر شد.و احساس صمیمیت با من داشت.

از آنجا که خواسته اصلی من خلق کسب و کار خودم است و خارج شدن از کارمندی؛ یکی از خواسته هام این بود که به قسمت آرامتر و مثبت تری هدایت بشم تا بتوانم راحتتر ورودی هایم را کنترل کنم و روی خودم کار کنم و جهان به این خواسته من واکنش نشان داد و به راحتی مرا به قسمت بهتری هدایت کرد. بگونه ای که تا لحظه انتقالم رئیس قسمتم از آن بی اطلاع مانده بود و فکرشم نمی کرد که من چنین خواسته ای داشته باشم و چیزی که برای خودم هم جالب بود اینکه تمام همکاران سازمانمان از این جابجایی مطلع بودند و دائمآ به من می گفتند که چه روزی تودیع و معارفه میشین و من با صلح و آرامش به اولین هدفم در راه خواسته هایم رسیدم و هر روز خداوند را از این بابت شکر گزارم و نتیجه عمل به قوانین و تائید قانون را بخودم یادآوری میکنم تا باورهایم قویتر شوند و گامهای بعدی را بردارم.یا حق

سلام و درود آزاده عزیز

آزاده جان من بعد از مصاحبه استاد با خانم آزاده طیبی دیگه عاشق اسم آزاده شدم. و بهتون تبریک میگم که شما هم چنین اسم زیبائی رو دارید.

ممنون و سپاسگزارم که وقت می گذارید و کامنت های من رو که اغلب کامنتهای طولانی هستند رو می خونید.

من به جنبه مثبت خاطره ای که از استادتون تعریف کردید توجه کردم و تحسینتون کردم و هزار آفرین گفتم به عزت نفس بالا و احترامی که برای خودت قائل شدید.

گاهی وقتها آدم برای اینکه ظرف وجودش بزرگ بشه و رشد کنه باید بها بپردازه. این بها پرداختن اثرش در زندگی ما ناچیز و موقتیه اما در مقابل دستاوردی که بدست میاد بسیار ارزشمند و ماندنیه.

دعای زیبای استاد را تقدیمتان میکنم و برایتان سلامتی ، ثروت ، خوشبختی و سعادت در دنیا و آخرت آرزومندم آزاده جان.یا حق

سلام و درود خانم بیکدلی فر عزیز

شاید برای بقیه عجیب باشه که مگه میشه کسی ندونه علاقش چیه! ولی حرف شما برای من اصلا عجیب نیست.

استاد در فایلی جمله ای گفتند با این مضمون که اگر نمی دونید علاقتون چی هست دلیلش اینست که آن زیر خروارها خاک مدفون شده است و باید خیلی روی خودتون کار کنید و تلاش کنید تا بتونید اونو از زیر خاک بکشید بیرون!

حالا چجور میشه اونو از زیر خروارها خاک بکشیم بیرون؟ چیزی که من درک کردم اینست :خودشناسی

حالا چجور به خودشناسی برسیم؟ با کار کردن روی خودمان

هر چقدر که ما داریم آگاهی کسب می کنیم در واقع داریم زوایای تاریکی از وجودمان را روشن می کنیم و قسمتی از خودمان را از زیر آوار بیرون می کشیم. و وقتی این زوایای تاریک وجودمان را روشن کردیم آنوقت مساله و مشکل ما هم حل خواهد شد.

ام البنین جان توصیه ام اول به خودم بعد به شما اینست که به مسیر ادامه دهیم و روی خودت کار کنیم. قطعآ خورشید بر ما هم طلوع خواهد کرد.

برایتان سلامتی و سعادت و ثروت آرزو میکنم دوست عزیز. یا حق

سلام و درود سعیده عزیز

قبل از اینکه بیام پیامها رو باز کنم، هدایت شدم به کامنت امروزت و مثل همیشه منو بردی به آن حال و هوای لذت بخش توحیدی و کلی تحسینتون کردم و مست شدم از کلام قدرتمند و صلح و صفای درونیتون.

پروفایل زیباتونم نگاه کردم و از دیدن صورت ماه اعضای خانواده کلی لذت بردم. انگار سالها میشناختمشون و کسی رو غریبه نمی دیدم. میخواستم برایت کامنت بنویسم که در بالای صفحه متوجه داشتن پیام شدم و حس و نیرویی بمن گفت اول کامنتها رو جواب بده بعد بیا اینجا و درست نیست اونا رو منتظر نگه داری. به همین دلیل هدایت شدم به پیامها و وقتی دیدم پیام شماست از این همفرکانسی و تسلیم بودن در برابرهدایت شوکه شدم و خدا رو شکر کردم.

سعیده جان عزیز؛ خواهر گلم؛ صورت ماه فرشته های نازنینت رو جای من ببوس.قطعآ آنها با داشتن چنین مادر شایسته ای همواره بخودشان افتخار خواهند کرد و آینده درخشانی خواهند داشت.

این مسیری که به لطف خدا همسفرای نابی مثل شما داره؛ برای من خیلی لذت بخشه. برای همینست که بیشتر اوقات زندگیمان را اینجائیم. و چقدر قشنگتر و جذابتر است رسیدن به اهدافی که در مسیرش اینگونه داریم لذت میبریم.ممنون که برایم نوشتی، ممنون که اینقدر خوبی.خدا رو شکر بابت وجود نازنینت.خدا رو شکر بابت قلب مهربانت که خداوند از پسش پیداست. خدا رو شکر بابت این نور هدایت ونزدیکی ات به خداوند که از جمله جمله کلامت پیداست.

به دستان پر قدرت خداوند میسپارمت و از زاگرس تا البرز برایت خیرُ خوشیُ نعمتُ سلامتُ ثروت آرزو میکنم دوست عزیز. یا حق

سلام و درود بیژن عزیز

ایرادی بر شما وارد نیست دوست عزیز.خوشحال باشید که تکاملتون رو دارید طی می کنید.منم اوایل که عضو سایت شده بودم فقط در قسمت دوره ها فعال بودم و فکر می کردم فایلهای رایگان ارزشی ندارند! حتی کامنت هم نمی خوندم و تعجب میکردم و با خودم میگفتم چه کاریه همه از رو فایل مینویسن و همه هم شبیه هم مینویسن!خخخ به قول شاعر:

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

قدر حضور در این سایت رو بدونید و شکرگزار خداوند باشید برای این نعمت بزرگ در زندگیتان. برایتان بهترینها رو آرزو میکنم دوست عزیز.یا حق